«Η δύναμή μου πηγάζει από το πείσμα μου»

Για όλα μίλησε ο Λάκης Γαβαλάς στο περιοδικό Down Torn Κύπρου. Ο σχεδιαστής που αποφυλακίστηκε πριν λίγους μήνες περιέγραψε τη ζωή τους στη φυλακή, αυτά που του έλειψαν περισσότερο αλλά και τις σχέσεις του με τους συγκρατούμενούς του. Μίλησε για το νέο του ξεκίνημα, την αδελφή του Νότα, τον έρωτα και την απόφασή του να πει το «ναι» στο Dancing with the stars 4». 

Γιατί επέλεξες να πας στο «Dancing With The Stars»;

Κοίταξε, επειδή μου έχουν απαγορεύσει την έξοδο από τη χώρα και είναι σε εκκρεμότητα οι υποθέσεις μου δεν μπορώ να βγαίνω, να πηγαίνω ταξίδια- κάτι πρέπει να κάνω.Έτσι, λοιπόν, μου το πρότειναν από τον ΑΝΤ1 και γι’ αυτό τον λόγο το δέχτηκα. Ελπίζω να τα καταφέρω…

Πιστεύεις ότι έχεις την αντοχή και τις δυνατότητες να ανταπεξέλθεις;

Έχω μάθει ότι είναι πολύ επίπονο και εξοντωτικό. Κάνεις πρόβα, μέχρι και 10 ώρες την ημέρα. Δεν έχω πρόβλημα με την ταλαιπωρία, αρκεί να βγει καλό το αποτέλεσμα. Σίγουρα, όμως, δεν πάω για να χάσω! Είμαι ανταγωνιστικός, πιστεύω στην ευγενή άμιλλα. Αλλά, όταν κάναμε το πρώτο meeting με τους υπόλοιπους παίκτες, τους είπα «εγώ έρχομαι για να διαγωνιστώ! Δεν θα είμαι καθόλου χαλαρός και καθόλου ήπιος!». Οπότε, με αυτό το motto ξεκινάω…

Κάνεις ένα νέο ξεκίνημα, μετά από πολλές δύσκολες στιγμές. Θεωρείς ότι η ζωή σού χρωστάει μια δεύτερη ευκαιρία;

Αυτή είναι η τρίτη μου ευκαιρία! Παλιά, όταν έφυγα από την Ιταλία, για να έρθω στην Ελλάδα, κατέρρευσα. Γύρισα εδώ, κι ενώ με ήξεραν όλοι στο εξωτερικό, στη χώρα μου ήμουν στο απόλυτο μηδέν. Κανείς δεν με δέχτηκε καλά! Θυμάμαι ότι, το 1978, έφερα μια οθόνη-cinema και όλοι αμέσως είπαν διάφορα για να με κατατροπώσουν. Που δεν το έκανα για να προκαλέσω, αλλά για να φέρω το «καινούριο». Ό,τι έχω, θέλω να το μοιράζομαι! Οι ικανότητές μου,το ταλέντο μου, η αγάπη μου, όλα αυτά είναι μεγαλειώδη και δεν τα κράτησα ποτέ για μένα. Προσωπικά, ακόμα και σήμερα, έχω μια τηλεόραση 20 ιντσών. Την ίδια που είχα και μέσα στο κελί μου.

Οι 14 μήνες στη φυλακή ήταν ένα μάθημα για σένα;

Όχι! Είμαι 61 χρόνων και δεν θεωρώ ότι πρέπει να ξανακάτσω στα θρανία. Απλά, επανεξετάστηκα, έδωσα το διαγώνισμά μου και πέρασα, γιατί είχα γερές βάσεις. Και τώρα περιμένω από την κοινωνία, τη χώρα, αλλά και από την πολιτική να μου δώσουν το δίπλωμά μου.

Τι όνειρα έβλεπες τα βράδια στη φυλακή, Λάκη;

Δεν έβλεπα όνειρα! Παρόλο που κοιμόμουν πάρα πολύ, δεν έβλεπα τίποτα. Δεν έχω de ja vu, ό,τι όνειρο έχω, το κάνω πράξη μέσα στην ημέρα. Όχι στον ύπνο μου. Μη νομίζεις ότι η χώρα είναι λιγότερο φυλακή, από την κανονική φυλακή. Όποιος είναι ευσυνείδητος, φυλακισμένα ζει.

Έκανες φίλους στον Κορυδαλλό;

Όχι, αλλά έκανα καλούς γνωστούς. Κάποιοι είχαν ζεστό ψυχισμό και δεθήκαμε, οπότε διατηρώ ακόμη επαφές μαζί τους. Έχουμε ψυχαναλυτική σχέση! Μιλάμε πού και πού, λέμε τα νέα μας.

Τι ώρα σε ξυπνούσαν το πρωί;

Στις 7.15. Αλλά το καλοκαίρι ξυπνούσα στις 8.30 και τον χειμώνα στις 9.30. Ξυπνούσα, έκανα τις αναπνοές μου, τη γυμναστική μου, έφτιαξα και κάποια βαράκια και γυμναζόμασταν. Το κελί μη φανταστείς, ήταν για δύο άτομα, αλλά ήμασταν τέσσερις μέσα. Διακόσμησα το κελί μου, το έφτιαξα, κι από άθλιο που ήταν το έκανα λιγότερο άθλιο. Στις 12.00 που έκλεινε η φυλακή ξεκουραζόμουν. Επίσης, ήμουν βοηθός κηπουρού και ασχολούμουν με τα φυτά του προαυλίου. Μιλούσα στα λουλούδια και ήμουνα μια χαρά μαζί τους.

Οι συγκρατούμενοί σου πώς ήταν μαζί σου;

Άψογοι! Πολύ εντάξει απέναντί μου, κανείς δεν με ενόχλησε ποτέ, ούτε μου έκαναν κακό. Τους έλεγα ατάκες, κάναμε αστεία και, πολλές φορές, μου έλεγαν «έλα ρε Γαβαλά, σκάσε πια!». Τους έκανα συνεχώς να γελούν. Ήθελα και έκανα τα πάντα για να είμαι δημιουργικός. Μια μέρα, πήρα ένα μπλουζάκι και ήθελα να το αλλάξω. Πήρα, λοιπόν, τη χλωρίνη που κάναμε τις τουαλέτες, πήγα στο ιατρείο και, με τη χλωρίνη, άρχισα να το ξεβάφω και να κάνω σχέδια πάνω του. Το μεταμόρφωσα!

Μέσα στη φυλακή, απελπίστηκες ποτέ; Σκέφτηκες να δώσεις τέλος στη ζωή σου;

Όχι, γιατί είμαι κατά της αυτοκτονίας! Με το πρώτο ή το δεύτερο ζόρι, δεν τα παρατάω όλα. Όχι! Όταν έχεις τόση προίκα πίσω σου κι έχεις ρίξει τόση δουλειά, οφείλεις να τη διαφυλάξεις και όχι την πετάξεις.

Έχω χεσμένη την εμπορική προίκα! Μιλάω για την εσωτερική, την οποία δε θα μπορούσα να πετάξω απ’ το μπαλκόνι, έτσι απλά. Για κανέναν! Δεν πετάω τον εαυτό μου στο κενό, ούτε από τον δέκατο όροφο, ούτε καν πάνω σε ένα σούπερ sex. Πρέπει να διαφυλάξουμε την υστεροφημία μας.

Αλλά, μη λέω ψέματα, υπέφερα πάρα πολύ! Προτιμούσα να έχω μια ασθένεια που μου έδωσε ο θεός για να με τιμωρήσει, παρά να είμαι υγιής, δημιουργικός και εγκλωβισμένος με πέντε άτομα που θα με διατάζουν όλη μέρα, επειδή το λένε οι νόμοι. Κανείς δεν σωφρονίζεται στη φυλακή. Αλλά εδώ δεν υπάρχει κράτος, θα υπάρχει φυλακή;

Πώς ένιωσες όταν συνέλαβαν και την αδερφή σου, τη Νότα;

Ήμασταν στη Γ.Α.Δ.Α., εγώ και δύο-τρία άλλα άτομα. Εκείνοι μπροστά στο όνομα του Γαβαλά από 1.80 έγιναν 1.20, γιατί φοβόντουσαν.

Η αδερφή μου, η οποία δεν έφταιξε σε τίποτα, έμεινε 10 μέρες κλεισμένη εκεί, σε ένα κελί 1 επί 1 μαζί με οροθετικές γυναίκες. Διέσυραν μια μητέρα επί 14 μήνες, την μετέφεραν με κλούβες…

Γιατί; Δεν έκανε τίποτα! Κι αφού την τιμώρησαν έτσι, ας μου πει το κράτος τι καλό έκανε σε αυτήν τη χώρα; Δεν βγήκε κλέφτρα ή ναρκομανής η αδερφή μου, αθώα ήταν και τη διέσυραν.

Την στερήθηκε ο άντρας της και τα παιδιά της. Ομολόγησα τους συνεργάτες μου που με έκλεβαν, που καταχράστηκαν χρήματα, έδωσα τα ονόματά τους στη δικαιοσύνη και τι έκαναν; Ελεύθεροι είναι! Κάτι τέρατα που ήταν 20 χρόνια μαζί μου και δεν είχα καταλάβει τίποτα, γιατί είμαι καλοπροαίρετος. Τους έδινα 15.000 ευρώ μισθό κι έλεγα «μα τι άλλο να θέλουν από τη ζωή τους;».

Ούτε που μου περνούσε από το μυαλό ότι με έκλεβαν. Χοντροί και αχτένιστοι ήταν, χοντροί και αχτένιστοι παρέμειναν! Ελεεινοί άνθρωποι, οι οποίοι έφαγαν τους συνεργάτες τους. Όχι εμένα. Εγώ επέζησα! Και όσο είμαι υγιής θα επιζώ σε οποιοδήποτε location, είτε στη φυλακή είτε οπουδήποτε. Απορώ πώς κοιμούνται αυτοί το βράδυ…

Τι σου έλειψε πιο πολύ μέσα στη φυλακή;

Ένα τραπέζι με καθαρό τραπεζομάντιλο και μια χαριτωμένη καρέκλα!

Τι έτρωγες;

Άλλαξα πολύ τη διατροφή μου στη φυλακή, γιατί ποιος θέλει να φάει όταν δεν έχει το ανάλογο ποτό ή την ανάλογη ατμόσφαιρα; Πατάτες βραστές και διάφορα τέτοια…

Όταν αφέθηκες ελεύθερος, συμβουλεύθηκες κάποιο ψυχολόγο;

Είχα στη φυλακή! Τον έβλεπα κάθε Δευτέρα κι εκείνος, αμέσως μετά από εμένα, πήγαινε σε άλλον ψυχαναλυτή. Όταν βγήκα, πήγα αμέσως σε έναν καλό μου φίλο, που έχει ξενοδοχείο, μακριά από τα φώτα και τους δημοσιογράφους. Ήθελα να ηρεμήσω.

Όταν σου είπαν «κύριε Γαβαλά, είστε ελεύθερος να φύγετε!», πώς αισθάνθηκες;

Επειδή ήταν του Αγίου Πνεύματος, δεν μπορούσα να φύγω την ίδια ημέρα και αφέθηκα μετά από δύο μέρες. Όταν βγήκα έξω στο δρόμο είπα «τώρα Λάκη, πας για το επόμενο ωραίο σου ταξίδι!». Γιατί, το ταξίδι που είχα ήδη κάνει ήταν αίσχος – κι ήταν εκείνο της φυλακής.

Έκλαψες;

Βέβαια, πάρα πολύ! Έκλαψα και για τον εαυτό μου, αλλά και για τις τύχες των άλλων. Υπήρχαν άνθρωποι που πίστεψαν ότι μπαίνουν σε ένα δικαστήριο και μετά θα φύγουν, αλλά δεν έφυγαν ποτέ. Την τελευταία φορά που έκλαψα στη φυλακή, ήταν επειδή ζητούσα ένα ψαλίδι για να κόψω κάτι, έστω και με την επίβλεψη αστυνομικού, και δεν μου το έδωσαν.

Πιστεύεις ότι χρωστάς κάπου μια συγγνώμη;

Μόνο στη Νότα, την αδερφή μου. Σε κανέναν άλλο. Ευτυχώς είμαι πιο δεμένος από ποτέ με την αδερφή μου.

Πλέον ξεκινάς από την αρχή και, αναρωτιέμαι, πού βρήκες τη δύναμη για κάτι τέτοιο;

Κάνω νέα κολεξιόν, σχεδιάζω, ετοιμάζω πολλά που θα τα δείτε και στην Κύπρο! Όμως, η δύναμή μου, πηγάζει από το πείσμα μου. Θέλω να συνεργάζομαι πια με άτομα που να γνωρίζουμε και οι δύο ότι, η ελευθερία απ’ τη σκλαβιά, απέχει μόνο δύο εκατοστά. Ε, λοιπόν, αυτήν την απόσταση εγώ θα τη μεγαλώσω, λες και είναι λάστιχο. Έχω πολύ πείσμα μέσα μου! Έπειτα, θα βγάλω ένα βιβλίο, τον ερχόμενο Μάιο, όπου θα αναφέρονται πολλά πράγματα μέσα.

Ο τίτλος του;

Δεν τον έχω βρει, όμως ένα κεφάλαιο θα λέγεται «από την Kelly στο κελί». Εννοώ την Kelly Lakis, του οίκου Hermes. E, από την Kelly, βρέθηκα στο κελί…

Τι λάθη θα αποφύγεις πλέον;

Τα λάθη στο παρκάρισμα! Πλέον, πριν παρκάρω, θα ανοίγω τα αλάρμ, θα κοιτάζω να μην έχω κάποιον από πίσω μου και, οπωσδήποτε για να επιλέξω την κατάλληλη θέση πάρκινγκ, θα πρέπει να είναι κάποια με διπλό χώρο, για να έχω την ανάλογη απόσταση.

Πιστεύεις ότι κάπου είχες ξεφύγει;

Υπηρετούσα 80 εταιρίες, υπήρξα ένας μπάσταρδος. Εμπορικά! Ήμουν ένα προϊόν «προς εκμετάλλευση». Το πρωί ήμουν με έναν αποθηκάριο σε κάποιο εργοστάσιο, το μεσημέρι ήμουν το παιδί των σχεδιαστών, το απόγευμα έπρεπε να πιω το απεριτίφ μου στο τάδε μπαρ, σαν κοσμοπολίτης και, το βράδυ, ήμουν party animal.

Δεν ήμουν extravagant! Άλλοι κάνουν μια ζωή «χάρβαλο», που όλοι την αγνοούν, και βγάζουν προς τα έξω ό,τι γουστάρουν, και σε μένα αγνόησαν την εμπορική μου αξία και πιάστηκαν από αυτό που πουλούσα: την τρέλα μου. Το life style στη Γαλλία είναι ο Riccardo Tisci, στην Ιταλία οι D&G και οι Dsquared, και στην Ελλάδα είμαι εγώ!

Η Μύκονος σου έλειψε, Λάκη;

Όχι, καθόλου! Φέτος πήγα στη Μύλο, στη Σίκινο, στην Κίμωλο, γύρισα πολλά νησιά και ξεκουράστηκα. Είδα μέρη που είχα πολύ καιρό να δω. Βαρέθηκα τη Μύκονο, όπου ακούγεται κάθε τρεις και λίγο το «πλαφ» της σαμπάνιας, σε άσχετη ώρα, με άσχετο σουπλά και σουβέρ! Τα άτομα δίπλα μου θέλω να είναι βρεγμένα, είτε λόγω ιδρώτα -από χορό ή καλό sex- είτε από τη θάλασσα.

Όχι από σαμπάνια! Αυτά δεν είναι τα δικά μου πιστεύω. Θα πάω στη Μύκονο του χρόνου, θα ανοίξω το σπίτι μου, το μαγαζί μου και θα προσπαθήσω να δημιουργήσω έναν άλλο τρόπο διασκέδασης. Όχι αυτό που γινόταν τα τελευταία χρόνια… Δεν έκανα τις περίεργες εμφανίσεις στα περίεργα μέρη, αν και δεν αποκηρύσσω τίποτα γιατί είναι ένα στίγμα και must της χώρας. Όπως έχει το μικρό μπουρδελάκι του το Saint Trope και οι Κάννες, έτσι το έχει και η Ελλάδα!

Στην προηγούμενή μας συνέντευξη μού έλεγες ότι ο έρωτας σε κρατάει δυνατό και σου δίνει αισιοδοξία. Αυτός σε κράτησε και στις δύσκολες στιγμές;

Βεβαίως! Αυτός τότε, αυτός και σήμερα. Στον έρωτα προτιμώ άτομα πιο νέα από μένα για να τους μαθαίνω πράγματα. Άλλωστε, αισθάνομαι κι εγώ πιο νέος. Αυτό, όμως, γίνεται γιατί μπορώ να τους δώσω κάποιες ντιρεκτίβες. Οπότε, ξεκινάω ερωτικά και μετά μου βγαίνει το πατρικό, το κομμάτι του μέντορα, άρα δεν θα έλεγα ότι απογειώθηκα ποτέ ερωτικά. Ποτέ δεν έβαλα τα φτερά του έρωτα. Είμαι ακόμα στο καλούπι του σώματος και ψάχνω τα φτερά…

Η συντροφικότητα σού λείπει;

Όχι, γιατί να μου λείψει; Μια χαρά είμαι. Οπότε; Είμαι αρκετά καλά!

Και στο κομμάτι των φίλων είσαι πλήρης;

Έχω τόσους όσους χωράει πια η τσέπη, η ψυχή, το μυαλό και το 90 τετραγωνικών διαμέρισμά μου!