Ο αγαπημένος ηθοποιός, Μάνος Ιωάννου, πέρα από συνάδελφος είναι και φίλος του Τόμας Πρωτόπαπα. Σε πρόσφατη συνέντευξή του μίλησε για την κατάσταση της υγείας του ηθοποιού και για τη στιγμή που πληροφορήθηκε για το τραγικό τροχαίο.

«Δεν θέλω να πω πολλά για τον Τόμας! Ούτε μου αρέσει να βλέπω από ‘δω κι από εκεί, σε sites και blogs, δηλώσεις φίλων και συναδέλφων. Ο καθένας μιλά και κινείται σύμφωνα με την αξιοπρέπειά του. Κανέναν δεν αφορούν οι επισκέψεις μου στο νοσοκομείο, ούτε το πώς αισθάνομαι εγώ για το φίλο μου! Μάλιστα, με έπαιρναν συνέχεια τηλέφωνο εκείνες τις ημέρες και δεν απαντούσα σε κανέναν. Είχα πάει πριν λίγες μέρες να τον δω και ήταν στην ίδια σοβαρή κατάσταση. Αλλά μέσα μου πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά! Αυτό θέλω! Δεν αφήνω τον εαυτό μου να σκεφτεί το χειρότερο. Είναι ένα παιδί που κάναμε παρέα πριν ξεκινήσει η σειρά και δεθήκαμε πολύ. Και στο σίριαλ ήμαστε οι δύο κολλητοί», τονίζει ο Μάνος Ιωάννου στο περιοδικό «DownTown Κύπρου».

«Ξυπνάω το πρωί εκείνης την ημέρας, πάω για καφέ και με παίρνει τηλέφωνο ο Πιέρος, ο σκηνοθέτης μας στους “Βασιλιάδες”. Με ρωτούσε αν ήμουν μαζί με τον Τόμας, αν ξενυχτήσαμε, αν είχαμε βγει μαζί το προηγούμενο βράδυ, γιατί τον έπαιρναν από την παραγωγή του “Dr Cook” και δεν απαντούσε. Δεν ήξερα τίποτα, του είπα απλά ότι είχα να μιλήσω με τον Τόμας γύρω στις 4-5 μέρες. Τον πήρα κι εγώ, αλλά δεν απάντησε. Σε δέκα λεπτά, με παίρνει τηλέφωνο μία φίλη μου. “Μάνο είσαι καλά;”, μου λέει. “Τι έγινε;”, της είπα. Ήταν στην Αττική οδό, είχε δει ότι έγινε κάποιο ατύχημα και εκ των υστέρων, έμαθε ότι ήταν κάποιος από τους ηθοποιούς των “Βασιλιάδων”. Εν τω μεταξύ, με τον Τόμας είχαμε το ίδιο αυτοκίνητο, ένα Smart και γι’ αυτό νόμιζε ότι είχα πάθει εγώ το ατύχημα. Τότε έκανα το συνειρμό και πήγε το μυαλό μου στον Τόμας. Πήρα το σκηνοθέτη μας και τον ενημέρωσα. Μετά πήρα το ΕΚΑΒ , την πυροσβεστική, τους πάντες, αλλά κανείς δεν μου έδινε πληροφορίες – μόνο η πυροσβεστική μου είπε κάποια στιγμή ότι τον πήγαν στο ΚΑΤ. Μετά πήγα στο νοσοκομείο, όταν τελείωσε το χειρουργείο του, αμέσως μετά το θέατρο, στις 12 το βράδυ. Έτσι έγιναν τα πράγματα. Σήμερα, αυτό που θέλω, ελπίζω και εύχομαι, είναι να γίνει το παιδί καλά!»