Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης στο ρόλο του Αλέξανδρου Τσιμπιτζίδη βγάζει τη στρατιωτική παραλλαγή και γίνεται γκουρού. Ένας γκουρού που δίνει μαθήματα σε στελέχη επιχειρήσεων και πολιτικούς.

Για τις ανάγκες της νέας ταινίας του Νίκου Περάκη «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στη στεριά» αναλαμβάνει συμβουλευτικά καθήκοντα και είναι πολύ χαρούμενος για το ρόλο του. Όμως, δεν είναι, όπως λέει στη συνέντευξή του στο newsbeast.gr, ευτυχισμένους για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα του. Και καλεί – έστω και αργά- να ξυπνήσουν όσοι ευθύνονται.

-Μιλήστε μου για το ρόλο σας στην ταινία

Υποδύομαι τον Αλέξανδρο Τσιμπιτζίδη. Το ίδιο πρόσωπο με το προηγούμενο αλλά με ουσιαστικές διαφορές. Κι αυτό γιατί μετά την απόλυσή του από το στρατό, ασχολήθηκε λίγο με την ψυχική και νοητική του ενδυνάμωση. Έτσι, κατάφερε να γίνει ένας γκουρού που πλέον μεταφέρει θετική ενέργεια και δίνει μαθήματα σε στελέχη επιχειρήσεων, σε πολιτικούς.

-Κατά πόσο οι ρόλοι σας είναι επηρεασμένοι από την κατάσταση στη χώρα;

«Αυτό που βλέπουμε είναι ότι περνάει πάρα πολλά στοιχεία για τα προβλήματα που έχουμε αυτή τη στιγμή. Έχει σε μεγάλο βαθμό μια κοινωνικοπολιτική σάτιρα στη γραφή του και νομίζω και στην εικόνα που θα περάσει αυτό. Δείχνουμε την Αθήνα και το πώς είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή αλλά μέσα από ένα χιουμοριστικό τρόπο».

-Πείτε μου κάποια στοιχεία προκειμένου ο κόσμος να έρθει να δει τη «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στη στεριά»

«Όταν είχαμε γυρίσει την πρώτη ταινία, ήμασταν όλοι δροσερά πρόσωπα. Νομίζω ότι η δροσιά μας δεν έχει χαθεί. Κι αυτή η παρέα που ήμασταν τότε, αυτή η παρέα εξακολουθεί να είναι και σήμερα».

-Πώς είστε στα γυρίσματα;

«Τώρα πια έχουμε εξοικειωθεί και έχουν αυτοματοποιηθεί πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να μας συγκρατήσουν, αν δεν ήξερε ο ένας τον άλλο. Πλέον, οι κινήσεις μας στα γυρίσματα γίνονται με μία ματιά».



-Πώς βλέπετε τους «Αγανακτισμένους» της πλατείας Συντάγματος με δεδομένο ότι κάποια γυρίσματα γίνονται εδώ;

«Ελπίζω όλο αυτό να μπορέσει να ξυπνήσει κάποιους. Αν και αυτό το βλέπω λίγο δύσκολο καθώς έπρεπε όλοι αυτοί να είχαν ξυπνήσει εδώ και καιρό. Όχι αυτοί φυσικά που μαζεύονται στο δρόμο αλλά αυτοί που τα έχουν κάνει τόσο χάλια τόσα χρόνια τώρα. Από κει και πέρα, ίσως είναι πια αργά. Ας περιμένουμε ένα καλύτερο αύριο και ας ελπίσουμε. Μόνο αυτό μας μένει να κάνουμε».