Η θαλαμηγός «Christina O» είχε εξοπλιστεί, την εποχή του επανασχεδιασμού της, από τον διάσημο αρχιτέκτονα του Αμβούργου Cäsar Pinnau με τα πιο σύγχρονα gadgets της εποχής στο ναυπηγείο Howarldtswerke. Από το πιο σύγχρονο κλιματιστικό σύστημα και τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό μέχρι την εγκατάσταση κινηματογράφου, θαλάμου νοσοκομείου και πλήρες χειρουργείο με εγκατάσταση μηχανήματος ακτίνων Χ.
Με την πάροδο των χρόνων ο Ωνάσης, την εποχή που δεν χρησιμοποιούνταν το σκάφος, προχωρούσε σε επιπλέον ανακαινίσεις αλλά και τροποποιήσεις πάνω στο θρυλικό σκάφος, προκειμένου οι καλεσμένοι του να νιώθουν σαν το σπίτι τους. Ανάμεσα σε αυτές ήταν και η εγκατάσταση εκ νέου ηλεκτρικής εγκατάστασης στη σουίτα με το όνομα «Χίος», προκειμένου ο φιλοξενούμενός της Ουίνστον Τσόρτσιλ να έχει φωτιστικά πάνω ακριβώς από το κρεβάτι του, προκειμένου να διαβάζει, πριν κοιμηθεί!
Σε αντίθεση με τα τεχνολογικά χαρακτηριστικά της θαλαμηγού, η διακόσμηση πάνω στο σκάφος ήταν απόλυτα κλασική και συμπεριλάμβανε εκτός από έπιπλα αντίκες, έπιπλα ειδικής κατασκευής από την επιπλοβιομηχανία του Ελευθέριου Σαρίδη, που ήταν και καλός φίλος του μεγιστάνα, αλλά και μια συλλογή έργων τέχνης, που εκτός των δώρων, όπως τα δύο χρυσά σπαθιά του οίκου Σαούντ, ήταν ένα mix and much κλασικής με μοντέρνα τέχνη που συναντούσε κανείς από δωμάτιο σε δωμάτιο της θαλαμηγού.
Εκτός λοιπόν του Ελ Γκρέκο, αλλά και του πίνακα που δωρήθηκε από τον Τσόρτσιλ, που ζωγράφιζε κυρίως τοπία της βρετανικής υπαίθρου, υπήρχε και ένα τετράπτυχο του διακεκριμένου ούγγρου ζωγράφου, Marcel Vertès, που μέχρι τον πόλεμο έζησε στο Παρίσι και στη συνέχεια στη Νέα Υόρκη.
Οι τοιχογραφίες «Quatre Saisons» της τραπεζαρίας του «Christina O»
Η φήμη του Marcel Vertès εκτοξεύθηκε ουσιαστικά μετά από το διάστημα συνεργασίας του με τον Οίκο της Elsa Schiaparelli. Ήταν ο σχεδιαστικός νους πίσω από όλες τις διαφημίσεις του Οίκου αλλά και του σχεδιασμού του αρώματος «Shocking Pink» που έβγαλε η Schiaparelli και ήταν εμπνευσμένο από τις «καμπύλες» της ηθοποιού Μέι Γουέστ.
Ταυτόχρονα το δίδυμο Vertès-Schiaparelli το 1952 συνεργάστηκε στην ταινία «Moulin Rouge» που ήταν αφιερωματική στον ζωγράφο Τουλούζ-Λωτρέκ και κερδίζει το Όσκαρ σκηνογραφίας. Ακολουθεί ο πίνακας της Κοκό Σανέλ με το background του να θυμίζει τον μεταγενέστερο Ουόρχολ. Την εποχή εκείνη που η θαλαμηγός ολοκληρωνόταν, η γνωριμία των δύο ανδρών στη Νέα Υόρκη δημιούργησε την επιθυμία του Ωνάση να αποκτήσει ένα έργο του ούγγρου χαράκτη και ζωγράφου.
Ο χώρος που επιλέχθηκε πάνω στο σκάφος ήταν η τραπεζαρία στην οποία είχαν τοποθετηθεί πρωτύτερα έπιπλα της εποχής του Λουδοβίκου XV. O Vertès δημιούργησε στο εργαστήριό του τέσσερις τοιχογραφίες, παρόμοιες με αυτές που υπάρχουν στο cafe Carlyle του ξενοδοχείου Carlyle στη Νέα Υόρκη, από το 1955 που τις δημιούργησε, και στη συνέχεια τοποθετήθηκαν στους τοίχους της τραπεζαρίας της θρυλικής θαλαμηγού.
Με την παραχώρηση του σκάφους στο ελληνικό δημόσιο, όπως λέγεται, οι τοιχογραφίες επιστράφηκαν στην οικογένεια Ωνάση και από εκεί στη μοναδική κληρονόμο της οικογένειας, η οποία εν αντιθέσει με άλλα έργα τέχνης που δημοπρατήθηκαν, όπως ο πίνακας δώρο του Ουίνστον Τσόρτσιλ στον Αριστοτέλη Ωνάση, έχει επιλέξει, όπως λέγεται, να κρατήσει τις τέσσερις τοιχογραφίες στη συλλογή της.
