Για την απώλεια των αγαπημένων προσώπων, μεταξύ αυτών και της Άννας Παναγιωτοπούλου, μίλησε ο Σταμάτης Φασουλής.
«Οι φίλοι που φεύγουν από τη ζωή είναι ένα θέμα το οποίο δεν εξαντλείται, τώρα, σε μια απάντηση. Η πληγή εκεί όμως είναι χαίνουσα. Όσο και να προσπαθήσεις… Σήμερα την είδα στον ύπνο μου την Άννα, που είχα καιρό να τη δω. Είδα ότι πηγαίναμε στην Επίδαυρο, ήμασταν στο Λυγουριό αλλά ήταν αλλιώς το Λυγουριό, της είπα “φεύγω εγώ, έλα” και δεν ερχόταν» περιέγραψε, μιλώντας στο Στούντιο 4.
«Θα ερχόταν με το αυτοκίνητο της και σκεφτόμουν “πώς θα πάω τώρα χωρίς να με πάρει η Άννα;”. Και τι θα κάνω, να δω, να πάρω τηλέφωνο, αλλά δεν είχα τηλέφωνο. Βρέθηκε ένα τηλέφωνο από αυτά τα παλιά, που γυρνούσαμε τους αριθμούς, δεν την έβρισκα και τελικά δεν ήρθα. Στην Επίδαυρο, λέει, τελικά παιζόταν μια αποτυχία οπότε καλύτερα που δεν την είδαμε! Κάτι βλακείες. Ξύπνησα με αυτή την αίσθηση… πού είναι, γιατί δεν ήρθε και τα λοιπά. Ε μετά, όταν ξύπνησα, κατάλαβα πού είναι» συνέχισε.
«Την έχω δει κι άλλες, πολλές φορές, στο όνειρο μου. Δεν την έβλεπα όταν ζούσε και δεν βρισκόμασταν συχνά, γιατί είχαν αλλάξει οι ζωές μας, αλλά τώρα τελευταία, όταν την είδα, ήταν μια εβδομάδα πριν φύγει από τη ζωή. Και δεν ήθελα και που την είδα» κατέληξε ο Σταμάτης Φασουλής, μιλώντας για την Άννα Παναγιωτοπούλου.
