Ένα χρόνο από τον θάνατο του πατέρα της,. Γιάννη Φλωρινιώτη, και έξι μήνες από τον χαμό του αδελφού της, Νίκου, η Άννα Φλωρινιώτη μίλησε στην εκπομπή «Το Πρωινό» για το πόσο δύσκολα βιώνει την απώλεια των δύο αγαπημένων της προσώπων.
Την Κυριακή 16 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί το μνημόσυνο για τον έναν χρόνο από τον θάνατο του πατέρα της, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 76 του χρόνια και παράλληλα ένα τρισάγιο για τον αδελφό της, ο οποίος πέθανε 6 μήνες μετά τον πατέρα του, από καρκίνο στην ηλικία των 39 ετών.
«Μου λένε όλοι να βγάλω τα μαύρα, αλλά έτσι αισθάνομαι. Και το μενταγιόν αυτό είναι του μπαμπά μου, το φόραγε 40 χρόνια πάνω του. Φοράω το κόκκινο κραγιόν που άρεσε στον μπαμπά μου. Βέβαια, δεν του άρεσαν τα μαύρα» σημείωσε η Άννα Φλωρινιώτη.
«Προσπαθώ όλη μέρα να απασχολώ το μυαλό μου και να δουλεύω για να μην σκέφτομαι πράγματα. Το βράδυ όταν πηγαίνω σπίτι είναι δύσκολο πολύ. Η μαμά μου είναι χάλια. Παλεύουμε και οι δύο. Η μία στηρίζει την άλλη, αναλόγως ποια είναι πιο ευάλωτη. Όταν έπαθα αυτό το μεγάλο κακό δεν ήθελα κανέναν δίπλα μου. Ήθελα μόνο τους φίλους μου που είχα από παιδάκι κι αυτούς είχα βέβαια και τους έχω πάντα. Δεν ήθελα σύντροφο. Όσο περνάει ο καιρός αρχίζω και νιώθω και την ανασφάλεια ότι είμαι μόνη μου και δεν έχω στήριγμα, γιατί τα έχω φορτωθεί όλα εγώ. Αρχίζω να έχω την ανάγκη να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου, να με στηρίζει έστω ψυχολογικά» συμπλήρωσε.
«Βλέπω καθημερινά στον ύπνο μου τον μπαμπά και τον αδελφό μου. Δεν έχω σβήσει το τηλέφωνο του αδελφού μου και του μπαμπά μου από τον τηλεφωνικό μου κατάλογο. Τα κινητά και των δύο τα έχω σπίτι. Στην αρχή έστελνα μηνύματα στο κινητό του πατέρα μου και απαντούσα μόνη μου», αποκάλυψε η Άννα Φλωρινιώτη.
