Η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου ήταν σήμερα καλεσμένη στην παρέα του «Πάμε Δανάη», όπου αναφέρθηκε στην Άννα Βίσση, αλλά και στην παράσταση του Λάκη Λαζόπουλου «Όταν πέθανα» στο θέατρο Βέμπο, στην οποία πρωταγωνιστεί.
«Ο Λάκης Λαζόπουλος είναι πατρικός και φιλικός. Είναι και παιδιά που ήταν και μαθητές του, είναι ωραίο να βλέπεις τους νέους να κάνουν τα πρώτα βήματά τους. Έχουμε μία ωραία παρέα, τα αγαπάω πολύ τα παιδιά. Γελάμε και πάνω στη σκηνή, ο Λάκης είναι πολύ έξυπνος. Τον θαυμάζω. Ο Λάκης είναι νερό που τρέχει, δεν στέκεται, αλλά μπορώ να ακολουθήσω σε αυτά τα ρέματα», είπε για τη συνεργασία τους.
«Πεθαίνουμε, ερχόμαστε, ξαναρχόμαστε… Αυτό πιστεύω, ότι ερχόμαστε για να εξελιχθούμε – γι’ αυτό και η ζωή είναι δύσκολη. Φεύγουμε και οι ψυχές ενσαρκώνονται ξανά, για να τελειοποιήσουν ό,τι δεν έχουν κάνει σωστά», συνέχισε με αφορμή την παράσταση.
«Δεν επιζητώ το χάδι, τα καταφέρνω μόνη μου. Υπάρχουν βέβαια στιγμές που θες ένα χάδι, κάποιον να σου πει ένα μπράβο. Στις παρέες είμαι η μαμά».
Η σχέση της με την Άννα Βίσση
Στη συνέχεια μίλησε για τη φιλία που τη συνδέει με την Άννα Βίσση, με την οποία γνωρίζονται εδώ και πολλά χρόνια.
«Είναι δοτική, είναι γλυκιά, είναι συντροφική. Πραγματικά, θα ήθελα να είμαι άντρας και να την πήγαινα στα ουράνια. Αυτή η γυναίκα είναι για αγκαλιές».
«Τη βλέπεις πάνω στη σκηνή και λες θα τρελαθώ… Τι ενέργεια, τα έχω χάσει μαζί της. Στο σπίτι είναι κοριτσάκι».
«Η αυτοκυριαρχία είναι το μεγαλύτερο βάσανό μου»
Η ίδια θα αποκαλύψει πως δεν βρίσκει τον εαυτό της κοριτσάκι και πως δεν της αρέσουν τα νάζια.
«Είναι πολύ μοιρασμένο το αντρικό μου κομμάτι και το θηλυκό. Πρέπει πολύ να εμπιστευτώ κάποιον κι εάν είμαι σίγουρη για να βγάλω το θηλυκό. Κυριαρχεί το δωρικό», είπε.
«Δεν θέλω τρέλα, θέλω αυτοκυριαρχία. Όταν έρχεται κάτι δύσκολο στη ζωή λέω: “Θεέ μου, ήρθες τώρα για να με δοκιμάσεις πάλι στην αυτοκυριαρχία;”. Η αυτοκυριαρχία είναι το μεγαλύτερό μου βάσανο, γιατί δεν μου αρέσει να φεύγω από την ψυχραιμία και την ταπεινοφροσύνη μου».
