Για τον Γιώργο Λαμπάτο, ο οποίος έχει μιλήσει δημόσια για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, και τα προβλήματα που προέκυψαν κατά τη συνεργασία τους, μίλησε ο ηθοποιός Γιάννης Μόρτζος.
«Εγώ δεν είπα τίποτα κακό για εκείνον. Υπήρξα ιδρυτικός μέλος του ΠΑΣΟΚ από τα γεννοφάσκια μου, το υποστηρίζω και δεν είναι κακό. Δημοκρατικό και προοδευτικό κόμμα είναι και είμαι περήφανος, γιατί υπήρξα και προσωπικός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου», είπε αρχικά ο Γιάννης Μόρτζος σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου.
«Δεν ξέρω γιατί είπε όλα αυτά ο Λαμπάτος, ίσως το παιδί θέλει να βγάζει τίτλους στα sites. Θα με στεναχωρούσε μόνο αν το έλεγε κάποιος που ήξερε τα πράγματα, αλλά ο Λαμπάτος τι ξέρει από πολιτική;» υποστήριξε.
«Η γυναίκα μου Γιούλη Ζήκου αγαπούσε πολύ τον Λαμπάτο. Όταν παίζαμε κάποτε σε μια παράσταση, ερχόταν μετά το τέλος της με την κιθαρούλα του και μας ψυχαγωγούσε, μιλούσαμε κιόλας. Είπε λοιπόν κάποια στιγμή η γυναίκα μου να τον βάλουμε να παίξει και αυτός στο συγκεκριμένο έργο, γιατί είναι καλός ηθοποιός. Εγώ είπα μετά χαράς και έτσι ξεκινήσαμε να συνεργαζόμαστε. Αντί όμως να κάνουμε πρόβες, προσπαθούσαμε να τον συνεφέρουμε, γιατί ερχόταν μεθυσμένος. Δεν μπορείς να είσαι ηθοποιός και να είσαι μπεκρής. Και δη μπεκρής σε μένα, που θέλω τον ηθοποιό να είναι μαθητής», υποστηρίζει ο Γιάννης Μόρτζος.
«Μιλούσε άσχημα και στη Γιούλη, παρότι εκείνη τον είχε προτείνει για τη δουλειά. Την τελευταία φορά που του είπα να φύγει έβρισε τη Γιούλη, γιατί δεν τολμούσε να βρίσει εμένα. Του είπα “βρε παιδί μου, σου συμβαίνει κάτι κακό;», Μου απαντούσε “όχι, αλλά μου λες συνέχεια ότι δεν είμαι καλός”. Δεν ήταν όμως, γιατί δεν με άκουγε, πώς θα έκανα λοιπόν εγώ την παράσταση;», επισημαίνει ο ηθοποιός.
«Ο Πασχάλης Τσαρούχας με άκουγε σαν μαθητούδι και ο Λαμπάτος έλεγε ό,τι να ‘ναι, επειδή ήταν μεθυσμένος. Μακάρι να βρει τον δρόμο του, αλλά το βλέπω δύσκολο με τον χαρακτήρα που έχει. Ας συνέλθει και να καταλάβει ότι με την τακτική αυτή, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ ηθοποιός που θα τον ζητούν για δουλειά» καταλήγει ο Γιάννης Μόρτζος.
