Η 11η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε το 2003 από τα Ηνωμένα Έθνη ως Διεθνής Ημέρα Βουνού για να αναδείξει τον ζωτικό ρόλο που παίζει το βουνό στη ζωή των ανθρώπων και να υπενθυμίσει στη διεθνή κοινότητα την ευθύνη που έχει για τη διατήρησή του.

Η Κλέλια Ρένεση για να τιμήσει την ημέρα μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους μία υπέροχη φωτογραφία της από πεζοπορία που πραγματοποίησε και μαζί έβαλε σε λέξεις τις σκέψεις της και με ποιητική διάθεση μοιράστηκε τις δικές της συμβουλές για μία ωραία ζωή.

Το σκηνικό είναι παραμυθένιο και η ηθοποιός ποζάρει χαμογελαστή στον φακό με αθλητική εμφάνιση και τον εξοπλισμό της κι έχοντας ένα μικρό κουτάβι μαζί της περπατά σε ένα μονοπάτι στην καταπράσινη φύση.

Η ηθοποιός «μίλησε» με την ανάρτησή της για όλα εκείνα τα κομμάτια της ζωής μας που μας ορίζουν. Ο έρωτας, οι αγώνες, οι εύκολες εκρήξεις και κριτικές μας, η εμμονή μας να κοιτάμε την επιφάνεια κι όχι την ουσία.

«Μην πέφτετε στους έρωτες σαν νταμιτζάνα σε ελεύθερη πτώση, περιμένοντας ο θεός του ρομάντζου να σας σώσει απ’ το σίγουρο στραπάτσο», έγραψε αρχικά η Κλέλια Ρένεση για το κεφάλαιο έρωτας.

«Μην ρίχνεστε στη μάχη “της δικαιοσύνης” χωρίς να μπορείτε να διακρίνετε πίσω απ’ την ομίχλη, απλά για να πείτε πως “κάτι κάνατε και σήμερα”», συνέχισε η ηθοποιός για την… επανάσταση και την κριτική του καναπέ και του ίνσταγκραμ.

«Μην αρπάζετε φωτιά σαν σπιρτάκια στο σπιρτόκουτο, μοιραία αναφλεγόμενα επειδή το ένα είναι δίπλα στο άλλο για να μην κρυώνει», εξήγησε έπειτα μιλώντας για την έλλειψη δική μας σκέψης στα πράγματα.

«Μην συμπερασματολογείτε ακατάπαυστα για εξωτερικά και άλλων δρώμενα, τη στιγμή που δυσκολεύεστε να ερμηνεύσετε έστω το ένα δέκατο της δικής σας συμπεριφοράς και δράσης», συμβούλεψε έπειτα η Κλέλια Ρένεση για την  έλλειψη του γνώθι σαυτόν.

Μόνο τον εαυτό μας έχουμε για να ζούμε και να ερμηνεύουμε τον κόσμο. Σε αυτόν πρέπει να στρέφουμε την παρατήρησή μας και όχι στους έξω από εμάς. Αυτόν πρέπει να ακούμε, αυτόν να προστατεύουμε, αυτόν να κατανοούμε και αυτόν να πάψουμε να κρίνουμε σκληρά χάρη σε αυτή την κατανόηση. Κι αν τα κάνουμε όλα αυτά, τότε σίγουρα το μόνο συμπέρασμα που θα μπορέσουμε να βγάλουμε θα μοιάζει με εκείνο του Σωκράτη, ότι το μόνο που ξέρουμε είναι πως δεν ξέρουμε τίποτα.

Κι έτσι θα πάψουν τα αφοριστικά μας συμπεράσματα και οι «αναφλέξεις» εξαιτίας μίας άποψης που χωρίς να μπούμε στα παπούτσια του άλλου βγάλαμε, έτσι θα πάψουμε να πέφτουμε στον έρωτα με εγωισμό φουντωμένο και ορμή που εκμηδενίζει τους άλλους και κάνει την όποια συντριβή προσδοκιών «στραπάτσο».

«Να είστε φτερό που χαϊδεύει, πριν πιάσει. Μιλιά που πίνεται σαν δροσερό νερό πριν φωνάξει. Να βλέπετε και λίγο, μην κοιτάτε μόνο. Με αγάπη», έγραψε τέλος η Κλέλια Ρένεση.