Η Ζέτα Μακρυπούλια «εγκαινίασε» το νέο κύκλο της εκπομπής «Ενώπιος Ενωπίω» με τον Νίκο Χατζηνικολάου, του τηλεοπτικού σταθμού ANT1 και παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.

«Έχω ακούσει πολλά. Ο καθένας να σκεφτεί πως μπορεί να το μεταβολίσει. Επειδή έχουν περάσει τα χρόνια, με θυμάμαι να ζω έντονη κριτική, πολλές φορές άδικη», είπε η ηθοποιός και παρουσιάστρια και συνέχισε:

«Κατανοώ τη δουλειά του άλλου, κατανοώ ότι κάτι θέλεις να γράψεις. Αλλά δεν γίνεται να κατανοεί μόνο η μια πλευρά. Έχετε κάτι μαγικό οι δημοσιογράφοι. Κάνετε μεμονωμένα τη δουλειά σας αλλά αν πει κάποιος για τον κλάδο γίνεστε μια δύναμη. Έχω περάσει σκληροπυρηνικές εποχές, εποχές των μεσημεριανών εκπομπών. Έχω ζήσει με παρακολούθηση, με παρακολουθούσαν αυτοκίνητα, άνθρωποι, φακοί. Έχω κάνει αυτό που μου είπε ο Τύπος να κλειστώ στο σπίτι μου. Ειδικά την προσωπική μου ζωή να τη ζω στους τέσσερις τοίχους αλλά είναι επιλογή. Θέλω να πιστεύω ότι είναι περασμένα ξεχασμένα».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην πίεση που ένιωθε από τον περίγυρο της showbiz. «Είναι τόσο μεγάλη η πίεση που δεν έχεις περιθώριο. Νόμιζα ότι το διαχειρίζομαι, ότι δεν με αγγίζουν και κατά μία έννοια δεν με αγγίζουν. Τα πολύ πολύ χοντρά πράγματα που έχουν ειπωθεί για μένα δεν μπορούν να με αγγίξουν πέρα από το αίσθημα της αδικίας γιατί δεν ήταν αλήθεια. Αν θεωρούσα ότι ήταν κάτι αλήθεια, ίσως να είχα περισσότερη συμμετοχή. Είχα καταλάβει ότι αν δώσεις το παραμικρό αρκεί για να φουντώσει παραπάνω. Είχα επιλέξει τη σιωπή και αυτό είναι ένα κόστος αλλά περίμενα να τελειώσει», δήλωσε.

Οι άσχημες συμπεριφορές

Έπειτα η συζήτησή της με τον Νίκο Χατζηνικολάου πήγε σε άλλα μονοπάτια και μίλησε και για τις άσχημες συμπεριφορές που δέχθηκε, μεταξύ άλλων.

«Είναι απορίας άξιον γιατί συνέβη αυτό. Έχει υπάρξει περίοδος της ζωής μου που ήμουν έξω, που έβγαινα. Καμιά φορά που δεν έχουμε κάνει στη ζωή μας, το θέλουμε. Αυτό που λες ότι δεν έχω αλλάξει τους άντρες σαν τα πουκάμισα καμία φορά μπορεί να ήθελα λίγο να είμαι τόσο ανοιχτή, να παίξω. Αλλά όχι, ακολούθησα μια άλλη γραμμή γιατί ήταν έτσι η οικογένειά μου. Νομίζω προκάλεσε το γεγονός ότι οι σχέσεις ήταν με γνωστά πρόσωπα και από εκεί και πέρα δεν ξέρω τι άλλο. Δεν έχει σημασία τι νιώθω εγώ αλλά πόσο είσαι εσύ αποφασισμένος να επέμβεις και να ασχοληθείς μαζί μου», είπε χαρακτηριστικά σε σημείο της εκπομπής.

«Με αντιμετώπισαν ως αντικείμενο, το έχω δει! Ο χώρος αυτός είναι σκληρός πόσο μάλλον για ένα παιδί 15-16 ετών. Στην ψυχολογία μου έκαναν κακό και άργησα να το καταλάβω. Στις σχέσεις μου όχι τόσο γιατί είχα τον τρόπο να τις προστατεύσω και να μπαίνω στο σπίτι μου και να τα αφήσω πίσω. Στην ψυχολογία μου πάρα πολύ. Έχω δεχθεί άσχημες συμπεριφορές», τόνισε παρακάτω.

«Δεν ξέρω να το παίξω σταρ»

«Δεν συμπεριφέρομαι στην προσωπική μου ζωή σαν σταρ, δεν ξέρω να το παίξω σταρ. Ακόμη και σε στιγμές που χρειάζεται δεν είμαι ικανή να το κάνω. Είμαι ένας τυχερός άνθρωπος, με ένοιαζε πιο πολύ το σπίτι μου, οι άνθρωποί μου, η οικογένειά μου παρά η δουλειά μου. Έδινα πάντα βάρος στην προσωπική μου ζωή. Το τι συμβαίνει σε αυτή τη δουλειά και πάει καλά είναι πολύ συγκεκριμένο. Αν κάνεις μια επιτυχία δεν έχεις χρόνο να αναπνεύσεις. Είχα μια 5ετία στη ζωή μου που δούλευα 20 ώρες ασταμάτητα. Παρά την κούρασή μου, το αποκούμπι μου ήταν οι φίλοι μου. Μπορεί να είχα 5 ώρες να κοιμηθώ, τις 3 πήγα στους φίλους μου να αποφορτιστώ. Μετά είναι στο χέρι μας αν θα πηγαίνουμε σε αυτό τον ρυθμό ή να βάλουμε φρένο. Εγώ αυτό αποφάσισα, να βάλω ένα φρένο!», ανέφερε ακολούθως και επεκτάθηκε μιλώντας για την ψυχική της υγεία.

«Πάνω από τα πάντα είναι η ψυχική μου υγεία»

«Πάνω από τα πάντα είναι η ψυχική μου υγεία. Είναι πάνω από όλα γιατί χτύπησε καμπανάκι. Χτύπησε ένα ισχυρό καμπανάκι προ Covid-19 και ήμασταν στη δίνη των συνεντεύξεων. Έπαθα πανικό. Η δεύτερη κρίση πανικού που έπαθα. Η πρώτη ήταν πάνω στην σκηνή και ξαφνικά ένιωσα και άκουσα ένα κρακ και ξαφνικά άρχισα να τρέμω πάνω στην σκηνή. Η πρώτη φορά που χρειάστηκε να ζητήσω βοήθεια ήταν αυτή», αποκάλυψε.

«Η δεύτερη ήταν τότε για το τι θα με ρωτήσουν, τι θα πω, να μην σχολιαστώ για το τι θα πω. Να ζητάω τις συνεντεύξεις, να διαπραγματεύομαι τους τίτλους. Παθαίνω μια ωραιότατη κρίση και το τοίχος που είχα χτίσει ήταν ένα ψέμα. Αρχίζω και νιώθω ευάλωτη προς όλες τις κατευθύνσεις και δεν ξέρω τι να κάνω. Κάποια στιγμή με θυμάμαι να λέω: “Τέλος, τέλος! Είναι πολλά τα χρόνια, έχω δώσει πάρα πολλές συνεντεύξεις, έχω πει πολλά πράγματα, από ανούσια μέχρι και μη, δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος πια. Δόξα τω Θεώ υπάρχει και νέα γενιά και εγώ ό,τι έπρεπε να κάνω το έχω κάνει”. Από τότε είμαι πολύ πιο ήσυχη. Ένα άλλο γερό σοκ που έπαθα είναι όταν αντιλήφθηκα πως η πραγματικότητα, όπως την έχω εγώ στο μυαλό μου, δεν είναι αυτή. Για τα πάντα γύρω από τη ζωή μας. Επίσης, μετά ήρθε η κρίση της εικόνας».

«Ξαφνικά άρχισε να μη μου φτάνει όλο αυτό, να θέλω και κάτι άλλο. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι όσα χρόνια μου μένουν, θα είμαι με την ίδια συνθήκη. Επειδή ξέρω ότι είμαι ένας άνθρωπος που τρέμω τις αλλαγές, τώρα το καταλαβαίνω, προσπαθώ να μάθω ότι τα πράγματα δεν μένουν ποτέ για πάντα όπως είναι και αλλάζουν. Την εποχή που θεωρούσα πως ήμουν ευτυχισμένη, ανέμελη, δημιουργική και επιτυχημένη, τώρα την κοιτάζω και βλέπω ότι δεν ήταν μόνο αυτό. Με έπιασε μια ματαίωση και μια αναίρεση των πάντων», συμπλήρωσε για να καταλήξει:

«Η επόμενη προτεραιότητα είναι το τι θέλω. Μετά είναι η εικόνα και πόσα θυσιάζουμε για να μην χαλάσουμε την εικόνα μας. Η οπτική μου έχει αλλάξει για τα πάντα!».

«Ήταν πολύ λυτρωτικός ο πάτος που έπιασα, έφυγα 15 μέρες μόνη σε ένα χωριό»

«Την περίοδο του κορονοϊού έπιασα πάτο. Απαγορεύω στον εαυτό μου να κλάψει. Εκείνο το διάστημα έφυγα για 15-16 μέρες και πήγα μόνη μου σε ένα χωριό. Τα καταφέρνω μόνη μου. Νόμιζα ότι είμαι πολύ δυναμική και ότι τα καταφέρνω. Μέσα σε όλες αυτές τις σκέψεις που σου περιγράφω, κατάλαβα ότι έχω τεράστια ανασφάλεια, ότι είμαι ένας πολύ φοβισμένος άνθρωπος», είπε αρχικά η Ζέτα Μακρυπούλια.

Η Ζέτα Μακρυπούλια είπε στη συνέχεια: «Για μένα ήταν πολύ λυτρωτικός ο πάτος που έπιασα. Εκείνη τη στιγμή μπορεί να μην το καταλάβεις, αλλά δεν έχεις περιθώρια πια, μόνο να ανέβεις. Άμα πιάσεις πάτο, η επόμενη επιλογή είναι αυτή, να αρχίσεις δειλά δειλά να ανεβαίνεις και αυτό μου έκανε μεγάλο καλό. Ήμουν μόνη μου, η προσωπική μου ζωή ήταν υπό διάλυση, “χτυπήθηκα” από παντού».

Η Ζέτα Μακρυπούλια ανέφερε επίσης: «Έμεινα κι αυτές τις 16 μέρες  που έπρεπε χωρίς να μπορεί κανείς να μου φέρει ένα ποτήρι νερό, οπότε εκεί είπα ότι είναι η ευκαιρία μου να κλάψω, να σκεφτώ, να παραπονεθείς. Και από εκεί άρχισα σιγά σιγά να δυναμώνω και να παίρνω κάποιες αποφάσεις, αποφάσεις πώς θα προστατεύσω τον εαυτό μου».