Οι πλαστικές επεμβάσεις συχνά συνδέονται αποκλειστικά με την αισθητική βελτίωση, όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Σε αρκετές περιπτώσεις, αυτές οι επεμβάσεις αποτελούν ζωτικής σημασίας για την αποκατάσταση της λειτουργικότητας, την αντιμετώπιση τραυματισμών ή τη διόρθωση συγγενών ανωμαλιών. Τι γίνεται, όμως, όταν το κόστος τους καθίσταται απαγορευτικό;
Ο πλαστικός χειρουργός Αλέξανδρος Κασίμης μίλησε στο Newsbeast για το ποιες επεμβάσεις καλύπτονται από τον ΕΟΠΥΥ, τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται και τη διαδικασία που ακολουθείται για την αποζημίωση.
Ποιες κατηγορίες πλαστικών επεμβάσεων καλύπτονται από τον ΕΟΠΥΥ στην Ελλάδα;
Καλύπτονται όλες οι επεμβάσεις αποκατάστασης κατόπιν τραυματισμού (π.χ. από τροχαίο), αφαίρεσης καρκινωμάτων, μαστεκτομής ή διαφόρων ελλειμμάτων δέρματος. Καλύπτονται επίσης όλα τα εγκαύματα, μικρά και μεγάλα, ασθενών που νοσηλεύονται τόσο σε δημόσια όσο και σε ιδιωτικά νοσοκομεία. Ωστόσο, τα ιδιωτικά νοσοκομεία αφήνουν ένα περιθώριο υπερχρέωσης, δεν αρκούνται δηλαδή με τα χρήματα που δίνονται από τον ΕΟΠΥΥ και χρεώνουν λίγο παραπάνω.
Η αισθητική χειρουργική δεν καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ και αυτό ισχύει όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο, αφού η κοσμετική ιατρική δεν αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας.
Υπάρχουν κριτήρια που πρέπει να πληροί ένας ασθενής για να εγκριθεί η κάλυψη από τον ΕΟΠΥΥ;
Όχι, πρέπει απλώς να είναι ασφαλισμένος, δηλαδή να έχει ασφαλιστική ικανότητα και να υπάρχει κωδικός στο σύστημα ανάλογα με την πάθηση.
Πώς καθορίζεται εάν μια πλαστική επέμβαση είναι ιατρικά αναγκαία;
Οι επεμβάσεις στην πλαστική χειρουργική είναι συγκεκριμένες και είναι ξεκάθαρο ποιες εμπίπτουν στη μία ή την άλλη κατηγορία. Παραδείγματος χάριν, η αυξητική μαστών είναι αισθητική επέμβαση. Η αποκατάσταση, όμως, του μαστού ύστερα από μαστεκτομή κρίνεται αναγκαία, άρα καλύπτεται.
Τυπικά υπάρχει έλεγχος στα δημόσια νοσοκομεία και στις ιδιωτικές κλινικές για το αν μία επέμβαση είναι κοσμετική ή αποκατάστασης. Ωστόσο, αυτός ο έλεγχος γίνεται με πολύ λίγο προσωπικό και είναι πολύ χαλαρός, επομένως ειδικά στα δημόσια νοσοκομεία βλέπουμε να πραγματοποιούνται πολλές επεμβάσεις αισθητικής που παρουσιάζονται ως χειρουργεία αποκατάστασης.
Η αφαίρεση δέρματος ύστερα από πολύ μεγάλη απώλεια βάρους θεωρείται αισθητική ή ιατρική επέμβαση;
Θεωρείται αισθητική, ενώ δεν θα έπρεπε. Καλύπτεται μεν η επέμβαση της βαριατρικής για την παχυσαρκία, αλλά η αφαίρεση δέρματος που περισσεύει μετά την απώλεια λίπους δεν καλύπτεται. Μάλιστα, δεν μιλάμε για μία επέμβαση αλλά για πολλές επεμβάσεις στην κοιλιά, στο πρόσωπο, στο στήθος, στα χέρια, στα πόδια, παντού, αφού περισσεύει δέρμα από όλο το σώμα και χρειάζεται αφαίρεση. Είναι μεγάλες επεμβάσεις και έχουν μεγάλο κόστος, το οποίο ο ΕΟΠΥΥ δεν αναγνωρίζει. Και πραγματικά είναι κάτι που λυπεί γιατί σε άλλες χώρες καλύπτεται από τους δημόσιους οργανισμούς.
Άλλες παθήσεις, όπως το λαγόχειλο, καλύπτονται;
Καλύπτονται, ναι, και κυρίως γίνονται στα δημόσια νοσοκομεία γιατί οι επεμβάσεις ξεκινούν από πολύ μικρή ηλικία και συνεχίζονται για πολλά χρόνια, δηλαδή 10-15 χρόνια.
Αν κάποιος έχει ιδιωτική ασφάλιση, καλύπτονται αυτές οι επεμβάσεις και οι υπερχρεώσεις;
Μόνο ό,τι καλύπτεται και από τον ΕΟΠΥΥ. Οι αισθητικές επεμβάσεις δεν καλύπτονται από την ιδιωτική ασφάλιση, αλλά είναι πιο έντονος ο έλεγχος που κάνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες από τον έλεγχο που κάνει ο ΕΟΠΥΥ. Δηλαδή, στις ιδιωτικές κλινικές, πλέον, υπάρχει ένας γιατρός σε κάθε κλινική που θα ελέγξει τις επεμβάσεις που θα γίνουν και χαρακτηρίζονται ως αποκατάσταση. Θα ελέγξει από κοντά και θα μπει στο χειρουργείο να δει αν όντως είναι αποκατάσταση και δεν είναι αισθητική. Δεν υπάρχει περίπτωση να δηλώσεις ότι είναι αποκατάσταση και να κάνεις αισθητική επέμβαση.
Όταν κάποιος θέλει να κάνει μια πλαστική επέμβαση που εμπίπτει στις κατηγορίες που αναφέρατε, πόσος χρόνος χρειάζεται για να πάρει έγκριση;
Στα επείγοντα δεν υπάρχει έγκριση. Έγκριση χρειάζεται στη μακροχρόνια θεραπεία εγκαυμάτων. Εκεί χρειάζονται κάποια ειδικά υλικά και κρέμες που θα πρέπει να βάλει ο εγκαυματίας και τα οποία εγκρίνονται σχετικά γρήγορα, περίπου 7-10 ημέρες. Βέβαια, αυτά που καλύπτονται είναι λίγα. Για παράδειγμα, υπάρχει ένας κορσές που πρέπει να φορέσει ο εγκαυματίας. Αυτός ο κορσές φθείρεται και σκίζεται με τη χρήση, όμως δεν καλύπτεται η αντικατάστασή του και ο ασθενής υποχρεώνεται να τον αγοράσει. Αν κάποιος έχει καμένο χέρι και χρειάζεται να φορέσει κορσέ για περίπου ένα χρόνο, θα πρέπει να τον αλλάξει 3-4 φορές. Ο καθένας κοστίζει περίπου 200-400€, το κόστος δηλαδή δεν είναι καθόλου αμελητέο. Θυμάμαι τους εγκαυματίες στο Μάτι που τους έδιναν μόνο ένα κορσέ. Κανονικά θα έπρεπε να τα καλύπτουν όλα. Είναι μια θεραπεία και ως τέτοια θα έπρεπε να καλύπτεται εξολοκλήρου. Οτιδήποτε άλλο δεν έχει λογική.
