Έρευνα του Ινστιτούτου Liggins στο Auckland διαπίστωσε ότι οι ενήλικες που γεννήθηκαν πρόωρα δεν εμφάνισαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στον διαβήτη, τον προδιαβήτη ή τη δυσλιπιδαιμία και είχαν λιγότερα καρδιαγγειακά επεισόδια σε σύγκριση με τους ενήλικες που γεννήθηκαν στον 9ο μήνα κύησης. Μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης υψηλής αρτηριακής πίεσης μέχρι την ηλικία των 50 ετών παρατηρήθηκε στην ομάδα των πρόωρων.
Ο πρόωρος τοκετός συμβαίνει πριν από τις 37 εβδομάδες κύησης και υπολογίζεται ότι επηρεάζει μία στις 10 γεννήσεις παγκοσμίως. Τα αποτελέσματα στην ενήλικη ζωή είχαν προηγουμένως συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένης της υπέρτασης και του εγκεφαλικού. Αυτές οι προηγούμενες έρευνες σπάνια περιλάμβαναν άτομα που έφτασαν στη μέση ηλικία στη σύγχρονη εποχή της βελτιωμένης νεογνικής φροντίδας.
Ως εκ τούτου, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες για τα άτομα που γεννιούνται πρόωρα στερούνται μιας σύγχρονης ερευνητικής αξιολόγησης για τον εντοπισμό πιθανών κινδύνων για την υγεία που σχετίζονται με την ηλικία.
Στη μελέτη, “Health Outcomes 50 Years After Preterm Birth in Participants of a Trial of Antenatal Betamethasone“, που δημοσιεύτηκε στο Pediatrics, οι ερευνητές πραγματοποίησαν παρακολούθηση ατόμων που αρχικά είχαν εγγραφεί σε μια διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή της προγεννητικής βηταμεθαζόνης στο το Εθνικό Νοσοκομείο Γυναικών στο Auckland.
Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο υγείας και συναίνεσαν για διοικητική ανασκόπηση των δεδομένων υγείας. Τα κλινικά καταληκτικά σημεία που μετρήθηκαν περιελάμβαναν υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη, προδιαβήτη, δυσλιπιδαιμία υπό θεραπεία και μείζονα ανεπιθύμητα καρδιαγγειακά συμβάντα. Τα δευτερεύοντα αποτελέσματα κάλυπταν μετρήσεις αναπνευστικής και ψυχικής υγείας αλλά και εκπαίδευσης.
Περισσότεροι από το ένα τρίτο των πρόωρων ενηλίκων εμφάνισαν υψηλότερα αναφερόμενα ποσοστά υψηλής αρτηριακής πίεσης (34,7% έναντι 19,8%), ωστόσο ο συνολικός κίνδυνος σοβαρών ανεπιθύμητων καρδιαγγειακών συμβαμάτων ήταν χαμηλότερος σε αυτήν την ομάδα από ό,τι στους συνομηλίκους που γεννήθηκαν στον 9ο μήνα κύησης (2,8% έναντι 6,9%).
Τα ποσοστά διαβήτη, προδιαβήτη και δυσλιπιδαιμίας που έλαβαν θεραπεία δεν ήταν σημαντικά διαφορετικά. Τα αναπνευστικά αποτελέσματα ήταν γενικά συγκρίσιμα και δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στον επιπολασμό της χρόνιας νεφρικής νόσου.
Οι διαταραχές ψυχικής υγείας ήταν λιγότερο συχνές στους πρόωρους συμμετέχοντες (38,2% έναντι 52,9%). Η κατάθλιψη ήταν λιγότερο συχνή στην πρόωρη ομάδα. Το μορφωτικό επίπεδο και η θνησιμότητα μετά το πρώτο έτος της ζωής δεν διέφεραν σημαντικά.
Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι τα επιδεινωμένα καρδιαγγειακά αποτελέσματα δεν είναι καθολικά για όλα τα άτομα που γεννήθηκαν πρόωρα, ιδιαίτερα για εκείνα που γεννήθηκαν σε μέτρια κύηση. Αυτά τα ευρήματα προσφέρουν διαφοροποιημένες γνώσεις σχετικά με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του πρόωρου τοκετού στην εποχή της προγεννητικής χρήσης κορτικοστεροειδών.
