Το μέγεθος των κοινωνικών και φιλικών επαφών που έχουμε συνδέεται άμεσα με ένα δίκτυο νευρώνων που βρίσκονται στη βάση του εγκεφάλου μας, ισχυρίζονται για πρώτη φορά επιστήμονες.

Οι νευρώνες αυτοί, είναι η γνωστή αμυγδαλή, που θεωρείται ότι παίζει καθοριστικό ρόλο στη συναισθηματική έκφραση, τις φοβίες, την εμπιστοσύνη, την ικανότητα αναγνώρισης προσώπων και ανάμνησης ονομάτων, στον χειρισμό των κοινωνικών επαφών κ.α.

Οι ερευνητές του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη, με επικεφαλής την καθηγήτρια Λίζα Φέλντμαν Μπάρετ του πανεπιστημίου Northeastern και τον καθηγητή νευρολογίας Μπράντφορντ Ντίκερσον της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Nature Neuroscience», χρησιμοποίησαν την τεχνική της μαγνητικής απεικόνισης του εγκεφάλου για να μετρήσουν το μέγεθος της αμυγδαλής σε 58 υγιείς ανθρώπους ηλικίας 19 έως 83 ετών. Διαπίστωσαν ότι ο όγκος της κυμαινόταν από περίπου δυόμισι κυβικά χιλιοστόμετρα μέχρι υπερδιπλάσιο όγκο.

Κάθε εθελοντής, απαντώντας σε σχετικό ερωτηματολόγιο, αποκάλυψε την έκταση και τη συχνότητα των κοινωνικών επαφών του (πόσους ανθρώπους συναντούσε και πόσο συχνά), καθώς επίσης την πολυπλοκότητά τους (π.χ. το αφεντικό του μπορεί να ήταν και φίλος του). Με τον τρόπο αυτό, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα άτομα με μεγαλύτερη αμυγδαλή έχουν γενικά ένα δίκτυο περισσότερων φίλων και γνωστών και, παράλληλα, διατηρούν πιο πολύπλοκες σχέσεις μαζί τους.

Εκείνοι που είχαν την μικρότερη αμυγδαλή, ανέφεραν ότι είχαν τακτικές επαφές με λιγότερους από 5 έως 15 ανθρώπους, ενώ όσοι είχαν την μεγαλύτερη αμυγδαλή, είχαν μέχρι 50 κοινωνικές επαφές στο κατά πολύ ευρύτερο κοινωνικό δίκτυό τους. Οι μεγαλύτερης ηλικίας εθελοντές τείνουν να έχουν μικρότερου μεγέθους αμυγδαλές και ταυτόχρονα λιγότερους φίλους και γνωστούς.

Πάντως, το μέγεθος της αμυγδαλής δεν βρέθηκε να σχετίζεται με τον βαθμό ικανοποίησης του ατόμου από την κοινωνική ζωή του, ενώ παραμένει πάντως άγνωστο ακόμα με ποιο ακριβώς τρόπο η αμυγδαλή «συνεισφέρει» στην κοινωνική ζωή.

Ο ανθρωπολόγος Ρόμπιν Ντένμπαρ του πανεπιστημίου της Οξφόρδης έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένα (θεωρητικό) όριο στον μέγιστο αριθμό των διαπροσωπικών κοινωνικών σχέσεων που μπορεί να διατηρεί ένας άνθρωπος και αυτό είναι περίπου 150 άτομα. Από εκεί και πέρα δεν μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις, αλλά για δημόσιες σχέσεις, λέει!