Η παρακολούθηση ταινιών τρόμου, εκτός από φόβο, μπορεί να σας προσφέρει πολλά περισσότερα, όπως για παράδειγμα να σας βοηθήσει στην ανακούφιση από το άγχος και το στρες.
Τέρατα κάτω από το κρεβάτι, ζόμπι που σηκώνονται από τον τάφο και μανιακοί με αλυσοπρίονο δεν είναι ακριβώς τα πρώτα πράγματα που έρχονται στο μυαλό όταν κάποιος προσπαθεί να δημιουργήσει καταπραϋντικές εικόνες. Ωστόσο, σε μια συνέντευξη για το ντοκιμαντέρ «Fear in the Dark» του 1991, ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Γουές Κρέιβεν («A Nightmare on Elm Street», «Scream») δήλωσε ότι «οι ταινίες τρόμου δεν δημιουργούν φόβο, αλλά τον απελευθερώνουν».
Αν και συνοπτικό το μήνυμα του Κρέιβεν, αναφέρει το healthline.com, αναφέρεται σε μια πραγματικότητα: η ενασχόλησή μας με τα πράγματα που μας φοβίζουν μπορεί να είναι και ένα είδος κάθαρσης. Ακόμη, περισσότερο από την απλή ενσάρκωση του πολύτιμου ρητού «να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου», η αδρεναλίνη που προκαλείται από την παρακολούθηση μιας ταινίας τρόμου μπορεί να είναι πραγματικά καλή για το πνεύμα του θεατή.
Γιατί να παρακολουθείτε θρίλερ ακόμη κι αν τα φοβάστε
Σύμφωνα με το healthline.com, σήμερα, έχουμε αυτό που θα λέγαμε «θεωρία παρένθετης μητρότητας», η οποία ουσιαστικά λέει ότι οι ταινίες τρόμου μας επιτρέπουν, κατά κάποιο τρόπο, να ελέγξουμε τον φόβο μας για τον θάνατο, δίνοντάς μας μια παρένθετη εμπειρία. «Μπορεί το σώμα μας να μας λέει ότι κινδυνεύουμε, αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είμαστε ασφαλείς σε αυτά τα άνετα καθίσματα του κινηματογράφου», εξηγεί ο Andrew Scahill, PhD, επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Αγγλικών στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Ντένβερ και ο συγγραφέας του «The Revolting Child in Horror Cinema». «Το να επιτρέπετε στον εαυτό σας να ενεργοποιείται σε ένα ασφαλές περιβάλλον μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια διαδικασία θεραπείας», συμπλήρωσε.
Σύμφωνα με τον Kurt Oaklee, MA, MFT, ιδρυτή της Oaklee Psychotherapy στο Σαν Φρανσίσκο η παρένθετη εμπειρία του κοινού με θρίλερ μοιάζει με την πρακτική της θεραπείας έκθεσης, όπου ο ασθενής παρουσιάζεται με στρεσογόνα μέσα σε ελεγχόμενο περιβάλλον για να μειώσει τον αντίκτυπό του στο πέρασμα του χρονου.
«Ο τρόμος μπορεί πραγματικά να μας διδάξει πώς να χειριζόμαστε καλύτερα το στρες του πραγματικού κόσμου», είπε ο Oaklee. «Κατά τη διάρκεια μιας αγχωτικής ταινίας, εκθέτουμε σκόπιμα τον εαυτό μας σε ερεθίσματα που προκαλούν άγχος. Συνήθως δεν συμμετέχουμε στους ίδιους ανθυγιεινούς μηχανισμούς αντιμετώπισης που χρησιμοποιούμε στην πραγματική ζωή. Μαθαίνουμε πώς να διαχειριζόμαστε το άγχος τη στιγμή. Αυτή η πρακτική μπορεί να μεταφραστεί για να μας βοηθήσει να διαχειριστούμε τους καθημερινούς στρεσογόνους παράγοντες και τους φόβους μας».
