Κάθε φορά που αντιλαμβανόμαστε κάτι, με κάθε τι που πέφτει στην αντίληψή μας, αυτόματα παίρνουμε μια στιγμιαία απόφαση για το αν αυτό που βλέπουμε, ακούμε, γευόμαστε, μυρίζουμε είναι κάτι θετικό ή αρνητικό.
Ο υποκειμενικός χρωματισμός των αντιλήψεων μας αποτελεί μια τόσο έντονη πτυχή της ανθρώπινης εμπειρίας που είμαστε σχεδόν ανίκανοι να αισθανθούμε οτιδήποτε χωρίς αυτόματα να μην το αξιολογήσουμε, σύμφωνα με την ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια που μας προκαλεί.
Λαμβάνοντας υπόψη τον κόσμο γύρω μας με αυτόν τον τρόπο, σημαίνει ότι ακόμα κι όταν παρατηρούμε το ίδιο αντικείμενο ή κατάσταση, ο καθένας μας αποκομίζει μια μοναδική και προσωπική εντύπωση από αυτό. Σε σύγκριση με άλλες πτυχές της αντίληψης, η διάσταση του ατομικού συναισθήματος είναι πολύ λιγότερο κατανοητή.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Adam Anderson του πανεπιστημίου Κορνέλ στις ΗΠΑ, ο ανθρώπινος εγκέφαλος χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο μοτίβο για να αποτυπώσει τα ίδια συναισθήματα.
Σε συνεργασία με συναδέλφους του από τον Καναδά και το Ηνωμένο Βασίλειο ανακάλυψε ότι τα υποκειμενικά συναισθήματα ενός ατόμου, αντικατοπτρίζονται σε συγκεκριμένα μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας στο τμήμα του εγκεφάλου που σχετίζεται με την επεξεργασία των συναισθημάτων.
Ο Anderson υποστηρίζει ότι τα προσωπικά συναισθήματα είναι το τελευταίο σύνορο της νευροεπιστήμης. Προκειμένου να μπορέσει να μελετήσει αυτό το σχετικά άγνωστο έδαφος, ζήτησε από μερικούς εθελοντές να βαθμολογήσουν μια σειρά από πολύπλοκες εικόνες και γεύσεις, παρατηρώντας παράλληλα τη δραστηριότητα που προέκυπτε στον εγκέφαλό τους.
Οι ερευνητές, όπως αναφέρει δημοσίευμα του Independent, διαπίστωσαν ότι σε ό,τι αφορά την όραση και τη γεύση, ενεργοποιούνταν ειδικές αισθητικές-συναισθηματικές περιοχές του εγκεφάλου, κάτι που- όπως υποστηρίζουν- αποδεικνύει ότι η υποκειμενική συναισθηματική αντίδρασή μας, αποτελεί ένα αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης αντίληψης.
