Περίπου 2.500.000 Έλληνες πάσχουν από κάποια ρευματική πάθηση. Οι ρευματικές παθήσεις αποτελούν την πρώτη αιτία για το 50% των περιπτώσεων μακροχρόνιας λειτουργικής ανικανότητας, το 30% των απουσιών από την εργασία και το 25% της χρήσης φαρμάκων. Επιπλέον, 87% των Ελλήνων δεν γνωρίζουν τι είναι οι ρευματικές παθήσεις ενώ μόνο το 23% των ατόμων με πόνο σε 2 ή περισσότερες αρθρώσεις απευθύνονται σε ρευματολόγο.

Το Ελληνικό Ίδρυμα Ρευματολογίας (Ε.Ι.ΡΕ.), στo πλαίσιο του κοινωνικού του έργου και στην προσπάθεια σωστής και έγκυρης ενημέρωσης του κοινού πανελλαδικά, πραγματοποίησε τη 19η κατά σειρά Ημερίδα Ενημέρωσης του Κοινού για τις Ρευματικές Παθήσεις με θέμα «Ρευματικές παθήσεις: Ένα Μεγάλο Κοινωνικό Πρόβλημα».

Το θέμα της Ημερίδας κάλυψαν με τις εισηγήσεις τους ο κ. Ανδριανάκος, Ρευματολόγος, Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος του Ε.Ι.ΡΕ και ο κ. Αθανάσιος Φλώρος Ρευματολόγος. Στην Ημερίδα προήδρευσε από κοινού με τον κ. Ανδριανάκο ο κ. Βασίλειος Χατζηλουλούδης, Ρευματολόγος.

Ο κ. Ανδριανάκος στην εισήγησή του με θέμα «Τι είναι & ποιες είναι οι ρευματικές παθήσεις και ποια είναι τα συμπτώματά τους» τόνισε μεταξύ άλλων ότι: «α) οι ρευματικές παθήσεις είναι οι παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος, δηλαδή των αρθρώσεων, τενόντων, μυών, οστών και σπονδυλικής στήλης, β) είναι πολλές, περίπου 200 και γ) κύριο και κοινό σύμπτωμα των ρευματικών παθήσεων είναι ο πόνος σε αρθρώσεις, τένοντες, μέση ή αυχένα».

Ο κ. Φλώρος αναφερόμενος στις «Επιπτώσεις των ρευματικών παθήσεων στους αρρώστους, στο κοινωνικό σύνολο και στην εθνική οικονομία» τόνισε ότι «σύμφωνα με τα ευρήματα πανελλήνιας επιδημιολογικής έρευνας, που πραγματοποιήθηκε από το Ε.Ι.ΡΕ., οι ρευματικές παθήσεις είναι ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα διότι είναι πολύ συχνές, αφού 2.500.000 Έλληνες υποφέρουν από κάποια ρευματική πάθηση, και σε σύγκριση με όλες τις άλλες ομάδες παθήσεων, τόσο στο σύνολο του γενικού πληθυσμού όσο και στον εργαζόμενο πληθυσμό ηλικίας 19-65 ετών, είναι το πιο συχνό αίτιο και ευθύνονται για το 40% των χρόνιων προβλημάτων υγείας, 50% της μακροχρόνιας λειτουργικής ανικανότητας (αναπηρικές συντάξεις), 30% των απουσιών από την εργασία και 25% της χρήσης υπηρεσιών υγείας (ιατρικές επισκέψεις, χρήση φαρμάκων)».

Ο κ. Ανδριανάκος στη δεύτερη εισήγησή του με θέμα «Πρόληψη και Θεραπεία των ρευματικών παθήσεων» τόνισε ότι: «α) υπάρχουν δυνατότητες πρόληψης για ορισμένες ρευματικές παθήσεις, β) σήμερα είναι εφικτή η αποτελεσματική θεραπευτική αντιμετώπιση των ρευματικών παθήσεων, η δραστική μείωση των δυσμενών τους επιπτώσεων και η βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών με δύο προϋποθέσεις, την έγκαιρη διάγνωση και την πρώιμη και ορθή θεραπευτική παρέμβαση, που επιτυγχάνονται με την έγκαιρη επίσκεψη σε ρευματολόγο και γ) για την εξασφάλιση των προϋποθέσεων αυτών απαιτείται ενημέρωση του κοινού, έτσι ώστε όσοι παρουσιάζουν πόνο σε αρθρώσεις, τένοντες, μέση ή αυχένα να επισκέπτονται χωρίς καθυστέρηση τον ειδικό γιατρό, δηλαδή το ρευματολόγο». Ο κ. Ανδριανάκος τόνισε ιδιαίτερα ότι, «Η εισαγωγή, τα τελευταία χρόνια, των βιολογικών παραγόντων στη θεραπευτική αντιμετώπιση αρκετών φλεγμονωδών ρευματικών παθήσεων αποτελεί τη σημαντικότερη μέχρι σήμερα θεραπευτική εξέλιξη στη Ρευματολογία και συνέβαλε καθοριστικά στη δυνατότητα επίτευξης ύφεσης αυτών των σοβαρών παθήσεων. Οι βιολογικοί παράγοντες είναι φάρμακα που εξουδετερώνοντας είτε ορισμένα κύτταρα είτε τις λεγόμενες κυτταροκίνες, που παράγονται από κύτταρα και παίζουν κεντρικό ρόλο στην παθογένεια αυτών των παθήσεων, μπορεί να οδηγήσουν στην ύφεση».

Τέλος, ο κ. Ανδριανάκος αναφέρθηκε στα σημαντικά ευρήματα των δύο ερευνών που έχει πραγματοποιήσει το Ε.Ι.ΡΕ. και σημείωσε ότι, «Οι Έλληνες ασθενείς με ρευματικές παθήσεις, στην πλειονότητά τους, δεν είναι χρήστες των σύγχρονων θεραπευτικών δυνατοτήτων που προσφέρει η Ρευματολογία. Μάλιστα, οι περισσότεροι ασθενείς με ρευματικές παθήσεις καθυστερούν πολύ να επισκεφθούν ρευματολόγο καθώς μόνο 19% των ασθενών με ρευματοειδή αρθρίτιδα και 13% των ασθενών με οροαρνητικές σπονδυλαρθρίτιδες επισκέπτονται ρευματολόγους όταν εμφανίζεται η νόσος. Η καθυστέρηση αυτή έχει ως αποτέλεσμα τη μη ορθή διάγνωση και τη μη εφαρμογή σωστής θεραπείας και έτσι την πρόκληση μη αναστρέψιμων βλαβών στις αρθρώσεις ή και σε άλλα όργανα καθώς και την πρόκληση σοβαρών λειτουργικών διαταραχών ή αναπηρίας. Το αίτιο αυτής της καθυστέρησης είναι ότι 87% των Ελλήνων δεν γνωρίζει τι είναι οι ρευματικές παθήσεις. Πιο συγκεκριμένα η δεύτερη έρευνα έδειξε ότι μόνο το 5,4% των ατόμων με πόνο στο γόνατο ή στον ώμο, το 3,6% με πόνο στη μέση, το 9,5% με πόνο στον αυχένα και το 23% με πόνο σε 2 ή περισσότερες αρθρώσεις απευθύνονται σε ρευματολόγο».

Πηγή: healthpress.gr