Για πολλούς δεν υπάρχει τίποτα πιο εκνευριστικό από το γρατζούνισμα της κιμωλίας ή τα νύχια όταν τρίζουν πάνω σε ένα πίνακα.
Κι όμως εξηγείται επιστημονικά αυτή η ανατριχίλα που νιώθουμε στο άκουσμα της κιμωλίας να «σέρνεται» πάνω στον πίνακα.
Ειδικοί στη μουσική από το Πανεπιστήμιο Μέσων & Επικοινωνίας Macromedia στην Κολωνία, διαπίστωσαν πως το σχήμα του εσωτερικού του ανθρώπινου αυτιού μπορεί να μεγεθύνει ορισμένες συχνότητες από τον ήχο του τριξίματος, καθιστώντας τον εξαιρετικά ενοχλητικό για τον ακροατή.
Σύμφωνα με τη μελέτη, όταν η κιμωλία ή τα νύχια μας «ξύνουν» έναν πίνακα, παράγονται ήχοι στις μέγιστες συχνότητες της ακοής μας – δηλαδή μεταξύ 2.000 και 4.000 χερτζ. Οι συχνότητες αυτές είναι υψηλότερες από εκείνες που κάνει το πιρούνι όταν γρατζουνάει το πιάτο.
Οι ερευνητές λένε πως το αυτί μας είναι σχεδιασμένο ώστε να ακούει συγκεκριμένες συχνότητες, για να μπορεί να αντιλαμβάνεται την ομιλία. Ο ακουστικός πόρος, όμως, αποδεικνύεται ιδιαίτερα ευαίσθητος στις πιο ψηλές συχνότητες, διότι η ανατομία του τις μεγεθύνει, καθιστώντας τες εξαιρετικά δυνατές.
