Ο σύγχρονος άνθρωπος και ιδιαίτερα εκείνος ο οποίος διαβιοί σε κοινωνικά πλαίσια που μαστίζονται από έντονη κοινωνικο-οικονομική κρίση, εκτός όλων των άλλων αγωνιών και ψυχοπιεστικών καταστάσεων βιώνει και υπαρξιακό άγχος, με πολύπλευρες επιδράσεις στην ψυχοσωματική ισορροπία του.
Πιο ευάλωτοι οι έφηβοι, οι οποίοι βιώνουν διαρκείς και έντονες υπαρξιακές ανησυχίες και αγωνίες και για τους οποίους έχει φανεί ότι ο φόβος θανάτου είναι ένας από αυτούς που αναφέρουν πιο συχνά.
Όπως επισημαίνει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Αλέξανδρος-Σταμάτιος Αντωνίου, Επίκουρος Καθηγητής Ψυχολογίας ΕΚΠΑ, η έννοια του υπαρξιακού άγχους συνιστά θεμελιώδες ανθρώπινο ζήτημα με στέρεη φιλοσοφική βάση και τεκμηρίωση.
Πρόκειται ουσιαστικά για μορφή νεύρωσης η οποία συνδέεται με τρεις έννοιες-άξονες: τύχη-θάνατος, νόημα-κενό, ενοχή-καταδίκη.
Συγκεκριμένα, στον πρώτο άξονα, το άγχος θανάτου συνιστά την απόλυτη απειλή για τη ζωή και την ευεξία του ατόμου.
Ο δεύτερος άξονας αναφέρεται στη σημασία που αποδίδει ένας άνθρωπος στην ίδια τη ζωή.
Ο τρίτος σχετίζεται με την δεοντολογία και την ηθική ταυτότητα κάθε προσώπου ατομικά. Έχει φανεί ότι ο φόβος θανάτου συνιστά έναν από τους πλέον συχνά αναφερόμενους φόβους, η αναζήτηση νοήματος αποτελεί τον πυρήνα ορισμού του υπαρξιακού άγχους, ενώ ο φόβος για την καταδίκη συνδέεται με τις αυτο-επιβεβαιώσεις που ορίζει ο καθένας.
