Σοκαριστικά τα στοιχεία για την παιδική καχεξία στην Αφρική, που δημοσιεύει η UNICEF. Σύμφωνα με τα στοιχεία του παγκόσμιου οργανισμού, στην ήπειρο αυτή υπάρχουν δύο φορές περισσότερα καχεκτικά παιδιά απ’ ότι λιπόβαρα, διατρέχοντας μεγαλύτερο κίνδυνο όχι μόνο να ασθενήσουν, αλλά ακόμη και να πεθάνουν.
Η καχεξία (χαμηλό ύψος σε σχέση με την ηλικία) υποδηλώνει διατροφικές στερήσεις νωρίς στη ζωή – από τη σύλληψη μέχρι και τα δύο χρόνια. Σε αντίθεση με τα λιπόβαρα, που είναι ένας συνδυασμός και των δύο, καχεξίας και δυστροφίας (χαμηλό βάρος σε σχέση με το ύψος), η καχεξία μετά την ηλικία των δύο ετών είναι μη αναστρέψιμη και έχει μακροπρόθεσμες εξουθενωτικές συνέπειες: Τα παιδιά που είναι καχεκτικά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ασθένειας και θανάτου. Όπως εκτιμάται, μάλιστα, οι χώρες χάνουν πάνω από 3% του ΑΕΠ τους, εξαιτίας των συνεπειών του υποσιτισμού.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της UNICEF, τα ποσοστά της καχεξίας στον αναπτυσσόμενο κόσμο έχουν μειωθεί από 40% σε 29% μεταξύ 1990 και 2008, αλλά η πρόοδος ήταν μικρή στην Αφρική. Κατά την ίδια περίοδο, η καχεξία στην Αφρική μειώθηκε μόνο από 38% σε 34%. Από τις 24 χώρες που εμφανίζουν το 80% της καχεξίας παγκοσμίως, επτά βρίσκονται στην Ανατολική και Νότια Αφρική.
Μόνο 11 αφρικανικές χώρες βρίσκονται σε καλό δρόμο για την επίτευξη του Αναπτυξιακού Στόχου της Χιλιετίας για μείωση στο μισό του ποσοστού των ανθρώπων που υποφέρουν από την πείνα, μεταξύ 1990 και 2015. Από τις 11 αυτές χώρες, μόνον τέσσερις – Μοζαμβίκη, Μποτσουάνα, Σουαζιλάνδη και Αγκόλα – βρίσκονται στην Ανατολική και Νότια Αφρική.
Με στόχο την καταπολέμηση του φαινομένου, το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων των Ηνωμένων Εθνών (WFP) και το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά (UNICEF) συμφώνησαν να συνεργαστούν για να μειώσουν τα επίπεδα της παιδικής καχεξίας στη Νότια και Ανατολική Αφρική. Οι δύο πλευρές έχουν υπογράψει μια συμφωνία θέτοντας τους διπλούς στόχους ως κοινές προτεραιότητες ενώ επίσης επισημαίνουν πως έχει ήδη σημειωθεί σημαντική πρόοδος για την αντιμετώπιση των διατροφικών παραγόντων που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των μικρών παιδιών.
«Οι εθνικές στρατηγικές για τη διατροφή πρέπει να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τις γενεσιουργές αιτίες της καχεξίας, αλλά επίσης να επικεντρωθούν στα περισσότερο ευάλωτα παιδιά και τις οικογένειές τους – εκείνα που ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές ή από τις πιο φτωχές και περιθωριοποιημένες κοινότητες», προειδοποιεί η UNICEF.
