Μοιρασμένοι σε αυτούς που μένουν και σε αυτούς που φεύγουν είναι οι άνθρωποι στην Ειδομένη, δίπλα στην ουδέτερη ζώνη Ελλάδας – ΠΓΔΜ. Ξεχωρίζεις τους μεν από τους δε από τη χαραγμένη ταλαιπωρία στα πρόσωπά τους, σε αντίθεση με τα χαμόγελα ανακούφισης ανθρώπων από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, που περνούν φορτωμένοι με τα πράγματά τους στη γειτονική χώρα.
Κάποιοι απελπισμένοι έχουν ράψει τα στόματά τους και μπροστά στους συνοριοφύλακες ικετεύουν σιωπηρά με τα μάτια. Κανείς δεν θέλει να μιλήσει γιατί κανείς δεν ακούει τη φωνή τους, όπως λένε. Κρατάνε μόνο κάτι χαρτιά που δηλώνουν ξεκάθαρα ότι είναι αποφασισμένοι: «Σκοτώστε μας, δεν θα γυρίσουμε ποτέ πίσω στο Μπαγκλαντές», «Σας παρακαλούμε βοηθήστε μας, δεν είμαστε τρομοκράτες».
Ανοίγουν τις παλάμες τους και δείχνουν την λέξη «Help», που έχουν γράψει με κόκκινη μπογιά. Οι απεργοί πείνας γράφουν κι αυτοί στα σώματά τους συνθήματα διαμαρτυρίας, γράφουν με μαρκαδόρους στα μέτωπα των παιδιών τους τη λέξη «βοήθεια» και κάθονται πεισματικά μπροστά τους συνοριοφύλακες για να υπενθυμίζουν την παρουσία τους.
Πολλοί βρίσκονται εγκλωβισμένοι από την περασμένη Πέμπτη, οπότε και αποφασίσθηκε να περνούν στη γειτονική χώρα μόνο πρόσφυγες από συγκεκριμένες χώρες. Έκτοτε, ο καταυλισμός προσωρινής διαμονής που έχει στηθεί στο ύψος της Ειδομένης, επεκτάθηκε με δεκάδες σκηνές που μπήκαν για να στεγάσουν όσους παρέμεναν, ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει και θα μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους.
«Είναι κυρίως άνθρωποι από το Ιράν, το Μπαγκλαντές και το Μαγκρέμπ», εξηγεί στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων η Στέλλα Νάνου, μέλος του τομέα επικοινωνίας και ενημέρωσης της Ύπατης Αρμοστείας τονίζοντας ότι τους ενημερώνουν για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.
«Ήδη πάντως», όπως συμπληρώνει, «περίπου 150 απ’ αυτούς έχουν αναχωρήσει με 3 λεωφορεία για την Αθήνα».
«Είναι κουρασμένοι και φοβισμένοι και δεν ξέρουν τι να κάνουν αφού μόλις την περασμένη Πέμπτη άλλαξαν τα πράγματα και τους απαγορεύθηκε η διέλευση», συμπληρώνει.
Αυτό που ανησυχεί τις ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην περιοχή είναι η αναμενόμενη αλλαγή του καιρού και η τυχόν επαναδραστηριοποίηση κυκλωμάτων διακίνησης και εκμετάλλευσης ανθρώπων που θα προσπαθήσουν να πείσουν μετανάστες ότι μπορούν να τους περάσουν από αφύλακτα περάσματα.
«Ανησυχούμε πολύ για το τι θα γίνει, όταν αλλάξουν οι καιρικές συνθήκες. Η υποδομή που έχει στηθεί είναι για φιλοξενία λίγων ωρών. Τι θα γίνει όταν αρχίσει να κάνει κρύο και να βρέχει; Πού θα πάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι που μέχρι στιγμής κυμαίνονται στους 1.000;», αναρωτιέται η κ. Νάνου.
Μέσα στον καταυλισμό πάντως, έχει δημιουργηθεί το αδιαχώρητο. Μικρές σκηνές έχουν στηθεί μέσα στις μεγάλες τέντες της Ύπατης Αρμοστείας και τεράστιες ουρές σχηματίζονται κατά την ώρα διανομής φαγητού. Ωστόσο, λόγω των αυξημένων αναγκών, το φαγητό για όλη την μέρα μπορεί να είναι ένα απλό σάντουιτς με μία φέτα γαλοπούλα και κασέρι και φρυγανιά ή τσάι για το βράδυ.
Την κατάσταση «σώζουν» πολλές φορές απλοί πολίτες και εθελοντικές οργανώσεις με τη διανομή μαγειρεμένου φαγητού αλλά και πάλι, όπως παραδέχονται πολλοί εθελοντές και μέλη ΜΚΟ, οι μερίδες δεν επαρκούν για να χορτάσουν όλους αυτούς τους εξαθλιωμένους ανθρώπους…
