Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών ο Κώστας Καζάκος, μετά από προβλήματα υγείας. Ο σπουδαίος ηθοποιός, με μακρά και πολύτιμη καριέρα στο θέατρο , στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» καθώς αντιμετώπιζε αναπνευστικά προβλήματα.
Ο Κώστας Καζάκος γεννήθηκε στον Πύργο Hλείας το 1935. Σε νεαρή ηλικία μετακόμισε για να σπουδάσει στην Αθήνα. Ήταν απόφοιτος της Σχολής Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου και της Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.
Υπήρξε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος του Ελληνοαραβικού Συνδέσμου και μέλος της Επιτροπής Άδειας Άσκησης επαγγέλματος του Ηθοποιού, συνιδρυτής του Ελεύθερου Θεάτρου (μαζί με τον Λέοντα Τριβιζά) και ιδρυτής του ιδρύματος «Τζένη Καρέζη».
Τιμήθηκε με τον «Χρυσό Απόλλωνα», βραβείο ηθοποιού Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών το 1967, και Α΄ Χρυσό Βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1973 για την αρτιότερη θεατρική παραγωγή («Λυσιστράτη»). Τιμήθηκε ακόμα με το Βραβείο της Ένωσης Θεατρικών Συγγραφέων και Κριτικών για το σύνολο της προσφοράς του.
Πολιτικοποιημένος και στρατευμένος στις τάξεις του ΚΚΕ, ο Κώστας Καζάκος εκλέχτηκε βουλευτής του ΚΚΕ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007 και του Οκτωβρίου 2009, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Από το 1968 μέχρι το 1992 υπήρξε παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Καρέζη, με την οποία απέκτησε τον γιο τους, τον επίσης ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο. Από το 1997 έως σήμερα είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Κόλλια, με την οποία έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά.
Στη μακρά προσφορά του στο θέατρο ανεξίτηλη σφραγίδα άφησε η θρυλική παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» με την Τζένη Καρέζη και τον θίασο τους το 1973, μετά την άλλη κοινή επιτυχία τους «Θεοδώρα η μεγάλη» 1968, κι αργότερα «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» (1982) του Έντουαρντ Άλμπι σε σκηνοθεσία του Ζιλ Ντασέν, «Διαμάντια και μπλουζ» (1990) της Λούλας Αναγνωστάκη, που ήταν και η τελευταία κοινή τους εμφάνιση.
Πρωταγωνίστησε σε πολλές ακόμα θεατρικές επιτυχίες όπως «Ο θάνατος του εμποράκου» (1993) του Άρθουρ Μίλερ και «Η όπερα της πεντάρας» (1993) του Μπέρτολτ Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν, «Αντιγόνη» (1995) του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη, «Βασιλιάς Λιρ» (1996) του Σαίξπηρ, «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ (1997), κ.ά. Στην τηλεόραση συμμετείχε συχνά ως ηθοποιός ή σκηνοθέτης σε τηλεοπτικές σειρές όπως Μαρίνα Αυγέρη, Μεγάλη Περιπέτεια, Ο μεγάλος ξεσηκωμός, Μαύρη Χρυσαλλίδα, Κλειστά Παράθυρα, Τμήμα Ηθών, Το Γελοίον του Πράγματος, Εκτός Πορείας, Βέρα στο Δεξί, Ζωή Ξανά κ.ά.
Κώστας Καζάκος: Το twitter θέλει να τον θυμάται με τη γροθιά υψωμένη
Στο πένθος βυθίστηκαν και οι χρήστες του twitter οι οποίοι έσπευσαν με τα «τιτιβίσματα» τους να πουν το δικό τους «αντίο» στον Κώστα Καζάκο. «Εμείς, έτσι θα τον θυμόμαστε. Με την αριστερή του γροθιά υψωμένη και με βραχνιασμένη φωνή να φωνάζει για έναν κόσμο απαλλαγμένο από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» γράφει χρήστης του twitter και δημοσίευσε μια φωτογραφία του Κώστα Καζάκου με υψωμένη τη γροθιά.
