Ένα συγκλονιστικό βίντεο ανέβασε ο Γρηγόρης Πετράκος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου και αντικρύζουμε την εικόνα που άφησε πίσω της η φωτιά έξω από το σπίτι του.
Συγκεκριμένα, από το απόγευμα της Τρίτης (19/7) λίγο μετά τις 17.00 ξέσπασε φωτιά στην Πεντέλη, η οποία λόγω των ισχυρών ανέμων επεκτάθηκε ταχύτατα. Πυροσβέστες και κάτοικοι έζησαν μία εφιαλτική νύχτα σε Γέρακα, Ανθούσα, Παλλήνη, Διώνη και Ντράφι.
Από το πρώτο φως της χθεσινής ημέρας (Τετάρτη 20/7) μέχρι και τώρα οι κάτοικοι όλων αυτών των περιοχών μετρούν τις πληγές τους μιας και τα σπίτια που έχουν καεί και οι υλικές ζημιές σε αυτοκίνητα και όχι μόνο δεν είναι λίγες. «To Ντράφι επλήγη βάναυσα», είπε ο Ευάγγελος Μπουρνούς και περιέγραψε τη φωτιά να περνάει από παντού. «Επειδή ο αέρας δυνάμωσε πέρασε από τους κήπους και τις αυλές στα σπίτια» πρόσθεσε μιλώντας στην ΕΡΤ.
Με νεότερη δε, ενημέρωση έγινε γνωστό ότι σε ύφεση βρίσκεται η πυρκαγιά στην περιοχή με τις δυνάμεις της Πυροσβεστικής να παραμένουν, ωστόσο, ισχυρές προκειμένου να την θέσουν υπό πλήρη έλεγχο. Στο σημείο παραμένουν σε επιφυλακή επίγειες δυνάμεις της Πυροσβεστικής ενώ συνδρομή παρέχουν δυνάμεις που έχουν διατεθεί από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής ‘Αμυνας, η τοπική αυτοδιοίκηση με μηχανήματα έργου και υδροφόρες ΟΤΑ, μεγάλη δύναμη εθελοντών πυροσβεστών, εθελοντές των ομάδων Πολιτικής Προστασίας, η ΕΛ.ΑΣ. και το ΕΚΑΒ.
Στην περιοχή Ντράφι ζει και ο ερμηνευτής Γρηγόρης Πετράκος με την Θεοφανία Παπαθωμά και την οικογένειά τους, ο οποίος ανέβασε ένα βίντεο, όπου τον βλέπουμε αρκετά φορτισμένο, δείχνοντας την κατάσταση που επικρατεί έξω από το σπίτι του μετά το πέρασμα της καταστροφικής πυρκαγιάς, μην μπορώντας να πιστέψει πως όλα τα παιδικά του χρόνια είχαν γίνει στάχτη.
Ο ίδιος λίγες ώρες μετά έκανε ακόμη μια ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, περιγράφοντας την ιστορία πίσω από το σπίτι που έχτισε ο πατέρας του, ενώ έγραψε πως ευτυχώς το σπίτι τους έχει υποστεί ζημιές μόνο εξωτερικά.
Η ανάρτηση του Γρηγόρη Πετράκου
Το 1983 ο πατέρας μου πήρε ένα οικόπεδο σ ένα βουνό. Ήταν ένα μέρος μαγικό, με δάσος σα ζούγκλα και το έλεγαν Ντράφι. Είχε 4 σπίτια. Δεν είχε φως, νερό, τηλέφωνο. Το καλοκαίρι του 1984 έριξε τα μπετά και τα τούβλα και μας είπε ότι θα μείνουμε εκεί όλο το καλοκαίρι…
Για πόρτα είχαμε ένα δίχτυ.
Τουαλέτα, τη μεγάλη (έξω)
Ψυγείο πάγου για τις ντομάτες και το τυρί.
Ζεστό νερό απ το βαρέλι στον ήλιο.
Την ημέρα παίζαμε “εξερεύνηση” έξω στη ζούγκλα, ποδήλατα στο χωματόδρομο και μπάλα με πατημένο χαρτόκουτο από γάλα.
Το βράδυ, με λάμπα πετρελαίου και γκαζακι είχαμε πάντα κόσμο και παίζαμε κιθάρες γύρω από το τραπέζι.
Την πρωτομαγιά κάναμε πικνίκ στον καταρράκτη (πριν το μάθει η εναλλακτική Αττική απ το Instagram).
Όταν άνοιγαν τους δρόμους, εγώ με το ποδήλατο πήγαινα πίσω απ τη μπουλντόζα να πατήσω πρώτος το νέο δρόμο.
Στην εφηβεία ήμασταν πλέον 15 παιδιά από το Ντράφι και το βράδυ ξαπλώναμε στο δρόμο, κοιτούσαμε τα αστέρια και λέγαμε τρομακτικές ιστορίες μέχρι το πρωί.
Όταν ήμουν 20 χρόνων η μάνα μου μας ξύπνησε και μας είπε “πάρτε ότι μπορείτε και πάμε στο αυτοκίνητο, έρχεται φωτιά”. Εγώ πήρα την κιθάρα μου, βγήκα έξω, είδα ένα τεράστιο πύρινο στρατό παραταγμένο απέναντι στο βουνό να τρέχει προς το μέρος μας και η εικόνα δε χωρούσε στην ψυχή μου.
Όταν γυρίσαμε το Ντράφι, ο παιδικός μου παράδεισος ήταν μια απέραντη θράκα από τζάκι.
Πώς να χωρέσει στην καρδιά ότι ένα δάσος αιώνων μπορεί να γίνει έτσι σε λίγες ώρες…
Από τότε το Ντράφι έχει πρασινίσει κι έχει καεί άλλες 4-5 φορές..
Η στιγμή που παρατάς το σπίτι σου και φεύγεις δεν μπορεί να περιγραφή σε κάποιον που δεν το έχει νιώσει…
Γι αυτό ρε σατανάδες χθες δεν έφυγα.
Έμεινα εκεί, μαζί και με άλλους άντρες, που ξέρουμε το Ντράφι σαν την παλάμη μας.
Σώσαμε ότι σώζεται.
Δεν έμεινα όμως γι αυτό.
Έμεινα για να μην το αφήσω μόνο του.
Νομίζει ο άνθρωπος ότι είναι μια ξεχωριστή μονάδα μέσα στη Δημιουργία. Ο αμόρφωτος.
Δεν ξέρει ότι είναι ένα με τους άλλους ανθρώπους, τα δέντρα, τα λουλούδια, τα πουλιά και τα ζώα.
Σας ευχαριστώ όλους για τα μηνύματα και το ενδιαφέρον σας.
Το σπίτι μας έχει μόνο λίγες εξωτερικές ζημιές και είμαστε όλοι καλά. Η καρδιά μας κάηκε μαζί με τα δέντρα μας αλλά αυτή έχει πολλή αγάπη μέσα της και θα γίνει πάλι καλά.
Το Ντραφι θα το βλέπω πάντα μέσα από τα παιδικά μου μάτια και θα είναι πάντα ο παράδεισος που μεγάλωσα. Ότι και να κάνετε…
