Σχεδόν μια εβδομάδα μετά τον θάνατο του Αντώνη Συκάρη στο βουνό Νταουλαγκίρι στα Ιμαλάια, η σορός του κορυφαίου μας Έλληνα ορειβάτη δεν έχει ακόμα ανασυρθεί από το σημείο όπου ο 60χρονος άφησε την τελευταία του πνοή.
Σημειώνεται ότι ο Συκάρης ανέβηκε την κορυφή του Νταουλαγκίρι στα 8.167 μέτρα αλλά στην επιστροφή προς το base camp, μαζί με τον σέρπα του, τον Ντάουα, ο πολύ έμπειρος ορειβάτης λόγω έλλειψης πρόσθετου οξυγόνου αλλά και μεγάλης σωματικής και ψυχολογικής κόπωσης εξέπνευσε στα 7.400 μέτρα, μόλις 100 μέτρα πριν από την πιο κοντινή κατασκήνωση (base camp 3).
Μιλώντας στο Newsbeast για την απόπειρα ανάσυρσης της σορού του Συκάρη, σήμερα 18/4/2022, ο γιος του Γιάννης μας είπε τα εξής: «Περιμένουμε και εμείς νεότερα από τους ανθρώπους που θα επιχειρήσουν να τον βρουν. Θεωρητικά, θα προσπαθήσουν σήμερα να τον ανασύρουν, γιατί υπάρχει ένα καλό παράθυρο καιρού. Επίσης, η σημερινή προσπάθεια θα γίνει πιο οργανωμένα. Δεν είναι όμως 100% σίγουρο ότι θα ξεκινήσουν. Μακάρι να τα καταφέρουν. Όλα θα παιχτούν από τον καιρό. Και την προηγούμενη εβδομάδα προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν λόγω καιρού.
»Όλοι όσοι θα επιχειρήσουν είναι Σέρπα (σ,σ οι Νεπαλέζοι βαστάζοι- βοηθοί των ορειβατών). Ο Ντάουα, ο Σέρπα που ήταν μαζί του δεν θα είναι μέσα σε αυτή την ομάδα και πως να είναι αφού ούτε ο ίδιος είναι καλά στην υγεία και στη ψυχολογία του.
Όσο για το σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή ο πατέρας μου, μαθαίνουμε ότι είναι εύκολο να βρεθεί. Δεν τίθεται δηλαδή ζήτημα εντοπισμού, αλλά προσέγγισης- αυτή θα είναι η δυσκολία. Η σορός δεν θα έχει μετακινηθεί απ’ ο, τι μας λένε. Αν όλα πάνε καλά και αρχίζουν να τον κατεβάζουν προς τα κάτω, στη συνέχεια θα έρθει στην Ελλάδα. Εμείς θέλουμε να έρθει στην Ελλάδα. Επειδή όμως ακόμα τίποτα δεν είναι σίγουρο, δεν μπαίνουμε ακόμα στη διαδικασία να το συζητάμε πολύ».
«Δεν μπορούμε ακόμα να το πιστέψουμε»
Ο Γιάννης Συκάρης μας μίλησε και για την τελευταία συνομιλία που είχε με τον πατέρα του αλλά και για τη συναισθηματική κατάσταση που βρίσκεται η οικογένεια του σπουδαίου μας ορειβάτη. Όπως μας είπε ο ίδιος: «Του είχα μιλήσει λίγο πριν ‘φύγει’. Είχα καταλάβει την κακουχία του. Ήταν τόσο κουρασμένος που δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη, λόγω των πολύ χαμηλών επιπέδων οξυγόνου στο σώμα του. Παρ΄ όλα αυτά, δεν πίστευα ότι δεν θα τα καταφέρει. Ποτέ δεν το πίστεψα. Όσο και να το ακούς, δεν το περιμένεις. Δεν ήταν τόσο καλά εγκλιματισμένος, αυτό συνέβη. Οι συνθήκες οι καιρικές τον έκαναν να βιαστεί για να προλάβει τον καλό καιρό. Ανέβηκαν επίσης γρήγορα και κουράστηκε πολύ κάτι που έφερε ακόμα μεγαλύτερη κατανάλωση οξυγόνου και αυτή με τη σειρά της το γρήγορο άδειασμα στις μπουκάλες οξυγόνου. Υπήρχε και αυτός ο πόθος του να ανέβει όσο πιο πολλές οκτάρες κορυφές μπορούσε… Εμείς παρ’ όλα αυτά είμαστε ακόμα σαν να μην έχει συμβεί. Δεν θέλουμε ακόμα να το πιστέψουμε».
