Η προσφυγή του δικηγόρου Π. Γιαννόπουλου κατά της απόφασης του υπουργείου Οικονομικών να επιβληθεί ΦΠΑ 23% στις δικηγορικές αμοιβές, συζητήθηκε στο ΣτΕ.
Η σύμβουλος επικρατείας Ευαγγελία Νίκα υποστήριξε ότι η προσβαλλόμενη πράξη αποτελεί ερμηνευτική εγκύκλιο που στερείται «εκτελεστικού χαρακτήρα» γιατί δεν θέτει κανόνες δικαίου και η κατάργηση της απαλλαγής των υπηρεσιών των δικηγόρων από τον ΦΠΑ επήλθε με τον νόμο 3842/2010 που τροποποίησε διατάξεις του Κώδικα ΦΠΑ (Ν. 2859/2000) υπάγοντάς τις σε συντελεστή ύψους 23%.
Έτσι, εισηγήθηκε η κ. Νίκα να απορριφθεί η αίτηση του εν λόγω δικηγόρου ως απαράδεκτη διατυπώνοντας όμως την επιφύλαξη, ότι αν το δικαστήριο κρίνει ότι με τις νέες ρυθμίσεις: α) όλες οι αμοιβές των δικηγόρων για παροχή νομικών υπηρεσιών υπάγονται σε ΦΠΑ συμπεριλαμβανομένου και των αμοιβών για νομικές υπηρεσίες που παρέχονται από δικηγόρους με πάγια αντιμισθία (έμμισθοι δικηγόροι που εργάζονται στο Δημόσιο, ΝΠΔΔ, Οργανισμούς, Τράπεζες, κ.λπ.) και β) ότι η αντίθετη ερμηνεία που δίνει η εγκύκλιος για τις νομικές υπηρεσίες με πάγια αντιμισθία εξαιρεί από τον ΦΠΑ τους δικηγόρους με πάγια αντιμισθία είναι δεσμευτική, τότε η υπουργική εγκύκλιος έχει μόνο κατά το μέρος αυτό κανονιστικό χαρακτήρα, προσβάλλεται παραδεκτός και είναι ακυρωτέα ως προς αυτό το τμήμα γιατί εισάγει κανονιστική ρύθμιση χωρίς εξουσιοδότηση, ενώ δεν έχει τηρηθεί και ο απαιτούμενος τύπος δημοσιότητας στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Ο κ. Γιαννόπουλος στην προσφυγή του υποστηρίζει ότι τόσο η από 24.6.2010 εγκύκλιος του υπουργείου Οικονομικών, όσο και οι διατάξεις του Ν. 3842/2010 με τις οποίες οι δικηγόροι υπάγονται στο καθεστώς ΦΠΑ, είναι πολλαπλά αντισυνταγματικές και παράνομες και ειδικότερα, είναι αντίθετη στις συνταγματικές αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας.
Συγκεκριμένα, στην αίτησή του υπογραμμίζει ότι καταστρατηγείται η συνταγματικά προστατευόμενη ισότητα των πολιτικών, καθώς επιβάλλεται ΦΠΑ στους ελεύθερους – μάχιμους δικηγόρους, ενώ στους έμμισθους συναδέλφους του, (δηλαδή σε αυτούς που εργάζονται με πάγια αντιμίσθια στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, Ο.Τ.Α., Τράπεζες, κ.λπ.), δεν επιβάλλεται, παρά το γεγονός ότι παρέχουν το ίδιο έργο. Έτσι, όμως η μη υπαγωγή των δικηγόρων με πάγια αντιμίσθια στον ΦΠΑ λειτουργεί υπέρ «των οικονομικώς ισχυρών, που έχουν την δυνατότητα απασχολώντας δικηγόρους με πάγια αντιμίσθια να μην καταβάλλουν ΦΠΑ για τις δικηγορικές υπηρεσίες που παρέχουν». Αντίθετα, ο απλός πολίτης όταν καταφεύγει στους δικηγόρους καταβάλλει ΦΠΑ.
Το δικαστήριο επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφασή του.
