Συγκλονισμένος είναι ο τραγικός πατέρας της 42χρονης νοσηλεύτριας από το Μεσολόγγι που σκοτώθηκε σε τροχαίο στην εθνική Αντιρρίου – Ιωαννίνων επιστρέφοντας από βάρδια στο νοσοκομείο του Ρίου, όπου εργαζόταν. Το αυτοκίνητο της γυναίκας συγκρούστηκε μετωπικά με αγροτικό, ενώ οι πυροσβέστες αναγκάστηκαν να κόψουν τις πόρτες για να απεγκλωβίσουν την οδηγό η οποία ήταν ήδη νεκρή.
Μιλώντας στο Mega, που σπαρακτική φωνή κάνει λόγο για έναν άνθρωπο που βοηθούσε όλο τον κόσμο. «Είμαι τόσο συγκλονισμένος. Τι να σας πω, τι να σας πω», λέει ο πατέρας της 42χρονης νοσηλεύτριας. «Ήταν ένα παιδί γελαστό, χαρούμενο. Είχε πάρα πολλές φίλες τι να σας πω. Σχόλασε από τις 11 το βράδυ που πήγε μέχρι τις 7 το πρωί. Ερχόταν προς το Μεσολόγγι κι έγινε αυτό που έγινε» αναφέρει συντετριμμένος.
«Δεν μας ειδοποίησε κανένας αλλά το έβλεπα εγώ. Πάντα η Μαρία μας έπαιρνε. 8.30 ώρα ήταν εδώ. Πάει 9 η ώρα και δεν φάνηκε. Κατέβηκα στην αγορά», ανέφερε και συνέχισε λέγοντας πώς έμαθε για το τροχαίο.
«Μου λέει κάποιος υπάρχει Μπάθα στο Αϊδωνοχώρι γιατί μου λέει έγινε ένα τροχαίο. Και σηκώνομαι και πηγαίνω στο νοσοκομείο και μαθαίνω τα πάντα», λέει με σπαραγμό.
«Έφυγε στο καθήκον. Ήταν κουρασμένη πάρα πολλές ώρες», λέει η θεία της νοσηλεύτρια που διένυε κάθε μέρα 45 χιλιόμετρα κι αλλά τόσα στον γυρισμό για να πάει στη δουλειά της.
Γιαννάκος: Πόσο να αντέξει σε όλη αυτή την πίεση
Από την πλευρά του ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος έκανε λόγο για εξαντλητικά ωράρια, σημειώνοντας ότι η νοσηλεύτρια αποκοιμήθηκε στο τιμόνι.
Ο κ. Γιαννάκος αναφέρει συγκεκριμένα: «Χθες το πρωί άφησε τη τελευταία της πνοή στην άσφαλτο σε τροχαίο 42χρονη συνάδελφός μας Νοσηλεύτρια του Νοσοκομείου Ρίου. Επέστρεφε σπίτι της μετά από ακόμη μία εξαντλητική Βραδυνή βάρδια στη Παθολογική κλινική του Νοσοκομείου.
Συλλυπητήρια στην οικογένειά της. Επικουρική συμβασιούχος εργαζόμενη που καθημερινά έκανε 45 χιλιόμετρα πήγαινε έλα αφού ο τόπος διαμονής της ήταν στο Μεσολόγγι.
Ένα μεγάλο μέρος του πενιχρού μισθού της πήγαινε στα έξοδα μετακίνησης. Αβεβαιότητα για το μέλλον της στη δουλειά και εξαντλητικά ωράρια λόγω των τραγικών ελλείψεων. Πόσο να αντέξει σε όλη αυτή τη πίεση. Αποκοιμήθηκε στο τιμόνι. Δεν μας ακούει κανείς. Γι’ αυτό η αγανάκτηση μας».
