Συγκλονίζουν οι φωτογραφίες από τα ρούχα που φορούσε η Ιωάννα Παλιοσπύρου την ημέρα που δέχθηκε την επίθεση με βιτριόλι τον Μάιο του 2020 στην Καλλιθέα.

Στις φωτογραφίες που φέρνει στο φως της δημοσιότητας η εκπομπή T-live, λίγες ώρες πριν την κατάθεση της κατηγορούμενης, Έφης Καρακαντζούλα στη δίκη για την επίθεση με βιτριόλι, αποτυπώνεται η αγριότητα της πράξης της.

Η τσάντα, το πουκάμισο, η ζώνη και το παντελόνι της Ιωάννας Παλιοσπύρου είναι σχεδόν λιωμένα από το καυστικό υγρό.

Η τσάντα έχει διαβρωθεί, το δέρμα έχει λιώσει και στα κρόσσια είναι ορατό ακόμα και σήμερα το βιτριόλι. Το λευκό πουκάμισο που φορούσε η Ιωάννα είναι γεμάτο τρύπες, σκισμένο και ολοσχερώς κατεστραμμένο ενώ και το πολύχρωμο παντελόνι της μοιάζει με κουρέλι και σε κάποια σημεία έχει αλλοιωθεί το χρώμα του. Μέχρι και η ζώνη της κόπηκε στα δύο και σε κάποια σημεία έλιωσε και κόλλησε στο παντελόνι

Συγκλόνισε η Ιώαννα στην κατάθεσή της: «Με κοίταξε στα μάτια και μου έριξε το βιτριόλι – Καταλάβαινα ότι λιώνω»

Η εξιστόρηση των γεγονότων, όπως τα βίωσε η Ιωάννα Παλιοσπύρου και τα κατέθεσε κατά τη διάρκεια της δίκης, κόβει την ανάσα. Η Ιωάννα ξεκίνησε να αφηγείται τα γεγονότα της μοιραίας ημέρας λέγοντας:

«Σηκώθηκα για να πάω στη δουλειά μου και ήμουν στην είσοδο της πολυκατοικίας των γραφείων. Πάτησα το κουμπί του ασανσέρ και περίμενα να κατέβει. Κοιτούσα προς το κάτω περιμένοντας. Άκουσα κάποιους θορύβους. Δεν έδωσα σημασία. Σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι η καθαρίστρια ή κάποιος άστεγος. Καθώς περίμενα το ασανσέρ εμφανίστηκε μπροστά μου μια γυναίκα, σήκωσα το βλέμμα και με κοίταξε στα μάτια. Μου έριξε το βιτριόλι που εκείνη τη στίγμα δεν κατάλαβα τι ήταν και έφυγε τρέχοντας» είπε και συνέχισε απευθυνόμενη στο δικαστήριο: «Θέλω να σας πω ότι λούστηκα με αυτό το υγρό, το ένιωσα παντού πάνω μου. Ήμουν παντού στο σώμα μου λουσμένη και κατευθείαν μου ήρθε η μυρωδιά. Το πρώτο πράγμα ήταν να τρέξω για βοήθεια. Θυμήθηκα ότι είχε φαρμακείο δίπλα και έτρεξα προς το φαρμακείο. Οι πόνοι ήταν φρικτοί, δεν έβλεπα καθόλου από το ένα μάτι. Μπήκα μέσα στο φαρμακείο ουρλιάζοντας οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν τι έλεγα πανικοβλήθηκαν. Τους έλεγα δώστε μου λίγο νερό πεθαίνω βοήθεια φώναζα. Πήγα στο νιπτήρα έριχνα νερό. Τα μαλλιά μου πέφτανε μέσα στο νιπτήρα. Έπιαναν το πρόσωπο μου και καταλάβαινα ότι καιγόμουν, λιώνω. Φώναζα για βοήθεια, οι άνθρωποι τρόμαζαν. Καταλάβαινα ότι εκείνη τη στιγμή κάτι χάνω… Κάλεσαν σε βοήθεια το 166. Μου είπανε να βγάλω τα ρούχα μου γιατί λιώνανε πάνω  μου. Εγώ το μόνο που σκεπτόμουν ήταν  να μη χάσω τις αισθήσεις μου. Γιατί καταλάβαινα ότι μόνο εγώ μπορούσα να σώσω τον εαυτό μου. Φώναζα θεέ μου βοήθησε με γιατί μόνο εσύ μπορείς».