Χθες (12/9/2021) μια ανάρτηση που έγινε viral στο διαδίκτυο προκάλεσε σε όσους τη διάβασαν μια διπλή αντίδραση- αρχικά συγκίνηση με τα τρυφερά λόγια ενός αδελφού που αποχαιρετούσε την αδελφή του και αμέσως μετά προβληματισμό για την επικίνδυνη τροπή που παίρνει η επιρροή του αντιεμβολιαστικού κινήματος και στη χώρα μας, με χειροπιαστά πια αποτελέσματα. Υπενθυμίζεται ότι τη ζωή τους έχουν ήδη χάσει άνθρωποι που αρνήθηκαν ιατρικές πράξεις όπως η διασωλήνωση ενώ σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία οι άνθρωποι που νοσηλεύονται στις ΜΕΘ και χάνουν τη ζωή τους σε αυτό το κύμα της πανδημίας, είναι στη συντριπτική πλειοψηφία ανεμβολίαστοι.
Της Δήμητρας Τριανταφύλλου
Στην ανάρτηση του, ο Δημήτρης Μπούχαλης, επισκέπτης καθηγητής στο πολυτεχνικό πανεπιστήμιο του Hong Kong στην Κίνα και τακτικός καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Bournemouth στην Αγγλία, με αντικείμενο διδασκαλίας τον τομέα της Διοίκησης –Τουρισμού, «τα έβαζε» ακόμα και με τον εαυτό του για τον άδικο όπως μας είπε χαμό της αδελφής του. Ταυτόχρονα, ο ίδιος «φωτογράφιζε» τη βλαπτική επιρροή που εκείνη δέχθηκε. Όπως έγραψε στπ ποστ του στο facebook: «άκουγες τις κουταμάρες που έλεγαν οι ηλίθιοι που σε σκότωσαν» και: «Όταν χόντρυνε το παιχνίδι άρχισαν τις προσευχές…Ο θεός είναι μεγάλος… τα κεράκια… και τα τάματα … προσδοκώντας το θαύμα…»
Μη μπορώντας να παραστεί στην κηδεία της αδελφής του μιας και βρίσκεται εν μέσω μιας σκληρής καραντίνας σε ξενοδοχείο στο Χονγκ Κονγκ ο κος Μπούχαλης μας μίλησε για την οδυνηρή εμπειρία του, για την άποψη του για το εντιεμβολιαστικό κίνημα στη χώρα μας αλλά και για όσα ζει αυτή τη στιγμή στη μεγάλη ασιατική πόλη.
« Δεν γνωρίζω πως κόλλησε η αδελφή μου κορονοϊό. Η ουσία είναι πως μια γυναίκα 52 ετών έφυγε μέσα σε 4 εβδομάδες από όταν βγήκε το θετικό τεστ. Τις δύο από αυτές ήταν διασωληνωμένη στη ΜΕΘ του Ευαγγελισμού. Το μήνυμα που θέλω να δώσω είναι πολύ σταθερό, συγκεκριμένο και μακριά από τις λεπτομέρειες της δικής μας προσωπικής ιστορίας. Ο χαμός της αδελφής μου ήταν ένας άδικος χαμός, ένας χαμός που ήταν αναστρέψιμος. Ήταν ένας θάνατος που θα είχε αποφευχθεί αν εκείνη είχε εμβολιαστεί.
Δυστυχώς, άκουσε και πίστεψε την παραφιλολογία των αντιεμβολιαστών, πίστεψε τις κουταμαρές τους.
Η αδελφή μου φοβήθηκε, δείλιασε και δεν έκανε το εμβόλιο, υπέκυψε τελικά στην παραφιλολογία. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε περιβάλλοντα όπου η αμφισβήτηση κυκλοφορεί έντονα στην κοινωνία, χωρίς να υπάρχει επιστημονική ανάλυση για αυτή την αμφισβήτηση. Θεωρώ ότι στην Ελλάδα ένα σημαντικό ποσοστό, της τάξης του 30%, αυτή είναι η εκτίμησή μου, είναι επιρρεπές στον αντιεμβολιασμό ή και τον ασπάζεται πλήρως. Δυστυχώς, το ξαναλέω, στην Ελλάδα αυτό το κίνημα είναι ισχυρό. Προβάλλει επιχειρήματα αβάσιμα και ατεκμηρίωτα, μέσα από μια ρητορική που παίρνει κόσμο στο λαιμό της. Χάνουμε ανθρώπους που δεν θα έπρεπε να τους χάσουμε.
Η σημαντική ευθύνη των ΜΜΕ
Για τον κο Μπούχαλη, τα media έχουν σημαντική ευθύνη σε αυτό που συμβαίνει όπως έχει και η εκκλησία. «Να σας δώσω ένα παράδειγμα» μας λέει ο ίδιος και συνεχίζει: «όταν δίνεται μεγάλη έκταση μέσω δημοσιογραφικής κάλυψης σε μια περίπτωση ανθρώπου που έχασε τη ζωή του από παρενέργειες του εμβολίου και την ίδια στιγμή, στο ίδιο ρεπορτάζ, δεν δίνεται έμφαση στην πολύ χαμηλή στατιστική για αυτές τις περιπτώσεις ή για τις ζωές που σώζονται μέσα από τον εμβολιασμό, τότε αυτό το ρεπορτάζ είναι βλαπτικό.
»Η κακή συμπεριφορά των media φάνηκε ανάγλυφη και σε αυτό που συνέβη χτες με την ανάρτηση μου στο facebook. Αυτό που έγραψα ήταν στην ουσία ο επικήδειος της αδελφής μου. Δεν με ρώτησαν καν πριν τον δημοσιοποιήσουν. Είναι ένας επικήδειος από έναν άνθρωπο που δεν μπορεί καν να παραστεί στην κηδεία της αδελφής του, καθώς βρίσκομαι «φυλακισμένος» εδώ σε ξενοδοχείο καραντίνας. Συνόδεψα αυτό το ποστ με μια χαρούμενη φωτογραφία μας από τα τελευταία γενέθλιά της, μια χαρούμενη στιγμή μας. Έτσι το ήθελα».
Η αυστηρή καραντίνα στο Χονγκ Κονγκ
Αυτή τη στιγμή ο κος Μπούχαλης βρίσκεται στο Χονγκ Κονγκ σε ένα από τα 36 ξενοδοχεία καραντίνας, στο πλαίσιο της έναρξης της συνεργασίας του με το πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ ως επισκέπτης καθηγητής. Ιδού τι μας λέει ο ίδιος για αυτή την εμπειρία: «Η καραντίνα που πρέπει να κάνει κάποιος που μπαίνει στη χώρα διαρκεί 21 ημέρες. Η διαδικασία για να μπεις στη συγκεκριμένη χώρα απαιτεί πολλά. Ανάμεσα σε αυτά, πρέπει να είσαι διπλά εμβολιασμένος και χρειάζεται και άδεια από την κυβέρνηση. Μόλις μπεις σε παίρνουν και σε οδηγούν αμέσως σε ένα ξενοδοχείο. Επί 21 ημέρες δεν μπορείς ούτε να βγεις στο διάδρομο του ξενοδοχείου. Σε όλο αυτό το διάστημακάνεις 6 pcr test και φυσικά pcr test κάνεις και πριν μπεις αλλά και όταν βγαίνεις.
»Το εντυπωσιακό της υπόθεσης εδώ είναι η μεγάλη αλληλουποστήριξη κι αλληλεγγύη που υπάρχει και η οποία έρχεται τόσο από τους μόνιμους κατοίκους όσο και από αυτούς που εισέρχονται στη χώρα. Υπάρχει για παράδειγμα ένα facebook group με 50.000 μέλη, όπου υπάρχουν οι σημαντικές πληροφορίες για το τι χρειάζεται για να μπεις στη χώρα, από τα σημαντικά έγγραφα μέχρι το ότι πρέπει να θυμηθείς να βάλεις στη βαλίτσα σου αλάτι και πιπέρι για τα φαγητά που σου αφήνουν με τη μορφή delivery έξω από την πόρτα του δωματίου. Σε κάθε ξενοδοχείο υπάρχουν WhatsApp groups από πελάτες που αλληλουποστηρίζονται. Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτά τα group οι οποίοι μπορεί να μη σε γνωρίζουν καθόλου και οι οποίοι προτίθενται να σου δώσουν το δικό τους κωδικό για να ψωνίσεις delivery από το super market. Κόσμος αφήνει χρηστικά πράγματα για τους επόμενους που θα έρθουν.
Πάντως, μετακινούμενος διαρκώς στο πλαίσιο της δουλειάς μου- από την Αγγλία, στην Ελλάδα αλλά και σε χώρες της Ασίας, διακρίνω πως υπάρχουν τρεις διαφορετικές εθνικές στρατηγικές στη διαχείριση του κορονοϊού. Η μια είναι ο στόχος για την επίτευξη 0 (Μηδέν) κρουσμάτων, αυστηρή στρατηγική που βλέπουμε να επιλέγεται σε Ασία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία. Υπάρχει μια δεύτερη στρατηγική της λογικής ‘live with covid’ εκεί όπου η οικονομία δεν αντέχει τις σκληρές αποφάσεις και μια τέτοια χώρα είναι η Ελλάδα και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Υπάρχει και μια τρίτη στρατηγική, αυτή της Ινδίας και της Βραζιλίας, χώρες φτωχές, χωρίς υποδομές και πόρους στις οποίες χονδρικά μιλώντας η λογική είναι ‘άφησε το και όπου πάει’».
