Εδώ και δύο εβδομάδες, η Ροζίτα Σώκου δίνει μάχη για τη ζωή της, καθώς η δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου νοσηλεύεται στο νοσοκομείο με διπλό εγκεφαλικό, όπως αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας Espresso.

Η Ροζίτα Σώκου βρίσκεται στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν», μετά το διπλό εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη στο σπίτι της, όπου βρίσκεται καθηλωμένη τα τελευταία χρόνια σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Στο πλευρό της 98χρονης δημοσιογράφου βρίσκεται συνεχώς η μοναχοκόρη της, Ιρένε.

Ποια είναι η Ροζίτα Σώκου

Η Ροζίτα (Ζωή Μαρία) Σώκου είναι Ελληνίδα δημοσιογράφος, συγγραφέας, μεταφράστρια και τηλεοπτικό πρόσωπο. Σύμφωνα με την Wikipedia, γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1923 στην Πλάκα της Αθήνας και μεγάλωσε στο Ψυχικό.

Είναι κόρη του δημοσιογράφου, θεατρικού συγγραφέα και εκδότη Γεωργίου Σώκου και της Τιτίκας Μιχαηλίδου, με καταγωγή από τη Σμύρνη. Παρακολουθούσε από νηπιακής ηλικίας μαζί με τον παππού της Φώτη Μιχαηλίδη, μανιώδη θεατρόφιλο και κινηματογραφόφιλο, τις κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις που παίζονταν στην Αθήνα.

Διατηρεί τις ιδιόχειρες προσωπικές της κριτικές από την εποχή του Γυμνασίου.

Το 1937 πέθανε ο πατέρας της ύστερα από μακρόχρονη ασθένεια και εκείνη ξεκίνησε να εργάζεται ως μεταφράστρια και καθηγήτρια ξένων γλωσσών. Το 1957 παντρεύτηκε τον Ιταλό δημοσιογράφο Μάνλιο Μαραντέι (Manlio Maradei) και αναχώρησε για την Ιταλία.

Το 1958 απέκτησε την κόρη της Ιρένε και το 1961 επέστρεψε μαζί της στην Ελλάδα. Έχει δύο εγγόνια, τον Τανκρέντι-Εμίλιο (1993) και τη Λαβίνια-Φαρίντα (1997).

Έντυπη δημοσιογραφία

Υπήρξε μια από τις πρώτες Ελληνίδες γυναίκες δημοσιογράφους.[εκκρεμεί παραπομπή] Άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την κινηματογραφική κριτική το 1946. Εργάστηκε στο περιοδικό Χόλλυγουντ, στις εφημερίδες Οι καιροί (1948-1950), Ανεξαρτησία (1949), Βραδυνή (1949-1955) και συγχρόνως στην Athens News (1952-1980). Το 1953 η Ελένη Βλάχου, που ως τότε έγραφε η ίδια την κινηματογραφική κριτική της Καθημερινής, της παρέδωσε τη στήλη, την οποία η Σώκου διατήρησε για αρκετά χρόνια, συνεργαζόμενη και με τα περιοδικά Εκλογή και Εικόνες.

Όταν έναν χρόνο αργότερα πήγε στην Ιταλία, διατήρησε τη συνεργασία της με την Ελένη Βλάχου στο περιοδικό Εκλογή. Εκεί γνώρισε τον γελοιογράφο Γιάννη Κυριακόπουλο (κατά κόσμον ΚΥΡ), τον οποίο σύστησε στην Ελένη Βλάχου. Επιστρέφοντας το 1961 στην Ελλάδα, στήριξε τη δημιουργία της Μεσημβρινής (1961-1965).

Συνεργάστηκε επί χρόνια με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, γράφοντας φυλλάδια και παρουσιάζοντας ταινίες πριν από τις Κυριακάτικες προβολές τους.

Μετά το πραξικόπημα του 1967, η Ελένη Βλάχου έκλεισε την Καθημερινή φεύγοντας στο εξωτερικό και η Ροζίτα Σώκου αποτέλεσε το ένα από τα δύο στελέχη της εφημερίδας που αρνήθηκαν να υπογράψουν τη συλλογική μήνυση κατά της Βλάχου. Με την υπογραφή της θα συνομολογούσε πως είχε άδικο η Ελένη Βλάχου όταν υποστήριζε πως υπό το υφιστάμενο καθεστώς ήταν αδύνατον να συνεχιστεί η έκδοση μιας αντικειμενικής εφημερίδας. Για την άρνησή της αυτή, η Σώκου πέρασε από πειθαρχικό συμβούλιο, όπου απειλήθηκε με διαγραφή από την ΕΣΗΕΑ. Στη συνέχεια συνεργάστηκε στη δημιουργία του περιοδικού του Γιάννη Πουρνάρα Επίκαιρα, καθώς και στο Πρώτο. Το 1968 πήγε για λογαριασμό του τελευταίου σε αποστολή στη Σοβιετική Ένωση και στο Χόλυγουντ.

Από το 1969 έως το 2005 διήρκεσε η συνεργασία της με την εφημερίδα Ακρόπολη. Από το 1970 προστέθηκε και η Απογευματινή. Έγραφε κριτική κινηματογράφου, θεάτρου, μπαλέτου. Διατηρούσε διάφορες προσωπικές σελίδες με χρονογραφήματα, πορτρέτα καλλιτεχνών ή αναμνήσεις, καθώς και ανταποκρίσεις από κινηματογραφικά και θεατρικά φεστιβάλ. Στις ανταποκρίσεις της έδινε αγώνα να βοηθήσει ταλαντούχους δημιουργούς που θεωρούσε ότι αδικούνταν από το κατεστημένο. Σε σειρές άρθρων συχνά καταπιανόταν με τολμηρά για τη δεκαετία του ’70 θέματα, όπως η ομοφυλοφιλία ή η έντονη καταγγελία της ενάντια στο ξεπούλημα διανοούμενων σε συσχέτιση με τις επιχορηγήσεις του Ιδρύματος Φορντ. Αυτό ήταν κάτι που την έφερε σε αντιπαράθεση με τον παλιό της αγαπημένο Ιάννη Ξενάκη και τη γυναίκα του Φρανσουάζ, οι οποίοι διέψευσαν όσα είχαν πει δηλώνοντας πως δεν της είχαν παραχωρήσει ποτέ συνέντευξη.

Όταν η Καθημερινή ξανάρχισε την κυκλοφορία της, η Σώκου έγραφε έως το 1987 στο κυριακάτικο φύλλο με το ψευδώνυμο Ειρήνη Σταύρου. Για ένα διάστημα έγραφε στο Έθνος της Κυριακής και στον Κόσμο του Επενδυτή. Επί χρόνια διατηρούσε σελίδα στο περιοδικό Παιδί και Νέοι γονείς. Από το 1984 έως το 2006 ανέλαβε μια σελίδα στο εβδομαδιαίο περιοδικό Τηλέραμα, όπου προσπαθούσε να δώσει λύσεις στα προβλήματα που της έθεταν οι αναγνώστες.

Ραδιόφωνο

Είχε τη δική της εκπομπή με συνεντεύξεις διάσημων και άσημων που μιλούσαν για τα θετικά και τα αρνητικά του επαγγέλματός τους. Είχε ακόμα μία εκπομπή ποικίλης ύλης μαζί με τον Κώστα Φέρρη με τίτλο Λίθοι και κέραμοι.

Τηλεόραση

Στην τηλεόραση έγινε γνωστή με την εκπομπή ταλέντων Να η ευκαιρία, που σημείωσε μεγάλη τηλεθέαση (1977-1983)[4], ως μέλος της κριτικής επιτροπής, όπου ξεχώριζε για την καλλιέργεια και την αμεσότητά της.

Το 1992-1993 είχε εκπομπή στο Νew Channel με τίτλο Οι επισκέπτες της νύχτας. Υποδεχόταν προσωπικούς φίλους, επώνυμους και ανώνυμους, για μια απρογραμμάτιστη κουβεντούλα στο σαλόνι του σπιτιού της.

Το 1995-1996 εμφανιζόταν μία φορά την εβδομάδα στον Πρωινό καφέ του ΑΝΤ1.

Το 1997 το Κανάλι 5 επιχείρησε να αναβιώσει την επιτυχία του Να η ευκαιρία σε μια εβδομαδιαία εκπομπή παρουσίασης ταλέντων με τίτλο Όνειρα στο φως συγκεντρώνοντας τους: Σώκου, Κατσαρό, Ντάριο μαζί με νέους συνεργάτες.

Όλο αυτό το διάστημα η Σώκου είχε εμφανίσεις σε διάφορες εκπομπές, ακόμα και στη διαδικτυακή τηλεόραση, εκφράζοντας την άποψή της άφοβα, συχνά προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων.

Μεταφράσεις


Γνωρίζει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Έχει μεταφράσει βιβλία αλλά και τη σειρά Κόρτο Μαλτέζε του Ούγκο Πρατ. Έχει μεταφράσει, επιμεληθεί και συμπληρώσει το δίτομο έργο Κινηματογράφος του εκδοτικού οίκου Πάπυρος-Λαρούς. Τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για την επιστημονική φαντασία.[8]