Δύο λέξεις που απουσιάζουν από το πιστοποιητικό υγείας της έχουν κοστίσει πολύμηνο κατ’ οίκον εγκλεισμό. Ο λόγος για την 39χρονη Απολλωνία Τσαντά, θεατρολόγο και άτομο με αναπηρία, η οποία εδώ και περίπου έναν χρόνο έχει στερηθεί τη μετακίνηση εκτός σπιτιού.

«Το αυτοκίνητό μας, το οποίο διέθετε ράμπα και την υποδομή ώστε να μπορώ να επιβαίνω στο όχημα μαζί με το αμαξίδιό μου χάλασε τον Μάιο του 2013», εξηγεί η 39χρονη στην «Καθημερινή». «Έως τον Οκτώβριο του 2013 είχα κατορθώσει να συλλέξω τα απαραίτητα χρήματα και να βρω το ανάλογο όχημα, το οποίο αγόρασα μεταχειρισμένο από τη Γερμανία». Το αυτοκίνητο, όμως, της Απολλωνίας περιμένει έκτοτε στο πάρκινγκ του τελωνείου. «Μου είπαν να περιμένω έως ότου τα δύο συναρμόδια υπουργεία (σ.σ. Οικονομικών και Εργασίας) καταλήξουν σε κοινή υπουργική απόφαση». Η ΚΥΑ που συντάχθηκε τέλη Οκτωβρίου απαιτούσε οι δικαιούχοι να έχουν πιστοποιημένη «διά βίου» αναπηρία 67%. Η επιτροπή των ΚΕΠΑ είχε μεν διαγνώσει στην Απολλωνία, που πάσχει από νωτιαία μυϊκή ατροφία (τετραπληγία), 80% αναπηρία, αλλά δεν είχε σημειώσει ότι θα την ακολουθεί «διά βίου». «Τα ΚΕΠΑ ήταν νεοσύστατη υπηρεσία το 2012 και οι αρμόδιοι απέφευγαν να χρησιμοποιούν τον όρο, για να εξετάσουν τουλάχιστον δις τον κάθε ασθενή, προτού το υπογράψουν», δίνει μια πιθανή ερμηνεία η Απολλωνία, που περνάει εκ νέου επιτροπή τον Μάρτιο του 2015.

Η 39χρονη θεατρολόγος ζήτησε να επισπευσθεί η εξέτασή της, «μια αίτηση που “κόλλησε” στο ΚΕΠΑ Αμαρουσίου και δεν προχώρησε ποτέ, ενώ προφορικά μου είπαν ότι δεν μπορούσα να αλλάξω την ημερομηνία εξέτασης». Τότε, σαν μάννα εξ ουρανού, η Απολλωνία εντοπίζει την εγκύκλιο 69/6-12-2013, όπου γίνεται λόγος για περιπτώσεις όπως η δική της, παρέχοντάς της τη δυνατότητα άμεσης επαναληπτικής εξέτασης. «Εκεί ο νομοθέτης αναγνωρίζει την ταλαιπωρία που έχουμε υποστεί και προτρέπει τους υπαλλήλους να προωθούν τις αιτήσεις μας ηλεκτρονικά αυθημερόν». Παίρνοντας κουράγιο, προβαίνει στις δέουσες ενέργειες στις 29 Απριλίου 2014, «μια αίτηση που αντί για αυθημερόν μεταβιβάζεται στις 13 Μαΐου, όπως ανακάλυψα με τον δικηγόρο μου».

Έχοντας ξεπεράσει πλέον τους δέκα μήνες στο σπίτι χωρίς δική της υπαιτιότητα και με το ηθικό της στο ναδίρ, η Απολλωνία πριν από δύο μέρες απέστειλε ανοικτή επιστολή στον πρωθυπουργό και τα συναρμόδια υπουργεία, όπου εξιστορεί λεπτομερώς την υπόθεσή της. Δεν η πρώτη φορά που η 39χρονη καλείται να τα βάλει με «Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες». «Το 1993, όταν πέρασα δέκατη στην ΑΣΟΕΕ, δεν υπήρχε καμία ράμπα, οι υπεύθυνοι ισχυρίζονταν ότι θα χαλούσε την αισθητική του κτιρίου, χρειάστηκε αγώνας εκ μέρους της οικογένειάς μου, που ανέλαβε και το κόστος της μίας από τις δύο ράμπες που τοποθετήθηκαν».

Σήμερα, όμως, διαπιστώνει ότι αυτό που την «καθηλώνει» δεν είναι η αναπηρία, αλλά η ελληνική γραφειοκρατία. «Έχω βγει μια μόνο φορά χρησιμοποιώντας ιδιωτική εταιρεία ταξί, ειδικά διαμορφωμένων για ΑμεΑ», επισημαίνει, «πλήρωσα 70 ευρώ, φιλική τιμή, από Βριλήσσια σε Ψυρρή». Όσο για τα ΜΜΜ, «ελλείψει συντήρησης η ράμπα δεν λειτουργεί». Έτσι, μέρα με τη μέρα, η απόσταση που χωρίζει την Απολλωνία από τα προσφιλή της πρόσωπα, τις θεατρικές παραστάσεις, από την ίδια τη ζωή γιγαντώνεται.