Μπήκαν σε μία βάρκα για να φτάσουν στην Ελλάδα και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ο ανήλικος γιος του πνίγηκε. Ο 25χρονος πατέρας λίγες ώρες αφότου έχασε το παιδί του έφτασε στη Σάμο όπου και φυλακίστηκε. Την τραγική ιστορία του Αφγανού πρόσφυγα αναδεικνύει το Spiegel Online. Παράλληλα ο γερμανικός Τύπος ασχολείται με την κατάσταση που επικρατεί στο Ναγκόρνο Καραμπάχ αλλά και τον ρόλο του Πούτιν στην ένοπλη αυτή σύρραξη.
Όπως μεταδίδει η Deutsche Welle το άρθρο επισημαίνει χαρακτηριστικά: «Ο Ναντίρ Α. είχε μόλις περάσει τις χειρότερες ώρες της ζωής του. Ο γιος του Γιαχία, έξι ετών, πνίγηκε στο Αιγαίο καθώς δραπέτευαν από την Ελλάδα στην Τουρκία. Ο ίδιος ο Ναντίρ μόλις που κατάφερε να επιζήσει. Εξαντλημένος και ψυχικά τραυματισμένος, ο Αφγανός έφτασε στο νησί της Σάμου. Χρειαζόταν συμπαράσταση και ψυχολογική υποστήριξη, αντί γι αυτό Έλληνες αστυνομικοί τον έριξαν στο κελί. Τον κατηγορούν για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο. Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία απειλείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι ετών».
«Με αυτή τη δίκη οι ελληνικές αρχές θέλουν να τιμωρήσουν για παραδειγματισμό» εκτιμά o Spiegel Online και τονίζει:
«Ποτέ άλλοτε δεν είχε απαγγελθεί κατηγορία εναντίον προσφύγων με βάση τον συγκεκριμένο νόμο. Το περιστατικό καθιστά σαφές πόσο υπονομεύονται τα δικαιώματα όσων αναζητούν προστασία στην Ευρώπη».
Ρυθμιστής στον Καύκασο ο Πούτιν
Η ένοπλη σύρραξη στο Ναγκόρνο Καραμπάχ λαμβάνει τέλος με υποχώρηση της Αρμενίας, αλλά και με την υπενθύμιση ότι η Ρωσία παραμένει κυρίαρχος και ρυθμιστής στην περιοχή του Καυκάσου.
Η Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) παρατηρεί: «Όπως είχαν ταπεινωθεί βαθιά οι Αζέροι μετά την ήττα τους στη δεκαετία του ενενήντα, έτσι και οι Αρμένοι πρέπει τώρα να συμβιβαστούν με μία απώλεια, την οποία εκλαμβάνουν ως ιστορική απειλή για λόγους ιστορικούς και κατανοητούς. Το ότι ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίγιεφ χλευάζει τον αντίπαλο, δεν προμηνύει τίποτα καλό για το μέλλον. Απρόσμενος νικητής σε αυτόν τον πόλεμο είναι ο Ρώσος πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν. Όταν το Αζερμπαϊτζάν, με τη στήριξη της Τουρκίας, κατήγαγε τη μία νίκη μετά την άλλη στο μέτωπο των εχθροπραξιών, το Κρεμλίνο φαινόταν να χάνει την επιρροή του στον Καύκασο. Αλλά τώρα συμβαίνει το αντίστροφο: Ρώσοι στρατιώτες δίνουν το παρών στο Αζερμπαϊτζάν ως ειρηνευτική δύναμη- κάτι αδιανόητο πριν λίγες εβδομάδες- ενώ εντείνεται η εξάρτηση της Αρμενίας από τη Ρωσία. Και ίσως η ήττα σηματοδοτεί το τέλος του δημοκρατικού πειράματος στην Αρμενία, που ποτέ δεν άρεσε στο Κρεμλίνο».
H Süddeutsche Zeitung βλέπει τη Μόσχα σε ηγετικό ρόλο: «Ο Ρώσος πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν είναι ο ωφελημένος των αιματηρών γεγονότων στον Νότιο Καύκασο. Με ψυχρό αίμα περίμενε να δει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Όταν ήταν ορατή πλέον η έκβαση, ο ισχυρός άνδρας του Κρεμλίνου εξανάγκασε Αζέρους και Αρμένιους να υπογράψουν μία εκεχειρία, ακριβώς τη στιγμή που οι Αρμένοι αντιμετώπιζαν βέβαιη ήττα. Σε μία επίδειξη δύναμης ο Πούτιν έκλεψε τη νίκη από τους Αζέρους και τους υποστηρικτές τους, τους Τούρκους».
«Συμφορά στην Αρμενία»
Στον χαμένο της σύγκρουσης εστιάζει η Tageszeitung (ΤΑΖ) του Βερολίνου: «Συμφορά στην Αρμενία» είναι ο τίτλος στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας, ενώ σε ανταπόκριση από τη Μόσχα σημειώνεται ότι η Ρωσία δεν επενέβη υπέρ των Αρμενίων, ακόμα και μετά την κατάρριψη ρωσικού στρατιωτικού ελικοπτέρου από τους Αζέρους. «Για τη Ρωσία το περιστατικό θα μπορούσε να γίνει αφορμή για να μπει στον πόλεμο υπέρ των Αρμενίων», τονίζει ο αρθρογράφος.
«Είχε προκύψει λόγος για την ενεργοποίηση της ρήτρας συλλογικής ασφάλειας. Η Αρμενία και η Ρωσία ανήκουν στην αμυντική κοινότητα του Οργανισμού της Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας (ΟΣΣΑ). Αλλά και το γειτονικό Αζερμπαϊτζάν είναι μέλος αυτής της κοινότητας. Τελικά το περιστατικό αξιοποιήθηκε ως αφορμή για την άμεση αποστολή ρωσικής ειρηνευτικής δύναμης στο μέτωπο» προσθέτει.
Πάντως η Frankfurter Rundschau εκτιμά ότι «η Αρμενία έχει χάσει αυτόν τον πόλεμο μόνο κατά το ήμισυ. Και το Αζερμπαϊτζάν μόνο κατά το ήμισυ κέρδισε. Οι Αρμένιοι δεν ικανοποιούνται με το ακρωτηριασμένο Καραμπάχ που έχουν πλέον στην κατοχή τους, αλλά και οι νικητές Αζέροι δεν βλέπουν τον λόγο να αρχίσουν νέες διαπραγματεύσεις. Η σύγκρουση μπαίνει σε μία νέα περίοδο, αλλά δεν έχει παρέλθει. Και η εκεχειρία δεν σημαίνει ειρήνευση».
