Ο Χρήστος Νικολόπουλος γεννήθηκε στο Καψοχώρι Ημαθίας, τον Ιούλιο του 1947. Αγαπούσε πάντοτε τη μουσική και έτσι από μικρός ξεκίνησε να παίζει σε πανηγύρια και γιορτές. Έμαθε μπουζούκι και όταν ήρθε στην Αθήνα συνεργάστηκε με τα πιο γνωστά ονόματα του λαϊκού και έντεχνου τραγουδιού.

Η λαϊκή του καταγωγή σημάδεψε και τις συνθέσεις του που χαρακτηρίζονται από λαϊκότητα και συναίσθημα. Ποτέ δεν το έβαλε κάτω και πάντοτε αγωνιζόταν.

Όπως λέει στο newsbeast.gr, λίγες μέρες απομένουν για να παρουσιάσει στο Μέγαρο Μουσικής τα τραγούδια του που θα τα ερμηνεύσουν σπουδαίοι καλλιτέχνες.

Ο Χρήστος Νικολόπουλος ήρθε στην Αθήνα το 1963, χωρίς τίποτα στην τσέπη του. Οι γονείς του ήταν αγρότες, έτσι, με πολύ κόπο ξεκίνησε από τα πανηγύρια. Ώσπου, κάποια στιγμή, γνώρισε τον Αγγελόπουλο και πήγε στην πρώτη του καλή δουλειά. Ο μεγάλος σταθμός όμως ήταν ο Καζαντζίδης. Εκεί άνοιξαν οι πόρτες, αναγνώρισαν το ταλέντο του και άρχισε να παίζει σε πολύ μεγάλες εταιρείες. Στη συνέχεια έκανε τα δικά του τραγούδια.

Μία ακόμη μεγάλη στιγμή του ήταν το 1985 όταν έφτιαξε το δικό του συγκρότημα και βγήκε μπροστά. Έτσι ξεκόλλησε από το να είναι μουσικός και άρχισε να κάνω τα δικά του προγράμματα.

«Εγώ έχω δουλέψει πάρα πολύ. Για τουλάχιστον μία εικοσαετία δούλευα νυχθημερόν έξι ημέρες την εβδομάδα», λέει. Πιστεύει μάλιστα ότι εκείνη την περίοδο, όποιος ήταν εργατικός, μπορούσε να βγάλει πολύ καλά λεφτά.

Σήμερα όμως, όπως υποστηρίζει, τα πράγματα στη δισκογραφία είναι τελείως διαφορετικά. Ο χώρος τους περνάει κρίση και δεν υπάρχουν τα λεφτά που υπήρχαν στο παρελθόν. Δεν θέλει να εμφανίζεται για αρκετό καιρό σε ένα μαγαζί γιατί πιστεύει ότι οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τα θέματα, εκμεταλλεύονται την κρίση. Τονίζει ακόμη ότι δεν στηρίζονται τα σχήματα, πλην μερικών μεγάλων.

Αναφέρει ότι υπάρχουν σήμερα τραγουδιστές με φωνές αλλά δεν κάνουν σωστή επιλογή τραγουδιών και πιστεύει ότι όποιος αγαπά τη μουσική, μπορεί να δοκιμάσει την τύχη του. Πάντως, ξεκαθαρίζει ότι η διασκέδαση σήμερα είναι πιο πολιτισμένη σε σχέση με την εποχή του. Και θεωρεί ότι είναι πολύ σημαντικό σε αυτή τη δουλειά να πορεύεται κανείς με σεμνότητα, τιμιότητα και ήθος. Άλλωστε, όπως λέει, «ποτέ δεν καβάλησα το καλάμι».

Δείτε εδώ όλα τα πρόσωπα της στήλης «Πού βρίσκεται σήμερα;».