Πολλοί λένε ότι όταν υπάρχει μία οικογενειακή παράδοση είναι αναπόφευκτο το γενεαλογικό δέντρο να την ακολουθήσει. Πόσο σίγουρο είναι, όμως, αυτό;
Η Μαρία Σάκκαρη αποδεικνύει ότι τίποτα δεν συμβαίνει ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία και για όλα υπάρχει κάποιος λόγος.
Μιλώντας στους σπουδαστές του ΙΕΚ ΑΚΜΗ σε ειδική εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας η κορυφαία Ελληνίδα τενίστρια των τελευταίων ετών απέδειξε ότι, παρά την πορεία που είχαν στον χώρο ο παππούς της και η μητέρα της, δεν θα έφτανε στο νο. 20 της παγκόσμιας κατάταξης (στο υψηλότερο σημείο που έχει βρεθεί), αν η ίδια δεν είχε δουλέψει τόσο πολύ.
«Τα πράγματα στη ζωή δεν έρχονται απλόχερα»
Βέβαια, για να φτάσει εκεί χρειάζονται θυσίες, όπως τόνισε. Κάνοντας μία αναδρομή στην αφετηρία της καριέρας της, δήλωσε ότι ξεκίνησε μόλις στα 5 της να παίζει, ενώ οι πρώτοι αγώνες ήρθαν στα 11.
Ωστόσο, το γεγονός ότι η μητέρα της ήταν αθλήτρια του τένις δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα την ωθούσε να ακολουθήσει τα βήματα της. Αντιθέτως, όπως αποκάλυψε η Μαρία Σάκκαρη, εμφανίστηκε επιφυλακτική, καθώς ήξερε τις δυσκολίες που έχει ο χώρος.
Ακόμα και σήμερα, πάντως, ακούει και συζητάει με τη μητέρα της για τα αγωνιστικά θέματα, παρότι δεν είναι στο προπονητικό της τιμ. Αναμφίβολα υπάρχουν διαφωνίες, όπως παραδέχεται, αλλά αυτό που χαρακτηρίζει τη σχέση τους είναι ο σεβασμός.
Αυτό που κρατάει από την οικογενειακή «κληρονομία» στο τένις είναι η σκληρή δουλειά, είναι «κάτι που το έχουμε σαν παράδοση», όπως τονίζει και τη συνοδεύει καθ’ όλη την πορεία της.
«Το 2017 ήθελα να σταματήσω – Τώρα ξέρω ότι έχω πολλά περιθώρια»
Η Μαρία Σάκκαρη κάνοντας μία αναδρομή στη μέχρι τώρα καριέρα της, έδειξε ότι δεν είχε μόνο ευχάριστες στιγμές.
Στα 16 της δεν είχε την ίδια πίστη στις δυνατότητές της, καθώς ήταν πιο ανυπόμονη και πιεστική, όπως δήλωσε. Εξάλλου είναι δύσκολο για έναν νέο άνθρωπο να αφοσιωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να κάνει τις απαραίτητες θυσίες για να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο. Η ίδια, πάντως, αναφέρει ότι η μοναξιά του τένις και οι δυσκολίες που αντιμετώπισε την βοήθησαν να ωριμάσει και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πολύ σημαντικό να έχεις τους κατάλληλους ανθρώπους γύρω σου. Και η Μαρία Σάκκαρη παραδέχτηκε ότι στο παρελθόν δεν τους είχε, καθώς το προπονητικό τιμ αποτελούνταν από ανθρώπους που την έκαναν να νιώθει άσχημα. Μάλιστα, σε ένα τουρνουά στην Κολομβία το 2017, είχε φτάσει στο σημείο να νομίζει πως είχε ξεχάσει να παίζει, γεγονός που την είχε οδηγήσει σε σκέψεις μέχρι και να τα παρατήσει.
Παρόλα αυτά, ευτυχώς για την ίδια και τον ελληνικό αθλητισμό, η Μαρία Σάκκαρη συνέχισε και έφτασε στο σημείο σήμερα να δηλώνει: «Αν με ρωτούσατε πριν από δύο χρόνια θα έλεγα ότι έχω φτάσει τα όρια μου. Τώρα λέω ότι έχω πολλά περιθώρια ακόμα».
«Στόχος το ολυμπιακό μετάλλιο»
Με τις δηλώσεις της η Μαρία Σάκκαρη δείχνει ότι όριό της είναι μόνο ο ουρανός. Θέτοντας τους στόχους για το 2020, έβαλε σε προτεραιότητα το μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκυο και μία καλή κατάταξη στα τέσσερα μεγάλα Grand Slam.
Ωστόσο, τόνισε ότι αποφεύγει να βάζει εύκολα στόχους, καθώς η νοοτροπία της είναι διαφορετική. «Δεν ξέρω που θα φτάσω, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα πάω καλά», κατέληξε.
Αν πρέπει να δώσουμε μία λέξη για να χαρακτηρίσουμε τη Μαρία Σάκκαρη αυτή θα ήταν «ώριμη». Ένα νέο κορίτσι, που ξέρει από πού προέρχεται και που θέλει να φτάσει. Και το πιο σημαντικό, κινείται σε σταθερές βάσεις, τις οποίες η ίδια έχει θεμελιώσει για τον εαυτό της.
Γνωρίζοντας τέτοιους αθλητές, όχι μόνο χαιρόμαστε που υπάρχουν και εκπροσωπούν την Ελλάδα σήμερα, αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουν να το κάνουν και στο μέλλον με τον καλύτερο τρόπο.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τη βράβευσή της από τον Αντιπρόεδρο του ΙΕΚ ΑΚΜΗ κ. Βαγγέλη Ροδόπουλο σε αναγνώριση της εξαιρετικής της πορείας στο παγκόσμιο τένις.
Του Αντώνη Ραυτόπουλου
Σπουδαστή Δημοσιογραφίας στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ
