Το υδάτινο φυσικό πάρκο της Αγίας Βαρβάρας είναι ο προορισμός όλων στη Δράμα, το βράδυ της παραμονής της γιορτής της πολιούχου της πόλης. Γονείς με παιδιά, σύλλογοι, σχολεία και παρέες φίλων συρρέουν για να συνεχίσουν ένα έθιμο που χάνεται στο βάθος του χρόνου. Έθιμο που συνοδεύουν θρύλοι και παραδόσεις που χάνονται στα βάθη της ιστορίας κι έχει τις ρίζες του στην περίοδο της τουρκοκρατίας.

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, παραμονή της γιορτής της Αγίας Βαρβάρας, τα νερά των πηγών της Αγίας Βαρβάρας που σχηματίζουν μια μικρή λίμνη μέσα σε μια κατάφυτη έκταση, μπροστά από την ομώνυμη εκκλησία της αγίας, δέχονται εκατοντάδες χάρτινα καραβάκια, φορτωμένα με τις δεκάδες ευχές των παιδιών που τα κατασκεύασαν. Είναι τα περίφημα «καραβάκια των ευχών» που αυτό το βράδυ θα πλεύσουν στα νερά της λίμνης δημιουργώντας μια πανέμορφη εικόνα γεμάτη νοσταλγία και συγκίνηση.

Όπως περιγράφει το ΑΜΠΕ, παιδιά κάθε ηλικίας όλες τις προηγούμενες μέρες κατασκεύασαν με πολλή όρεξη, μεράκι και προπάντων φαντασία το δικό τους μικρό ή μεγάλο καράβι από ανακυκλωμένα υλικά. Έγραψαν επάνω την ευχή τους, το στόλισαν με πολύχρωμες ζωγραφιές, ελληνικές σημαίες και ξύλινες κατασκευές, του έβαλαν κεράκια και το έριξαν στα νερά της λίμνης για ένα ταξίδι γεμάτο ελπίδες και προσδοκίες. Να πραγματοποιηθούν οι ευχές τους, να διατηρηθεί το έθιμο, να μείνουν ζωντανές οι παραδόσεις των προγόνων.

Τα καραβάκια των ευχών τα τελευταία χρόνια έχουν μετατραπεί σε μια μεγάλη γιορτή, σε ένα μικρό πανηγύρι με επίκεντρο τον μικρό ναό της αγίας που και φέτος δέχθηκε χιλιάδες πιστούς, προκειμένου να προσκυνήσουν την εικόνα και τα λείψανά της.

Ο θρύλος που τυλίγει τις πηγές

Σύμφωνα πάντα με το λαϊκό θρύλο που τυλίγει τις πηγές της πόλης, όταν το 1830 η Δράμα κατακτήθηκε από τους Τούρκους, το παλιό εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας γκρεμίστηκε για να χτιστεί στη θέση του ένα τζαμί. Τα σχέδια των κατακτητών όμως άλλαξαν ανήμερα της γιορτής.

Η περιοχή πλημμύρισε με νερό, κι έτσι το τζαμί δεν χτίστηκε ποτέ. Από τότε η Αγία Βαρβάρα έγινε η πολιούχος της Δράμας, και ακριβώς απέναντι από τη λίμνη, με τα θεμέλια της παλιάς εκκλησίας στα σπλάχνα της, χτίστηκε η καινούρια εκκλησία που αφιερώθηκε στην Αγία που έσωσε το εκκλησάκι της.

Όσο για το έθιμο με τα καραβάκια των ευχών υπάρχουν δυο εκδοχές: σύμφωνα με την πρώτη, την παραμονή της Αγίας Βαρβάρας, μετά τη λιτανεία, ο κόσμος έστελνε στο βυθισμένο εκκλησάκι το κεράκι του για την αγία πάνω σε ένα σανίδι από ξύλο.

Η δεύτερη εκδοχή βασίζεται στο ότι η Αγία Βαρβάρα ήταν και προστάτιδα των ελεύθερων κοριτσιών. Έτσι, όλα τα ελεύθερα κορίτσια στις 3 Δεκεμβρίου, στη διάρκεια της ακολουθίας του εσπερινού και μόλις σκοτείνιαζε, έβαζαν τα κεράκια τους πάνω σε σανίδες ξύλου και μαζί με μια ευχή τα έστελναν στο βυθισμένο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας.

Η πορεία της σανίδας στη λίμνη έδειχνε αν η ευχή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Αν το κεράκι έσβηνε θεωρούνταν αποτυχία, αλλά η ελπίδα έμενε, καθώς το επόμενο πρωί όλα τα κορίτσια κατέφθαναν και πάλι στη λίμνη για να πλυθούν με το νερό, που η Αγία Βαρβάρα είχε αγιάσει το προηγούμενο βράδυ. Σε κάθε περίπτωση η γιορτή της αγίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της πόλης και των ανθρώπων της.

(Πηγή φωτογραφιών: ΑΜΠΕ)