Πριν από ακριβώς 3 χρόνια έφυγε από τον δικό μας υλικό κόσμο ο Θάνος Ανεστόπουλος, η φωνή των Διάφανων Κρίνων.
Στις 3 Σεπτεμβρίου του 2016 η φωνή του ρομαντικού ποιητή που απασχόλησε το ελληνικό ροκ για πάνω από δύο δεκαετίες, σίγησε μετά από μάχη με την επάρατη νόσο.
Ο Θάνος Ανεστόπουλος υπήρξε τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος των «Κρίνων», αλλά και συνεισέφερε δραστικά στη σύνθεση και τον στίχο των μελωδιών, που καθιέρωσαν το συγκρότημα ως ένα από τα πλέον πετυχημένα σε ολόκληρο το φάσμα της ελληνικής ροκ μουσικής.
Ο σκοτεινός και μελαγχολικός ποιητής
«Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι» είχε τραγουδήσει ο Θάνος Ανεστόπουλος, στο μελοποιημένο από τα Διάφανα Κρίνα ποίημα του Κώστα Ουράνη, σαν μία τραγική προφητεία που εκπληρώθηκε.
Ο Ανεστόπουλος έδειχνε σαν να ζούσε μέσα από τους στίχους των ρομαντικών και σκοτεινών ποιητών. Τραγούδησε Καρυωτάκη, Καββαδία, Πόε, Ρεμπώ, Καψάλη με ένα βάθος που μόνο καλλιτέχνες σαν τον Tom Waits και ο Nick Cave θα μπορούσαν να έχουν.
Η μελωδικότητα και η μελαγχολία της φωνής του μαζί με τον λυρισμό και την ατμοσφαιρικότητα των Διάφανων Κρίνων, έφτιαξαν ένα κράμα dark και rock που όμοιό του δεν είχε ξαναϋπάρξει στην Ελλάδα.
Σαν να ενώθηκαν οι Madrugada με τους Tindersticks και με ήχους παραμορφωμένων ηλεκτρικών κιθάρων, πλήκτρων, πινελιές άγριου post-punk και λίγα τζαζ στοιχεία, να παρουσίασαν τη δική τους πρωτότυπη πρόταση στα μουσικά πράγματα.
Το γράμμα που πάγωσε το αίμα
Ο Θάνος Ανεστόπουλος υπήρξε γενναίος στην αντιμετώπιση της ασθένειάς του. Με μια ανάρτηση στο Facebook επέλεξε να μοιραστεί με φίλους και κοινό την είδηση ότι έπασχε από μεταστατικό καρκίνο των οστών.
«Θέλω να το μοιραστώ μαζί σας…» ξεκινούσε το κείμενο του τραγουδιστή, το οποίο στη συνέχεια προέτρεπε: «Ζήστε την κάθε σας μέρα με αλήθεια, έρωτα, αγώνα και δημιουργία. Ζήστε την κάθε ημέρα σας σαν να ήταν η τελευταία σας».
Ο Θάνος Ανεστόπουλος μέσα από τα δικά του λόγια
Ο Ανεστόπουλος πάντα ήταν ένας άνθρωπος με ανησυχίες και ποτέ δεν φοβήθηκε να υψώσει τη φωνή του για οτιδήποτε θεωρούσε κακώς καμωμένο.
Με μια ατάκα είχε κάποτε περιγράψει την ιδεατή λύση για την πολιτική κατάσταση:
«Μέσω ενόπλου κινήματος η βουλή να μετατραπεί σε παιδικό πάρκο με ξυλοπόδαρους, με μουσικές, με κλόουν, με παιδικές χαρές που να επιτρέπονται τα σκυλιά και τα παιδιά όλου του κόσμου να μπορούν να παίξουν μπάλα και να μπορούν να ταΐσουν τις πάπιες στις λιμνούλες».
Χαρακτηριστική η άποψή του και για τη θρησκεία:
«Η θρησκεία είναι η μεγαλύτερη και η πιο επιτυχημένη άπατη όλων των εποχών. Δεν θα υπάρξει ποτέ θρησκεία ανώτερη απ’ την αλήθεια».
Ποιητική ήταν και η γνώμη του για την ευτυχία:
«Η ολοκλήρωση και η ευτυχία δεν είναι μόνιμες καταστάσεις παρά στιγμές. Όπως και όλη η ζωή είναι ένα ψηφιδωτό από τέτοιες στιγμές».
Ο Θάνος Ανεστόπουλος είχε πολλές φορές παρέμβει με δηλώσεις του στα σύγχρονα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα του κόσμου και οι αναφορές του ήταν πάντα ειλικρινείς και καυστικές.
Η άποψή του για τον πνευματικό κόσμο και τις ευθύνες που έχει ήταν ωμή και ξεκάθαρη:
«Έχω την αίσθηση πως ένα μεγάλο κομμάτι του πνευματικού κόσμου αυτής της χώρας είναι άλαλο και έχει κάνει τουμπεκί γιατί έχει κι αυτό λερωμένη την φωλιά του, αφού για πολλά χρόνια συμπορεύτηκε και αφέθηκε σε σχέσεις με την εκάστοτε εξουσία καθαρά για οικονομικά οφέλη και για μισαλλόδοξους λόγους, γενόμενοι τελικά οι πνευματικές πόρνες της εξουσίας. Ένα άλλο διαφορετικό κομμάτι του πνευματικού κόσμου προτίμησε αηδιασμένο την σιωπή και το υπόγειο φτιάχνοντας γύρω του ένα αγκαθωτό συρματόπλεγμα, και πληγωμένοι σήκωσαν ένα μοναχικό τοίχος γύρω τους».
Ο Θάνος Ανεστόπουλος είχε μιλήσει και για το πώς αντιμετώπισε την αποχώρησή του από τα Διάφανα Κρίνα:
«Θα συνεχίσω να διαγράφω τη δική μου πορεία μέσα από τον κήπο που σπείραμε κάποτε πέντε νέοι, αγνοί άνθρωποι. Ξέρω ότι πάντα υπήρξε ένας δύσκολος μα συνάμα και όμορφος σε κίνητρα και συγκομιδή δρόμος. Τώρα θα είναι πιο μοναχικός. Αυτά είναι τα τελευταία μου λόγια για ένα κεφάλαιο της ζωής μου που για μένα έκλεισε για πάντα.
Δε δύναμαι να σας συμβουλέψω για τίποτα, παρά μόνο να ευχηθώ, οι μουσικές που φτιάξαμε και οι στίχοι που γράψαμε να συνεχίσουν να σας εμπνέουν.
Παντοτινά φίλος σας.
Θα τα πούμε στη σκηνή, από την οποία δεν κατέβηκα ποτέ».
Όσο για το πώς έβλεπε τη ζωή και τον θάνατο, χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι από το ποίημά του «Επιστροφή»:
«Τώρα το ταξίδι
Όπως τελειώνει
Ένα καινούριο
Ξεκινά
Και μ’ ομορφαίνει».
Και έτσι επέλεξε ο Θάνος Ανεστόπουλος να αποχαιρετήσει τον κόσμο και τη ζωή που τόσο λάτρεψε:
«Ζούμε όση ζωή θέλουμε να ζήσουμε».
Διαβάστε εδώ το αφιέρωμα του Newsbeast.gr για τον Θάνο Ανεστόπουλο που δημοσιεύτηκε πριν από έναν περίπου χρόνο.
