Το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας ποτέ δεν υπέστειλε τη σημαία του και πάντα φρόντιζε να είναι μπροστά σε θέματα καινοτομιών και τεχνολογίας. Αυτή την περίοδο μάλιστα γίνεται πολύς λόγος για τις δυνατότητες των υποβρυχίων «Παπανικολής» και τα σχέδια που υπάρχουν σχετικά με αυτά για την αντιμετώπιση των τουρκικών σχεδίων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Όπως αναφέρει το news.gr, τα υποβρύχια αυτά είναι τα τελειότερα συμβατικά, μη πυρηνοκίνητα δηλαδή υποβρύχια που υπάρχουν στον κόσμο και το Πολεμικό Ναυτικό έχει πολλούς λόγους να είναι υπερήφανο για αυτά και φυσικά και κυριότερα για τα πληρώματά τους που πρωτεύουν σε κάθε άσκηση του ΝΑΤΟ.

Η πρώτη επαφή όμως του σύγχρονου ελληνικού ναυτικού μετά την δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους δεν ήταν η καλύτερη.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1880, το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, θέλοντας να παραμείνει μέσα στις τεχνολογικές εξελίξεις της εποχής αλλά και να διατηρήσει το αξιόμαχο του Στόλου, είναι από τα πρώτα ναυτικά στον κόσμο που επιθυμεί να εντάξει στη δύναμή του ένα Υποβρύχιο σκάφος.

Πρόκειται για το «NORDENFELT-I». Κατασκευασμένο στο Ekensberg της Σουηδίας, βασισμένο στα σχέδια του Άγγλου κληρικού George Garrett και χρηματοδοτούμενο από τον Σουηδό κατασκευαστή όπλων Thorsten Nordenfelt, από τον οποίο έλαβε και το όνομά του.

Σκάφος ελλειπτικού σχήματος, μήκους 19,5μ. και μέγιστου πλάτους 2,75μ. Είχε εκτόπισμα εν καταδύσει 55 τόνων και δυνατότητα κατάδυσης έως τα 15μ. Η κίνησή του προερχόταν από μία ατμομηχανή 100 ίππων, η οποία του έδινε δυνατότητα ανάπτυξης ταχύτητας 9 ναυτικών κόμβων εν επιφάνεια και 2 ναυτικών κόμβων εν καταδύσει, με αυτονομία στην κατάδυση 160 ναυτικά μίλια. Ήταν οπλισμένο με έναν τορπιλοσωλήνα, ο οποίος είχε τη δυνατότητα βολής μιας τορπίλης 14″ σε απόσταση 30μ. από το στόχο και εβρισκόμενο εν επιφάνεια.

Το «NORDENFELT-I» φτάνει στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 1886 (αποσυναρμολογημένο).Τον Μάρτιο του ίδιου έτους κάνει τις πρώτες του δοκιμές στον Φαληρικό όρμο, κατά τις οποίες παρουσιάζει στοιχεία αξιόπλοου σκάφους εν επιφάνεια, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και στην κατάδυση, όπου εμφανίζει πολλά προβλήματα ευστάθειας, στεγανότητας και προβλήματα στην εκτόξευση της τορπίλης.

Όλα αυτά το καθιστούν μη αποδεκτό από το Πολεμικό Ναυτικό και ανενεργό έως το 1901 οπότε και καταστρέφεται.