Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων , Αντώνης Μαυρόπουλος, έφτασε ένα βήμα από τον θάνατο την Κυριακή, καθώς έχασε για δύο λεπτά την πτήση της Ethiopian Airlines που συνετρίβη λίγο μετά την απογείωσή της, με όλους τους επιβαίνοντες να χάνουν τη ζωή τους.
Μιλώντας το πρωί στο OPEN, ο Αντώνης Μαυρόπουλος ανέφερε πως επρόκειτο να μεταβεί με το αεροσκάφος στο Ναϊρόμπι για την ετήσια γενική συνέλευση περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών και διηγήθηκε το πώς δεν επιβιβάστηκε στη μοιραία πτήση:
«Είχαμε κανονίσει με κάποιους άλλους ανθρώπους να πετάξουμε με την πτήση των 8:15 την Κυριακή το πρωί, από Άντις Αμπέμπα για Ναϊρόμπι, γιατί ήταν μια πολύ βολική σύνδεση. Εγώ έφτασα μισή ώρα πριν, χωρίς καθυστέρηση αλλά με πολύ short connection, και ουσιαστικά δεν μπήκα στην πτήση για δύο εντελώς συγκυριακά γεγονότα. Πρώτον, διότι είχα τις βαλίτσες μαζί μου, κι έτσι δεν ήταν αναγκασμένοι να με περιμένουν, γιατί αν είχα βάλει τη βαλίτσα μέσα θα με περίμεναν οπωσδήποτε, και δεύτερον γιατί ο connection ambassador άργησε να εμφανιστεί, δε με βρήκε, ειδοποίησε ότι δε με βρήκε, κι έτσι οι άνθρωποι νόμιζαν ότι δεν θα πάω. Έφτασα στην πύλη δύο λεπτά αφού είχε κλείσει, έβλεπα τους τελευταίους επιβάτες να μπαίνουν μέσα. Φώναξα να μου ανοίξουν και δε μου άνοιξαν, και πραγματικά αισθάνομαι τυχερός που στην Αφρική τηρήθηκαν αυστηρά οι κανόνες του τυπικού και δε με άφησαν να μπω.
Στη συνέχεια παραπονέθηκα, διότι ήταν δική τους ευθύνη που έχασα την πτήση κι όχι δική μου, μου έβγαλαν ένα εισιτήριο για την πτήση των 11:20, τρεις ώρες αργότερα, κι όταν πήγα να επιβιβαστώ σε αυτήν την πτήση ο security μου είπε ότι δεν μπορείτε να επιβιβαστείτε, γιατί είστε ο μοναδικός επιβάτης της προηγούμενης πτήσης που δεν επιβιβάστηκε και η πτήση αγνοείται.
Εγώ δεν το πίστεψα στην αρχή, νόμιζα ότι μου κάνανε πλάκα ή ότι μου το έλεγαν σαν ψέματα. Νόμιζα ότι δεν είχαν θέσεις και κάτι άλλο συμβαίνει, αλλά ήταν πάρα πολύ σοβαροί, και τότε κατάλαβα ότι κατά βάση θεωρήθηκα, έστω και για λίγο, ύποπτος για τρομοκρατική ενέργεια. Οι άνθρωποι ήταν πολύ ευγενικοί μαζί μου, εξακρίβωσαν τα στοιχεία μου, πήραν μερικά τηλέφωνα, ρώτησαν για μένα, είδαν τα χαρτιά που είχα μαζί μου, είδαν ότι εγώ δεν είχα σχέση με το αεροπλάνο γιατί οι βαλίτσες μου ήταν όλες μαζί μου, και κάποια στιγμή γύρω στις 11:30 μάθαμε ότι το αεροπλάνο συνετρίβη. Εκεί έχασα το έδαφος κάτω από τα πόδια μου και σχεδόν δέκα λεπτά μετά από την Αθήνα με ειδοποίησαν φίλοι ότι το παίζουν οι ειδήσεις και τότε συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να μιλήσω με τους δικούς μου, να το μάθουν από μένα ότι είμαι έξω.
Μιλάμε για μία πολύ δύσκολη κατάσταση, έχασα ανθρώπους που τους ξέρω χρόνια, πολύ σοβαρούς και έμπειρους επιστήμονες, πολύ καλά παιδιά με πάθος για το περιβάλλον. Εγώ σώθηκα και ξέρετε, από τη μία μεριά είναι ότι εγώ σώθηκα, από την άλλη δε συμψηφίζεται ότι χάθηκαν οι άλλοι».
