Ο παπα-Στρατής, ιερέας στη Λέσβο και επικεφαλής της ΜΚΟ Αγκαλιά, δίνει μαθήματα ήθους, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς. Αναλύει το φαινόμενο του ρατσισμού και θέτει την κοινωνία ενώπιον των ευθυνών της για την αντιμετώπισή του μιλώντας στην ιστοσελίδα 1againstracism.gr, την πλατφόρμα της εκστρατείας κατά της ρατσιστικής βίας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
«Να σταματήσουμε να κλείνουμε τα μάτια»
«Να σταματήσουμε να κλείνουμε τα μάτια και να απαλύνουμε ο ένας τον πόνο του άλλου» συμβουλεύει τους πιστούς στην ενορία του ο παπα-Στρατής, ο εφημέριος του Αγίου Γεωργίου στο Κεράμι της Καλλονής, στη Λέσβο. «Έφτασε πλέον ο καιρός που θα πρέπει να καταλάβουμε ότι, γύρω μας, υπάρχουν άνθρωποι. Δεν χωρούν δηλώσεις που να καταρρακώνουν αδύνατες κοινωνικές ομάδες» προειδοποιεί, και δίνει πρώτος το παράδειγμα έμπρακτης προσφοράς σε απελπισμένους πρόσφυγες και μετανάστες που καταφτάνουν στο νησί του.
Η είσοδος στην Ελλάδα μέσω Έβρου είναι πλέον πολύ δύσκολη και πολλοί αλλοδαποί ακολουθούν θαλάσσιες διαδρομές στην αναζήτησή τους για ασφάλεια και αξιοπρεπή επιβίωση. Μεγάλο τμήμα τους καταφθάνει στη Λέσβο, όπου ο παπα-Στρατής, ως επικεφαλής της ΜΚΟ Αγκαλιά, προσπαθεί να καλύψει κάποιες από τις βασικές ανάγκες τους. Η συνδρομή των κατοίκων της Καλλονής και των γύρω χωριών έχει αποδειχθεί ζωτικής σημασίας. Άλλωστε, «η τοπική κοινωνία στη Μυτιλήνη είναι ευαισθητοποιημένη», όπως εξηγεί ο παπα-Στρατής, «καθώς πολλοί άνθρωποι που μένουν εδώ έχουν έρθει από τη Μικρά Ασία και έχουν ζήσει το προσφυγικό ζήτημα».
«Βέβαια, δεν λείπουν και τα άτομα που είναι ακραία και δημιούργησαν τις προηγούμενες ημέρες την κατάσταση στο λιμάνι» προσθέτει αναφερόμενος στο περιστατικό επίθεσης με πέτρες σε αλλοδαπούς που διανυκτέρευαν εκεί. Μεταξύ τους, βρίσκονταν δύο έγκυες γυναίκες και παιδιά. «Ευτυχώς, όμως, άνθρωποι όπως οι δράστες της επίθεσης είναι ελάχιστοι, κι υπάρχει η μέριμνα να τους απομονώσουμε, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι αυτό που κάνουν είναι λάθος και ότι οφείλουν να συμπεριφέρονται ανθρώπινα απέναντι σε ανθρώπους».
Για τον παπα-Στρατή, το φαινόμενο του ρατσισμού είναι ένα σύνθετο πρόβλημα. «Πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει τι κάνουν» υποστηρίζει. «Εγώ θεωρώ ότι είναι θρασύδειλοι. Ξεσπούν σε ανήμπορους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ανάγκη τη βοήθειά μας για να επιβιώσουν. Όμως εκείνοι προσπαθούν να βρουν τρόπους να τους κυνηγήσουν».
Ο ιερέας θυμίζει την επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Γαλάτες. «Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ πάντες γαρ υμείς είς εστέ εν Χριστώ Ιησού» αναφέρει στο στίχο 28 του κεφαλαίου 3. «Δηλαδή, δεν πρέπει να ξεχωρίζουμε ούτε το μαύρο, ούτε τον Εβραίο, διότι είμαστε όλοι άνθρωποι του ίδιου Θεού» εξηγεί ο παπά-Στρατής. «Είμαστε όλοι κάτοικοι της γης, κατ εντολή του Θεού. Οι θρησκείες πρέπει να ενώνουν τους ανθρώπους, να τους διδάσκουν την αγάπη, την ειρήνη και τη συνύπαρξη όλων, χωρίς να διακρίνεται φύλο, φυλή, πατρίδα και θρησκεία. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο καθ εικόνα και καθ ομοίωσή του, κι εμείς, ως άνθρωποι, όταν προσβάλουμε τον άνθρωπο, είναι σαν να προσβάλουμε τον ίδιο το Θεό. Εξάλλου, η ζωή μας είναι τόσο μικρή που είναι κρίμα να την περνάμε κάνοντας κακό».
Τα θύματα του ρατσισμού είναι οι πλέον ευάλωτοι, όπως επισημαίνει ο ιερέας. «Πρόκειται για ανθρώπους χαμηλής οικονομικής θέσης, τους οποίους πολλοί θεωρούν αδύναμους κρίκους και, λόγω της κατάστασής τους, βάλλονται πιο εύκολα. Ως άνθρωποι δεν θέλουν τίποτα. Δουλειά, ειρήνη, αξιοπρέπεια, αγάπη και λίγη στέγη ζητούν – τίποτα περισσότερο. Ό,τι ζητάμε κι εμείς για τον εαυτό μας, πρέπει να τα δώσουμε και στους άλλους, γιατί βρεθήκαμε σε μια χώρα όπου μέχρι τώρα μεγαλώσαμε με τα σπίτια μας, με τις δουλειές μας, με τα πάντα. Είμαστε οι τυχεροί της γης, η γενιά αυτή που μεγάλωσε κάπως πλούσια, και τώρα περνούμε σε μια κατάσταση, που είναι δυσκολότερη όσον αφορά στο βιοτικό επίπεδο. Όμως δεν έχουμε σκεφτεί ότι την επόμενη μέρα μπορεί να έχουμε έναν πόλεμο, παρά τους χιλιάδες πρόσφυγες που έρχονται απ όλα τα μήκη και πλάτη της γης για να γλιτώσουν τη ζωή τους. Κλείνουμε τα μάτια και, μερικές φορές, ως κοινωνία αδιαφορούμε. Αν σταματήσουμε να αδιαφορούμε και σκεφτούμε ότι αυτή η κατάσταση μπορεί την επόμενη μέρα να είναι η δικιά μας, τότε πιστεύω ότι όλοι θα δώσουμε ένα χέρι βοηθείας ο ένας στον άλλο, και θα απαλύνουμε ο ένας τον πόνο του άλλου. Εξάλλου, δεν προσπαθούμε να φέρουμε την άνοιξη, ούτε να σώσουμε τον κόσμο. Αλλά ένα χαμόγελο και μια ελπίδα, μπορούμε να τα δώσουμε».
