Πόλη- φάντασμα μοιάζει το Μάτι, δύο μέρες μετά την πύρινη λαίλαπα που «σάρωσε» την περιοχή. Τα καμένα αυτοκίνητα έχουν απομακρυνθεί από τον κεντρικό δρόμο, την οδό Ποσειδώνος, κι από τους γύρω δρόμους, ωστόσο το σκηνικό συνεχίζουν να συνθέτουν οι στάχτες, οι λαμαρίνες από τα αυτοκίνητα και τα σπασμένα γυαλιά. Οι λιγοστοί κάτοικοι που έχουν απομείνει προσπαθούν να συνέλθουν από τον εφιάλτη που βίωσαν, καθαρίζοντας και πλένοντας τις αυλές του, περισώζοντας ό,τι τους απέμεινε. Κλιμάκια μηχανικών του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών καταγράφουν από το πρωί πόρτα πόρτα τις ζημιές που έπληξαν το Μάτι. Στη Λεωφόρο Μαραθώνος, συνεργεία της ΔΕΗ προσπαθούν να αποκαταστήσουν την ηλεκτροδότηση όσο το δυνατόν συντομότερα. Διασώστες συνεχίζουν τις έρευνες από σπίτι σε σπίτι για την εύρεση αγνοουμένων, ενώ πολλοί επικεντρώνονται στον εντοπισμό των δίδυμων κοριτσιών που έχουν χαθεί τα ίχνη τους από τη Δευτέρα. Εθελοντές έχουν σπεύσει από την πρώτη στιγμή να βοηθήσουν στη διανομή ειδών πρώτης ανάγκης, κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μέσα σε μία ήμερα υπερκαλύφθηκαν όλες οι ανάγκες για τις περιοχές που «πέρασε» η φονική πυρκαγιά. Ομάδες αστυνομικών περιπολούν για την αποφυγή «κλοπών και διαρρήξεων».  Στην οδό Περικλέους κλιμάκιο του στρατού ετοιμάζει ένα μαγειρείο για να προσφέρει προμήθειες στους πυρόπληκτους, ενώ στην «Αργυρά Ακτή» διανέμονταν φαγητό και νερά στους κατοίκους. Το Μάτι προσπαθεί σιγά σιγά να επανέλθει στην κανονικότητα και να επουλώσει τις βαθιές πληγές που άφησε η φωτιά….

Μαρτυρίες κατοίκων από το Μάτι

Οι κάτοικοι παραμένουν συγκλονισμένοι από αυτό που συνέβη τη Δευτέρα μην μπορώντας να πιστέψουν το μέγεθος της καταστροφής. Άλλοι σιωπηλοί κι άλλοι αγανακτισμένοι μετρούν τις πληγές τους: τους από την απώλεια συγγενικών τους κι οικείων τους προσώπων μέχρι το καμένο σπίτι, αυτοκίνητο, κατάστημα. Η κ. Μαρία, μόνιμη κάτοικος ενός διαμερίσματος δίπλα στη θάλασσα στο Μάτι, είδε ξαφνικά τη φωτιά μπροστά της και πρόλαβε την τελευταία στιγμή μαζί με τον άνδρα της κι έπεσαν στη θάλασσα. «Παρότι γνωρίζαμε την ακτή δεν μπορούσαμε να προσαρμοστούμε, λόγω του καπνού και της αποπνικτικής ατμόσφαιρας. Όσο πλησίαζε η φωτιά, από την πολλή ζέστη και τον καπνό νιώθαμε σαν να είμαστε μέσα σε ηφαίστειο» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Όπως τόνισε, έγινε αυτόπτης μάρτυρας, τη στιγμή που ένα 13χρονο κορίτσι πήδηξε φλεγόμενο προς τη θάλασσα και τελικά έπεσε στα βράχια. Ακόμη, η κ. Μαρία επιρρίπτει ευθύνες στην Πολιτεία καταλογίζοντάς της ολιγωρία. «Όλοι φταίμε και πρώτα απ’ όλα οι πολίτες. Εμείς έχουμε τη μεγαλύτερη ευθύνη από όλους. Από το πιο απλό να μαζέψουμε τα ξερά χόρτα και τα κλαδιά από τις αυλές μας. Έπειτα δεν υπάρχει και σύμπνοια ανάμεσα στους πολίτες, την τοπική αυτοδιοίκηση και το κράτος», σημειώνει από την πλευρά του ο κ. Λευτέρης, ο οποίος κατοικεί στο Μάτι μόνιμα εδώ και 50 χρόνια. «Οι κόποι 50 χρόνων πήγαν χαμένοι. Θα φύγω από το Μάτι, δεν μου έχει μείνει τίποτα, θα πάω να μείνω με τον γιο μου στο εξωτερικό. Πάλι καλά τη γλιτώσαμε με τη γυναίκα μου, καταστράφηκε μόνο το μαγαζί που έτσι κι αλλιώς δεν το λειτουργούσαμε φέτος. Περιμένουμε όμως ακόμα το ρεύμα…» προσθέτει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Ο κ. Δημήτρης διατηρούσε ενοικιαζόμενα δωμάτια στα οποία διέμεναν τουρίστες. «Η μέρα εκείνη ήταν μια κόλαση. Βλέπαμε τις φλόγες να έρχονται καταπάνω μας. Όποιος έζησε αυτή την “κόλαση” και κατάφερε να γυρίσει μπορεί να καταλάβει τι συνέβη» υπογραμμίζει. Παρότι η επιχείρησή του έχει υποστεί μεγάλες ζημιές, το μόνο που τον νοιάζει είναι που κατάφεραν να επιζήσουν από αυτόν τον εφιάλτη. «Πέσαμε στη θάλασσα μαζί με τους τουρίστες που διέμεναν και τα καταφέραμε». Λίγο πιο πάνω συναντάμε ένα ζευγάρι που καθαρίζει το σπίτι του μαζί με οικογενειακούς τους φίλους που έχουν έρθει από τη Ν. Μάκρη να βοηθήσουν. Περιγράφοντάς την ημέρα εκείνη σημειώνουν: «Κλειδωθήκαμε μέσα στο σπίτι, κλείσαμε πόρτες, παράθυρα, και είχαμε βρέξει τα πάντα. Κάηκε μόνο το υπόγειο, δεν ξέρω πώς σωθήκαμε… Η γειτόνισσα μας στο διπλανό σπίτι αγνοείται, δεν ξέρουμε αν ζει… Κόσμος έπεφτε στη θάλασσα για να σωθεί, κάποιοι τα κατάφεραν κάποιοι όχι». Η αλληλεγγύη του κόσμου είναι τεράστια κι οι εθελοντές αυξάνονται συνεχώς. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Αποστόλης 19 ετών που μένει στον Γέρακα. Αν κι έχει εξοχικό στην Κινέτα, το οποίο παραλίγο να καεί, επέλεξε να έρθει στο Μάτι για να βοηθήσει, καθώς όπως χαρακτηριστικά λέει: «Ήρθα εδώ για να μην παρεμποδίζω το έργο των πυροσβεστικών δυνάμεων». Ο χρόνος στο Μάτι έχει σταματήσει, οι πληγές παραμένουν ανοιχτές κι οι αναμνήσεις από την 23η Ιουλίου δεν πρόκειται ποτέ να σβήσουν για όσους ήρθαν αντιμέτωποι με την άνιση μάχη της φωτιάς.