Την άποψη ότι οι απαγωγείς δεν ήθελαν να σκοτώσουν τον επιχειρηματία Μιχάλη Λεμπιδάκη λόγω της μεγάλης, χρονικά, διάρκειας κράτησής του, που έφτασε τους 6 μήνες, εξέφρασε ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη και καθηγητής εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιάννης Πανούσης, σε συνέντευξή του στο Ράδιο Κρήτη και τον Λευτέρη Βαρδάκη. Όπως είπε ο κ. Πανούσης, «η απαγωγή επιχειρηματία είναι σπάνια ως προς τη χρονική διάρκειά της και αναλύοντας τα χαρακτηριστικά της ανέφερε ότι μέχρι τώρα είχαμε συνηθίσει σε πολιτικές ή ερωτικές απαγωγές, βλέπε περίπτωση Τασούλας ή Άλντο Μόρο στην Ιταλία. Στη συνέχεια αρχίσαμε να συνηθίζουμε, αλλά με σπάνιες περιπτώσεις, μια περίπου το χρόνο, στις απαγωγές που είχαν ως βάση το οργανωμένο έγκλημα. Διότι εξήγησε ότι δεν είναι η απαγωγή που έχουν γίνει από 2 γνωστούς τα τελευταία χρόνια πχ Παναγόπουλου ή του επιχειρηματία από την Θεσσαλονίκη, είναι απαγωγές οργανωμένες από ομάδες που στόχο έχουν ακριβώς αυτό να κάνουν απαγωγή και να ζητήσουν λύτρα. Δεν κρατάς κάποιον 6 μήνες για να τον σκοτώσεις. Στην απαγωγή, επεσήμανε ο πρώην υπουργός, η δυσκολία διαχείρισης είναι ότι έχει πολλά στάδια, το στάδιο της πρώτης φάσης, το δεύτερο τα μέρη που φυλάς το θύμα, το τρίτο είναι η ειδοποίηση και το τέταρτο από πού θα πας να πάρεις τα λύτρα. Άρα επειδή υπάρχουν τόσες πολλές φάσεις γίνεται και το λάθος, ενώ τις περισσότερες φορές είναι γνωστοί οι οποίοι έχουν δώσει στοιχεία στους υπόλοιπους για να γίνει η απαγωγή», σημείωσε, σύμφωνα με το ekriti.gr. «Εδώ λοιπόν έχουμε μια μεγάλη διάρκεια και κατά τη γνώμη μου αντίθετα με ότι φημολογείται δεν είχαν σκοπό να τον σκοτώσουν. Δεν κρατάς κάποιον 6 μήνες και τον σκοτώνεις κατά τη γνώμη μου» είπε ο κ. Πανούσης. Παρά ταύτα, ξεκαθάρισε, άλλο η διακινδύνευση να πάθει κάτι, όταν έναν άνθρωπο τον έχεις 6 μήνες σε συνθήκες όπως αυτές περιγράφονται και άλλο η πρόθεση δολοφονίας του, εκεί έχω μια μικρή επιφύλαξη σε σχέση με εκτιμήσεις άλλων. Στην ερώτηση γιατί τον κρατούσαν τόσο μεγάλο διάστημα απάντησε: «Ήταν μεγάλο το διάστημα γιατί οι απαγωγείς ήθελαν τα χρήματα ,ήθελαν τη διαπραγμάτευση, άλλαζαν οι όροι της διαπραγμάτευσης ,δεν ήξεραν και αυτοί πως θα τελείωναν αυτή την ιστορία που είχαν αρχίσει με καθαρά εγκληματικούς οικονομικούς όρους, αλλά δεν νομίζω ότι ήταν όροι αίματος. Δηλαδή ούτε εκδίκηση είχε μέσα ούτε να του κλείσουν το στόμα, τίποτα απ’ όλα αυτά».
Πολλοί απαγωγείς – διαφορετικοί ρόλοι
Η απαγωγή, ανέφερε ο κ. Πανούσης έχει πολλούς εμπλεκόμενους γιατί παίζουν πολλούς ρόλους, άλλος έχει υποδείξει το πώς κινείται το υποψήφιο θύμα ,άλλος ξέρει πως κρατείται, άλλος αυτό που έχει επαφή με την οικογένεια, άλλος θα προσπαθήσει να μάθει τι γίνεται στην αστυνομία, ακριβώς γι’ αυτό δεν έχουν επιτυχία στην Ελλάδα οι απαγωγές. Πρώτον, είπε, γιατί μιλάνε πάρα πολύ, γενικά οι Έλληνες μιλάνε πολύ, δεύτερον γιατί εμπλέκονται πολλοί, τρίτον ο χρόνος είναι σε βάρος του εγχειρήματος διότι κουράζονται, κάποιοι φοβούνται περισσότερο, κάποιοι θέλουν απεμπλακούν από την ιστορία ,άρα τώρα αν υπάρχει ένα εγκέφαλος από πίσω ο οποίος έχει ποινικό παρελθόν, ή κάποιοι άλλοι οι οποίοι ήθελαν να λύσουν τις οικονομικές τους εκκρεμότητες κλπ αυτό θα φανεί στην ανάκριση. Για τους δράστες της απαγωγής, ο κ. Πανούσης ανέφερε ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί να παρανομήσει ακόμη και αυτός της διπλανής πόρτας και εξήγησε: «Η απαγωγή όταν δεν έχει μέσα στο μυαλό των δραστών ένα δραματικό τέλος, δηλαδή να σκοτώσεις το θύμα, φαίνεται καταρχήν μια εύκολη υπόθεση. Δηλαδή δεν έχει όπλα πολλά, δεν έχει αίμα δεν έχει βία. Απαγάγουν τον άνθρωπό τον κρύβουν, ζητούν λύτρα, τα παίρνουν ή όχι και τον αφήνουν ελεύθερο. Αντίθετα εάν κάποιος θέλει να κάνει μια ληστεία, ακόμη και μια διάρρηξη ή κλοπή μέσα στο μυαλό αυτού του απλού ανθρώπου της καθημερινότητας είναι περίπλοκα αυτά τα πράγματα, πως θα γίνουν κλπ. Ενώ η απαγωγή, συνέχισε, ιδίως αν συμμετέχει κάποιος στην πρώτη φάση της αρπαγής και στις άλλες φάσεις δηλαδή κάτι απλό, δεν είναι δύσκολο να αποδραματοποιηθεί και να επαγγελματοποιηθεί στο μυαλό κάποιου αυτή η πράξη αν θεωρεί ότι με αυτή σώζει την περιουσία του, την τιμή του κλπ.».
