Με αφορμή το ναυάγιο στο Σαρωνικό, ο συντονιστής του Μεσογειακού Προγράμματος Δράσης των Ηνωμένων Εθνών (UNEP/MAP), Γκαετάνο Λεόνε, μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων αναφέρει πως: «Η Ελλάδα θεωρείται ότι είναι ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη που έχουν συμμορφωθεί περισσότερο, ως προς το Πρωτόκολλο Πρόληψης και Έκτακτης Ανάγκης».
«Στη διάρκεια των ετών, η Ελλάδα έχει εφαρμόσει μέτρα για τις περισσότερες από τις αποστολές που καθορίζονται στη Στρατηγική για την Πρόληψη και την Αντιμετώπιση της Θαλάσσιας Ρύπανσης από Πλοία, με εξαίρεση ελαχίστων, που ήταν περιφερειακού χαρακτήρα» υπογραμμίζει και προσθέτει: «Εκφράσαμε, στις Αρχές της Ελλάδας, τη βαθιά μας λύπη για το επεισόδιο που πλήττει την περιφέρεια της Αττικής και την ακτή της, αλλά και ανησυχία για τις επιπτώσεις του. Οι επιπτώσεις αυτές αφορούν πυλώνες της βιώσιμης ανάπτυξης: τον περιβαλλοντικό, τον κοινωνικό και τον οικονομικό πυλώνα.
Παρείχαμε πληροφόρηση για την τεχνική βοήθεια που είναι διαθέσιμη από την REMPEC, η οποία διευθύνεται από τον Διεθνή Οργανισμό Ναυτιλίας, μέσα στο πλαίσιο της Πρωτοκόλλου Πρόληψης και Έκτακτης Ανάγκης που αντιμετωπίζει τη μόλυνση από πλοία, στο οποίο η Ελλάδα είναι συμβαλλόμενο μέρος και είναι διαθέσιμο για να παρέχει προγνώσεις, συμβουλές, και τεχνική εμπειρογνωμοσύνη στο βαθμό που χρειάζεται».
Σύμφωνα με τον κ. Λεόνε, «τα ποσοστά των ατυχημάτων έχουν μειωθεί παγκοσμίως και περιφερειακά, παρά την αύξηση των θαλάσσιων μεταφορών. Η ρύπανση, εξαιτίας ατυχημάτων, τόσο από πετρέλαιο όσο και από επικίνδυνες και επιβλαβείς ουσίες έχει μειωθεί, γεγονός που μπορεί να αποδοθεί, επίσης, στην υιοθέτηση και εφαρμογή περιβαλλοντικών ναυτικών συμβάσεων που αφορούν στην πρόληψη, στην ετοιμότητα και την αντιμετώπιση. Στατιστική ανάλυση δείχνει ότι υπάρχει ένας συσχετισμός ανάμεσα στην περίοδο που εγκαθιδρύθηκε το κανονιστικό πλαίσιο της διεθνούς ναυτιλίας (τη δεκαετία του 70) και στα χρόνια όταν άρχισε να παρατηρείται αυτή η τάση προς τα κάτω (τη δεκαετία του 80)».
«Μπορούμε γι΄ αυτό, να καταλήξουμε με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι η επίδραση του διεθνούς κανονιστικού πλαισίου, καθώς και η δραστηριότητες τεχνικής συνεργασίας που ανελήφθησαν σε περιφερειακό επίπεδο είναι πολύ θετικές, ιδιαίτερα όσον αφορά την πρόληψη της ρύπανσης από ατύχημα» τονίζει ο κ. Λεόνε.
Μάλιστα, «ένα παρόμοιο πλαίσιο εγκαθιδρύθηκε στη Μεσόγειο και για την προστασία από μόλυνση που είναι αποτέλεσμα εξερεύνησης και εκμετάλλευσης της υφαλοκρηπίδας και του θαλάσσιου βυθού μέσω του Offshore Protocol».
Επισημαίνει δε ότι «τα τελευταία λίγα χρόνια τα παράκτια κράτη της Μεσογείου, ιδιαίτερα στην περιφέρεια της Αν. Μεσογείου, ενισχύουν τις θέσεις τους στον τομέα της παραγωγής και εκμετάλλευσης πετρελαίου και αερίου, ενώ άλλες εισέρχονται τώρα στον τομέα αυτό. Οι απειλές που σχετίζονται με αυτές τις δραστηριότητες είναι πολλαπλές και έχουν πολλές πλευρές, προσθέτοντας στις περιβαλλοντικές πιέσεις όπως η ηχορύπανση, η χημική, επιχειρησιακή, ή εξ’ ατυχήματος ρύπανση».
Όπως υπογραμμίζει ο συντονιστής του UNEP/MAP, «η Μεσόγειος, το περιβάλλον της και η βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής αντιμετωπίζουν σοβαρές απειλές που σχετίζονται με τις ανθρώπινες δραστηριότητες, οι οποίες επεκτείνονται με ταχύ ρυθμό. Ταυτόχρονα, η ζωή και η διαβίωση εξαρτώνται αυστηρά από τους φυσικούς πόρους της θάλασσας. Το Σχέδιο Δράσης της Μεσογείου καθιερώθηκε το 1975 ως μια πλατφόρμα συνεργασίας, που σήμερα περιλαμβάνει 21 χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο θάλασσα, καθώς και την ΕΕ, με το στόχο της προστασίας και της διεύρυνσης του μεσογειακού, θαλάσσιου και παράκτιου περιβάλλοντος, προωθώντας ταυτόχρονα τη βιώσιμη ανάπτυξη στην περιοχή. Στο πλαίσιο του MAP, η συνεργασία αυτή έχει επιτύχει την ανάπτυξη ενός συνολικού και υγιούς νομικού πλαισίου για την επίτευξη αυτού του σκοπού, περιλαμβανομένου και του πρωτοκόλλου πρόληψης και έκτακτης ανάγκης, (πρωτόκολλο που αφορά τη συνεργασία για την πρόληψη της ρύπανσης από πλοία και σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης την καταπολέμηση της ρύπανσης στη Μεσόγειο)».
Τέλος, σημειώνει ότι «μέσω του Μεσογειακού Σχεδίου Δράσης, οι κυβερνήσεις της περιοχής της Μεσογείου έχουν επίσης υιοθετήσει την περιφερειακή στρατηγική για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της θαλάσσιας ρύπανσης από πλοία (2016-2021), η οποία καταγράφει τα θέματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν κατά προτεραιότητα και περιλαμβάνει για καθένα από αυτά τα θέματα, ακριβείς δεσμεύσεις και ένα χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή ενός αριθμού στόχου που πρέπει να επιτευχθούν μέχρι το 2012».
