Αρνητικά απάντησε η ΓΣΕΕ στην πρόταση-πρόσκληση για συνάντηση του κλιμακίου της Τρόικας.
Μάλιστα η ΓΣΕΕ έστειλε την παρακάτω επιστολή:
Κύριοι,
Σας έχουμε ήδη καταστήσει σαφές ότι με το αρχικό Mνημόνιο εξαντλήθηκαν τα όρια αντοχής και ανοχής των εργαζομένων, πολύ περισσότερο που με τις επικαιροποιήσεις, το Μεσοπρόθεσμο και το όλο σύμπλεγμα των έκτοτε ρυθμίσεων οι αντεργατικές παρεμβάσεις, σε εκπλήρωση δικών σας απαιτήσεων, φαίνεται να μην έχουν τέλος.
Οι Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας, το Σύνταγμα και το κοινοτικό κοινωνικό κεκτημένο καταπατούνται κατά τρόπο βάναυσο με μέτρα εντελώς δυσανάλογα και απρόσφορα για τη λύση του προβλήματος της Ελληνικής Οικονομίας.
Η Διεθνής των Συνδικάτων και η Συνομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, έχουν κινητοποιηθεί διαβλέποντας ότι η ελληνική περίπτωση συνιστά πείραμα βίαιης γενικότερης προσαρμογής προς τα κάτω του επιπέδου των όρων αμοιβής και εργασίας στην Ευρώπη.
Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας ήδη εξετάζει την περίπτωση παραβίασης θεμελιωδών Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας, όπως η 98 ΔΣΕ κ.α. στην Ελλάδα και έχει ενεργοποιήσει ανώτερο κλιμάκιο για την περίπτωση αυτή.
Ο επιβεβλημένος κοινωνικός διάλογος πριν τη λήψη των μέτρων είναι ελλιπέστατος και προσχηματικός αποβλέποντας απλά να εγκλωβισθεί το συνδικαλιστικό κίνημα σε προειλημμένες αποφάσεις, που υπαγορεύονται από το Κλιμάκιο. Με αυτές τις προϋποθέσεις οι συζητήσεις είναι άσκοπες.
Έχουμε ήδη εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους το πάγωμα ή η κατάργηση της επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα και η ισχύουσα αρχή της εύνοιας είναι μη διαπραγματεύσιμα.
Το ίδιο βέβαια ισχύει απόλυτα για κάθε κρατική παρέμβαση στην Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Και για τα δύο ως άνω θέματα δεν επιτρέπουμε δυσμενέστερες μεταβολές ούτε να θεωρούνται οι κοινωνικοί εταίροι ανεύθυνοι για τις κοινές θέσεις και αποφάσεις τους, που ελήφθησαν με κριτήριο την υπάρχουσα οικονομική κρίση της χώρας και την ανάγκη εξόδου από αυτή.
Παραβλέπεται το γεγονός ότι το σύνολο σχεδόν των συλλογικών συμβάσεων και διαιτητικών αποφάσεων το 2010 και 2011, προβλέπουν μηδενικές αυξήσεις, προεκτείνοντας την ισχύ τους για τριετία ή διετία, οι δε αυξήσεις των κατώτατων μισθών της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε., θα ήταν αστείο να θεωρηθεί ότι ανατρέπουν τη Δημοσιονομική πολιτική ή παρεμποδίζουν την ανταγωνιστικότητα.
Βεβαίως στις αμοιβές του Δημοσίου και του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα οι περικοπές που επιβάλλονται είναι πρωτοφανείς και βίαιες, οδηγώντας την οικονομία σε πρωτοφανή ύφεση, βασικότατο λόγο για την επίσης πρωτοφανή αύξηση της ανεργίας.
Ο συνδυασμός αυτών με τους εξαιρετικά επαχθείς φόρους που μειώνουν βίαια το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων έχει οδηγήσει τους εργαζόμενους σε απελπισία με συνέπεια να αποδέχονται κάθε μορφής ελαστική εργασία και ατομικές συμβάσεις με όρους αμοιβής μικρότερους των νομίμων.
Θεωρούμε λοιπόν τουλάχιστον αφελή και εν πάση περιπτώσει απρόσφορη, την εμμονή ότι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων θα λυθεί με τις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις, που επικρατούν κάθε άλλης συλλογικής ρύθμισης.
Η πραγματικότητα στην Ελλάδα έχει ξεπεράσει προ πολλού τις τεχνοκρατικές in vitro θεωρίες και σχέδια.
Για τους παραπάνω λόγους έχουμε την αίσθηση ότι η συνάντηση μαζί σας δεν έχει χρησιμότητα, δεδομένου ότι γνωρίζετε τις απόψεις μας, αλλά δυστυχώς δεν είστε διατεθειμένοι και να τις εισακούσετε, έστω εν μέρει. Οι δικές μας κόκκινες γραμμές έχουν ξεπερασθεί, προ πολλού και τα μέτρα που προτείνονται συναντούν την πλήρη αντίθεση του συνόλου του ελληνικού λαού.
