Πίσω από την Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, φοιτητές του Τμήματος Αρχιτεκτόνων προσπαθούν να προστατευθούν από τη δυνατή βροχή, κάτω από ένα στέγαστρο. Όχι οποιοδήποτε στέγαστρο, αλλά αυτό που δημιούργησαν οι ίδιοι, αξιοποιώντας και ανακυκλώνοντας περιβαλλοντικά τοξικά, αλλά συναισθηματικά φορτισμένα αντικείμενα: Σωσίβια που άφησαν πίσω τους πρόσφυγες και τμήματα από σκάφη που περισυλλέχτηκαν από τις ακτές του Αιγαίου.
Το ενδιαφέρον πείραμα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Διά Βίου Μάθησης με αντικείμενο «Βιώσιμες αρχιτεκτονικές υλοποιήσεις», που διοργανώθηκε από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ και το Μεταπτυχιακό Τμήμα Περιβαλλοντικού Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού.
«Πρόκειται για απορρίμματα τοξικά, που σχηματίζουν βουνά στα ελληνικά νησιά, έχουν όμως και βαρύ συναισθηματικό φορτίο, άρα ο στόχος ήταν να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη για το προσφυγικό πρόβλημα και να αξιοποιηθούν τα ιδιότυπα αυτά υλικά», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ, καθηγητής Νίκος Καλογήρου.
Όπως διευκρίνησε ο κ. Καλογήρου, η κατασκευή σχεδιάστηκε και στήθηκε από τους φοιτητές μέσα σε διάστημα τριών ημερών, ενώ το υλικό συγκεντρώθηκε και παραχωρήθηκε από τον δήμο Λέσβου. Ο καθηγητής σημείωσε ότι εφόσον η ιδέα προσελκύσει το ενδιαφέρον κάποιων φορέων, η πειραματική αρχιτεκτονική εγκατάσταση με ανακυκλωμένα σωσίβια θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για πιο μόνιμες κατασκευές στεγάστρων.
