Σε λίγες ώρες – περίπου στις 6 το απόγευµα – το Σύνταγµα θα γεµίσει µε τα πολύχρωµα άρµατα των γκέι και των λεσβιών.

Ίσως και να έχετε δει τις αφίσες. «Φίλα µε παντού». «∆ιεκδικούµε τα φιλιά µας στους δρόµους αλλά και στην τηλεόραση», διευκρινίζουν οι οργανωτές του Athens Gay Pride. «Να σταµατήσουµε δηλαδή να νιώθουµε σαν κυνηγηµένοι».

Η Μαρίνα και ο Στέφανος περιµένουν αυτή τη µέρα σαν γιορτή. Τον Στέφανο όταν ήταν παιδί τον φώναζαν υβριστικά «αδελφή» και τη Μαρίνα την έδερναν µήπως και µπει στον «ίσιο δρόµο». Σήµερα είναι και οι δύο συνειδητοποιηµένοι οµοφυλόφιλοι και ο Ιούνιος είναι ο µήνας της υπερηφάνειάς τους. Οι γκέι, οι λεσβίες, οι αµφισεξουαλικοί, οι τρανσέξουλ θα παρελάσουν σε πολλές πόλεις σε όλον τον κόσµο.

Η Μαρίνα μιλάει γλυκά. Το στερεότυπο που θέλει τις λεσβίες µεφωνή φορτηγατζή δεν ισχύει ούτε εδώ. Αν και ο πατέρας της για να την κοντράρει, της λέει ότι µοιάζει µε νταλικέρη. Η σχέση µαζί του ήταν πάντα ταραγµένη.

Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν 9 χρονών, συνασπίστηκαν όµως για να αντιµετωπίσουν την «αρρώστια» της Μαρίνας. Φωνές, ξύλο, αποµόνωση, ψυχολόγοι. Το µόνο που κατάφεραν ήταν να την αποµακρύνουν από κοντά τους.

Η Μαρίνα σήµερα σπουδάζει σε µια επαρχιακή πόλη. «Εξήντα από τους 500 φοιτητές είναι οµοφυλόφιλοι. Εµείς µεταξύ µας το ξέρουµε, η κοινωνία το ξέρει;».

Όπως εξομολογείται στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», από τα 14 της είχε σεξουαλικές σχέσεις με αγόρια: «Εναν µήνα µε τον ένα, δύο µήνες µε τον άλλο, όχι κάτι σοβαρό. Αυτά τα εφηβικά. Μέχρι που στην Γ’ Λυκείου γνώρισα στο σχολείο την Αλίκη. Εµένα δεν πήγε το µυαλό µου πουθενά γιατί ήταν πολύ κοριτσάκι, πολύ µπέµπα. Μου είπε ότιείχε κάνει «κάτι» µε µια κοπέλα, οπότε σκέφτηκα νατο δοκιµάσω κι εγώ. Επειτα από 2 µήνες, κάτι µαθεύτηκε στους γονείςµου και αρχίσανε τα προβλήµατα. Ο πατέραςµου έφτασε στο σηµείο να µε χτυπήσει. Και µε τη µάνα µου παίζαµε ξύλο,έτρωγε όµως και αυτή µερικές. Από τον πατέρα µου τις έτρωγα µόνο».

Ο Στέφανος είναι η ψυχή των νέων γκέι της Αθήνας.
«Ήξερα ότι µου άρεσαν τ’ αγόρια από τα 12, αλλά πίστευα ότι είναι µια αρρώστια. Έλεγα ΄΄τα άλλα αγόρια έχουν καταφέρει να γουστάρουν γκόµενες κι εγώ θα τα καταφέρω όταν µεγαλώσω΄΄.Το έλεγα στα 13, το έλεγα στα 15».

Τι είναι αυτό που θα τον έκανε ευτυχισμένο;
«Να µπορώνα περπατάω χέρι -χέρι µετο αγόρι µου στον δρόµο και να µη φωνάζει ο άλλος«γκέι -γκέι, ουξ!». Μου έχει τύχει στο πανεπιστήµιο να µοιράζω φυλλάδια για το Pride και να έρθει ο «αριστερός» και να µουλέει ότι είµαι παρενέργεια του καπιταλισµού».