Ένα συλλεκτικό κασκόλ, μια πορεία τριάντα οκτώ χρόνων, και ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο με τη συλλογή των υπογραφών της «χρυσής δωδεκάδας» του Ελληνικού μπάσκετ συνθέτουν το παζλ μιας προσπάθειας που ξεκίνησε ο επιχειρηματίας Γιώργος Μαστορίδης, προκειμένου να βοηθήσει το «Χαμόγελο του Παιδιού».
Καθώς οι μέρες περνούν και το κασκόλ της «Ledra Advertisement» συμπληρωμένο από τις υπογραφές των πρωταγωνιστών, βρίσκει τη θέση του μέσα σε μια καλαίσθητη χρυσή κορνίζα που θυμίζει την χρυσή εκείνη εποχή ο Γιώργος Μαστοριδης μίλησε στο Newsbeast τόσο για την ιδέα όσο και για τον σκοπό της όλης του προσπάθειας.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα της συλλογής υπογραφών πάνω στο κασκόλ ;
Η συνεργασία μου, με τους Τάκη Κορωναίο και Μέμο Ιωάννου λειτούργησε καταλυτικά για να αποκτήσω μια πιο στενή επαφή με το μπάσκετ. Η ιστορία ξεκινά από μια κίνηση της Βιργινίας Βιντιάδη, η οποία μέσω της εταιρείας «Ledra Advertisement» είχε αναλάβει τα original αναμνηστικά της διοργάνωσης το 1987.
Το εν λόγω κασκόλ είναι ένα αναμνηστικό κομμάτι που δινόταν εκείνη την εποχή στους χορηγούς. Στον ημιτελικό που έπαιζε η Εθνική με τους Γιουγκοσλάβους, χτυπάγαμε κυριολεκτικά τα χέρια μας στα σίδερα που διαχωρίζουν τον αγωνιστικό χώρο από τις κερκίδες, προκειμένου να αποσπάμε την προσοχή των Γιουγκοσλάβων και να χάνουν καλάθια-βολές. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που πολλών από εμάς τα χέρια είχαν ματώσει. Το κασκόλ αυτό εκείνη την ημέρα το είχα στην τσέπη μου και αναγκάστηκα να σκουπίσω τα χέρια μου από το αίμα που έβγαινε από τις πληγές. Μετά από λίγο καιρό, είμαι στο ξενοδοχείο που έχει καταλύσει η ελληνική αποστολή μετά το χρυσό μετάλλιο και τον θρίαμβο και πανηγυρίζω μαζί με τους υπόλοιπους φιλάθλους. Κάποια στιγμή βλέπω ένα φίλαθλο που είχε ένα κασκόλ πάνω στο οποίο υπήρχαν πολλές υπογραφές και έτσι ουσιαστικά μου ήρθε η ιδέα.
Μερικές εβδομάδες μετά, πάλι τυχαία, στο Παγκράτι, όπου διατηρούσαμε δυο μαγαζιά της φίρμας «Emporio Sportivo» με τον Τάκη τον Κορωναίο, επισκεφτήκαμε τον αείμνηστο Κώστα Πολίτη που ήταν το στέκι του στην Καισαριανή και του ζήτησα να βάλει την πρώτη υπογραφή. Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να καταφέρω να μαζέψω αρκετές υπογραφές. Μάλιστα να τονίσω εδώ πως μεγάλο μέρος των υπογραφών κατάφερα να μαζέψω στην κηδεία του Κώστα Πολίτη, όπου είχαν συγκεντρωθεί οι περισσότεροι, «πρωταγωνιστές του Ελληνικού Θριάμβου», ερχόμενοι από διαφορετικά μέρη της Ελλάδος, αλλά και του εξωτερικού. Εκείνη την εποχή έχουν υπογράψει οι δέκα και μου λείπουν μόνο η υπογραφή του συνεταίρου μου Μέμου Ιωάννου καθώς και η υπογραφή του Νίκου Γκάλη. Πριν τον covid καταφέρνω και παίρνω και την υπογραφή του Μέμου Ιωάννου, σχεδόν τριάντα δυο χρόνια μετά, και έμεινε μόνο εκείνη του Γκάλη. Χρειάστηκε πολύ χρόνος για να μπορέσω να εξασφαλίσω και εκείνη την υπογραφή σε μια ουσιαστικά απέλπιδα τελευταία προσπάθεια που έκανα ανεβαίνοντας στη Θεσσαλονίκη. Το ραντεβού ορίστηκε στο Shark και σε αυτό ήταν παρών και ο Χρήστος Κιούσης από τους «Ράδιο Αρβύλα» ο οποίος τράβηξε και ένα μικρό βίντεο, όπου και διαπιστώνεται πανηγυρικά η γνησιότητα και της διαδικασίας με την τελευταία υπογραφή μετά από 38 χρόνια.
Όπως μάθαμε τα έσοδα από τη δημοπρασία θα πάνε για καλό σκοπό
Η όλη διαδικασία είναι πλέον σε συνεννόηση με το «Χαμόγελο του Παιδιού» που κάνει πραγματικά εξαιρετική δουλειά και που ουσιαστικά αφού τελειώσουν όλα τα διαδικαστικά που χρειάζονται θα γίνει η δημοπρασία και τα χρήματα από εκείνον που θα πλειοδοτήσει θα βοηθήσουν τους σκοπούς αλλά και τους στόχους του τόσο σημαντικού έργου που κάνει αυτό το Σωματείο. Προς το παρόν δεν έχει ακόμη οριστεί το αρχικό ποσό χτύπημα για την απόκτηση του κασκόλ. Ωστόσο, είχα διαβάσει πριν από τρία χρόνια πως είχαν μείνει από εκείνη την εποχή κάποια άκοπα εισιτήρια από τον Τελικό τα οποία διατέθηκαν προς 3.000 ευρώ το καθένα από αυτά. Συζητώντας το με τον Βασίλη Σκουντή που ήταν από την αρχή «συνοδοιπόρος» σε αυτή την προσπάθεια, έχω στο μυαλό μου ένα ποσό δεδομένου ότι το κασκόλ είναι μοναδικό φέρει την υπογραφή και του αείμνηστου Κώστα Πολίτη και είναι μια προσπάθεια 38 χρόνων.
