Τα περισσότερα από τα διάσημα τέρατα της ελληνικής μυθολογίας είχαν την ίδια μητέρα! Η Έχιδνα, η μητέρα των τεράτων, ήταν μισή γυναίκα και μισή φίδι, ενώ μαζί με τον σύντροφό της, Τυφώνα, έναν τερατώδη φιδίσιο γίγαντα, προσπάθησαν να ανατρέψουν τον Δία για την κυριαρχία του κόσμου.
Ο Δίας, με τη βοήθεια των κεραυνών του, όμως, κατάφερε να τους νικήσει και τιμώρησε τον Τυφώνα θάβοντάς τον κάτω από την Αίτνα.
Η Έχιδνα και οι απόγονοί της έζησαν για να προκαλέσουν πολλούς μελλοντικούς ήρωες.
Οι απόγονοι της Έχιδνας
Κάποιοι από τους απογόνους της ήταν πολύ γνωστοί και ξακουστοί, οι ιστορίες των οποίων εξιστορούνται μέχρι και σήμερα. Κάποιοι από αυτούς ήταν ο Κέρβερος, ο τρικέφαλος σκύλος του Άδη, φύλακας του Κάτω Κόσμου, η Λερναία Ύδρα, το φιδίσιο τέρας που σκοτώθηκε από τον Ηρακλή, η Χίμαιρα, το υβριδικό πλάσμα που ανέπνεε φωτιά, η ύπουλη Σφίγγα που σκότωνε όποιον απαντούσε λάθος στο γρίφο της, η Σκύλλα, το θρυλικό τέρας που σκότωσε πολλούς από το πλήρωμα του Οδυσσέα κατά τη διάρκεια των περιπετειών του στην Οδύσσεια του Ομήρου.
Οι ιστορίες της Αρχαίας Ελλάδας θεωρούνται γενικά ιστορίες θεών και θνητών ηρώων. Πολλές ιστορίες περιλαμβάνουν μάχες μεταξύ θεών ή μεταξύ ηρώων, αλλά ένα τρίτο στοιχείο προστίθετο συχνά σε αυτές τις ιστορίες: οι ανταγωνιστές των θεών και των ηρώων ήταν συχνά θανατηφόρα τέρατα.
Η παρουσία ενός τέρατος στην ελληνική μυθολογία παρείχε ένα εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεράσει ο ήρωας και, ως εκ τούτου, ο ήρωας εμφανιζόταν πιο ηρωικός. Ήταν απαραίτητο να εξηγηθεί από πού προέρχονταν αυτά τα τέρατα, και στις περισσότερες περιπτώσεις, η ύπαρξή τους οφειλόταν στο γεγονός ότι ήταν απόγονοι ενός θηλυκού τέρατος που ονομαζόταν Έχιδνα.
Πώς έμοιαζε η Έχιδνα
Ανεξάρτητα από την καταγωγή της, η Έχιδνα περιγράφεται συνήθως ως ένα μείγμα μιας όμορφης νύμφης και ενός θανατηφόρου φιδιού. Το πάνω μέρος του σώματός της ήταν θηλυκό, ενώ το κάτω μέρος περιλάμβανε είτε μια απλή, είτε μια διπλή ουρά φιδιού. Εκτός από την τερατώδη εμφάνισή της, η Έχιδνα λέγεται ότι είχε και άλλα τερατώδη χαρακτηριστικά, κυρίως το γεγονός ότι έτρωγε ωμή σάρκα.
