Πλατεία Βικτωρίας-Μαρούσι. Μία διαδρομή που μπορεί να γίνει με τον ηλεκτρικό και να στοιχίσει σε όσους την κάνουν καθημερινά μόνο 1 ευρώ την ημέρα.
Αλλά τι συμβαίνει όταν τα πάντα σε αυτή τη χώρα «παγώνουν»; Τι γίνεται στην περίπτωση που κάποιος δουλεύει μεσημέρι και πρέπει να είναι στο γραφείο του στις τέσσερις ακριβώς; Δηλαδή την ώρα που λήγει η στάση εργασίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς;
Τότε, φαινόμενο πια καθημερινό, και φυσικά στην περίπτωση που ο εργαζόμενος δεν έχει δικό του μεταφορικό μέσο, αυτή η διαδρομή στοιχίζει 12 ευρώ.
Και βέβαια αυτά τα χρήματα, ο εργαζόμενος δεν τα παίρνει ποτέ πίσω από την υπηρεσία στην οποία εργάζεται. Το μόνο που μπορεί να πάρει αν δεν είναι στο γραφείο του εγκαίρως είναι το χαρτί απόλυσης από το λογιστήριο σε περίπτωση που οι εργοδότες δεν είναι (και τόσο διαλλακτικοί).
Και σκεφτείτε μάλιστα ότι αυτή τη διαδρομή (ή κάποια άλλη λιγότερη ακριβή) ο εργαζόμενος την κάνει όποτε απεργούν τα ΜΜΜ. Σκεφτείτε δηλαδή πόσα χρήματα «φεύγουν» από το ταμείο του.
Και βέβαια, όπως όλοι ξέρετε, γιατί όλοι έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο, πόσες ώρες πρέπει να περιμένει για να βρει ταξί και να φτάσει εγκαίρως στον προορισμό του. Γι’ αυτό υπομονή!
Και φυσικά το ποσό που καταβάλλει κάποιος αφορά τη συγκεκριμένη διαδρομή. Άλλα χρήματα δηλαδή θα δώσει κάποιος που πάει από Περιστέρι στην Κηφισιά και άλλα ένας που πάει από Πειραιά – Κηφισιά.
