Διχασμένη εμφανίζεται η ιταλική κεντροαριστερά ως προς την διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τους θεσμούς.
Ο Ιταλός πρώην υπουργός αναπληρωτής Οικονομικών Στέφανο Φασίνα, μέλος της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του Δημοκρατικού Κόμματος του πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι, δήλωσε στη διάρκεια μιας βιβλιοπαρουσίασης:
«Στη θέση του Βαρουφάκη θα αντιστεκόμουν, δεν θα υπέγραφα το μνημόνιο που προβλέπει την περικοπή των συντάξεων παραδείγματος χάρη, διότι ξέρουν ότι, αν δεν υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους, σε έξι μήνες ή το πολύ ένα χρόνο, η Ελλάδα θα ξαναβρεθεί στην ίδια, ακριβώς κατάσταση».
Ο Γιόραμ Γκούτγκελντ όμως, σύμβουλος του Ρέντσι και «επίτροπος» αρμόδιος για την περικοπή των δαπανών του ιταλικού δημοσίου, έχει διαφορετική άποψη και δηλώνει στην εφημερίδα La Stampa:
«Θα ήθελα να υπενθυμίσω, σε περίπτωση που κάποιοι το έχουν ξεχάσει, ότι σήμερα η Ελλάδα ζει χάρη στα χρήματα που της δάνεισε η Ευρώπη και η Ιταλία. Όχι τα χρήματα των τραπεζών, τα δικά μας χρήματα. Υπενθυμίζω ότι για κάποια χρόνια ακόμη, η αποπληρωμή του χρέους της έχει παγώσει. Και υπενθυμίζω ότι το κόστος για την αποπληρωμή του χρέους αντιστοιχεί σε περίπου δυο μονάδες του ΑΕΠ. Λιγότερο από την Γερμανία, λιγότερο από το μισό από όσα ξοδεύει κάθε χρόνο η Ιταλία. Με τους αριθμούς αυτούς διερωτάται κανείς αν ο έλληνας πρωθυπουργός έχει κατανοήσει την ύπαρξη ενός προβλήματος πολιτικής βιωσιμότητας των αιτημάτων του».
Σύμφωνα με τον Γκούτγκελντ «υπάρχει ήδη αλληλεγγύη, από την στιγμή που οι ευρωπαίοι εταίροι αντικατέστησαν τις τράπεζες ως κάτοχοι του ελληνικού χρέους, όχι με τις προϋποθέσεις της αγοράς αλλά με πνεύμα αλληλεγγύης»
