«Η Ελλάδα θα μπορούσε να παραμείνει στο ευρώ, παρά τη χρεοκοπία» επιγράφεται άρθρο της εφημερίδας Die Welt του Βερολίνου, το οποίο ωστόσο, στην ανάλυσή του, αφήνει να εννοηθεί ότι η παραμονή στο ευρώ δεν θα είναι τόσο εύκολη σε αυτήν την περίπτωση.

«Η Αθήνα θα μπορούσε να τερματίσει προσωρινώς τις πληρωμές κερδίζοντας χρόνο και ελπίζοντας να επιτύχει εν τω μεταξύ μία διευθέτηση με τους χρηματοδότες της ευρωζώνης. Ήδη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απεργάζεται σενάρια για την περίπτωση χρεοκοπίας, μεταξύ άλλων και ένα είδος παράλληλου νομίσματος» επισημαίνει η Die Welt.

Υπογραμμίζει ότι: «Για την ΕΚΤ αυτά τα σενάρια δεν είναι απλή υπόθεση εργασίας, γιατί η εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών στην ΕΚΤ φτάνει τα 74 δισ. ευρώ. Αλλά η ΕΚΤ επιτρέπεται να παράσχει βοήθεια μόνο υπό τον όρο ότι οι ελληνικές τράπεζες παραμένουν φερέγγυες. Σε περίπτωση χρεοκοπίας στην Ελλάδα, αυτή η προϋπόθεση θα μπορούσε να εκλείψει. Αν η ΕΚΤ κλείσει τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης, η Ελλάδα θα βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός ευρώ».

Κάποιοι υποστηρίζουν μάλιστα ότι η φερεγγυότητα των ελληνικών τραπεζών έχει ήδη εξαντληθεί- όπως ο γερμανός καθηγητής Οικονομικών Μάρκους Κέρμπερ, που ζητεί από το εποπτικό συμβούλιο της ΕΚΤ να παρέμβει, αποστέλλει σχετική επιστολή στην επικεφαλής του συμβουλίου Ντανιέλ Νουί και απειλεί ότι σε διαφορετική περίπτωση θα προσφύγει στη δικαιοσύνη. Η εφημερίδα Die Welt περιγράφει τη λογική της πρωτοβουλίας Κέρμπερ: «Μέχρι σήμερα τόσο η Νουί όσο και ο επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι δήλωναν ότι ασφαλώς παραμένουν φερέγγυες οι ελληνικές τράπεζες. Αυτή η εκτίμηση δεν ευσταθεί με ορθολογικά επιχειρήματα» υποστηρίζει στην επιστολή του ο Κέρμπερ, σύμφωνα με τη Deutsche Welle.

Ο καθηγητής Κέρμπερ παραθέτει και σχετικές ενδείξεις, κατά την άποψή του: τη δυσκολία να υπογραφούν στις αγορές ασφαλιστήρια συμβόλαια δανειοδότησης για τις τέσσερις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες, αλλά και το γεγονός ότι τα ίδια κεφάλαια των πιστωτικών ιδρυμάτων αποτελούνται εν πολλοίς από ανεξόφλητες φορολογικές υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους. Κατ΄αυτόν τον τρόπο, υποστηρίζει ο γερμανός οικονομολόγος, τα τέσσερα πιστωτικά ιδρύματα κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε «τράπεζες-ζόμπι», οι οποίες δεν θα διαθέτουν ούτε επαρκή ίδια κεφάλαια, ούτε την απαραίτητη ρευστότητα».