Την εκτίμηση πως η Ελλάδα χρειάζεται μια διαγραφή του χρέους της κατά δύο τρίτα, διατυπώνει ο Αυστριακός πρώην υπουργός Οικονομικών των κυβερνήσεων (1970- 1983) του ιστορικού καγκελάριου Μπρούνο Κράισκι και σήμερα κορυφαίος οικονομικός παράγοντας της χώρας, Χάνες Άντρος, σε σημερινές δηλώσεις του στη μεγάλης κυκλοφορίας, αυστριακή εφημερίδα «Έστεραϊχ».

Σχολιάζοντας τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα στις χθεσινές βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα, ο Χάνες Άντρος επισημαίνει πως αυτή η νίκη θα οδηγήσει σε αλλαγή σκέψης στην Ευρώπη. Κατά την άποψή του, η Ευρώπη θα πρέπει να ανταποκριθεί στις θέσεις του Αλέξη Τσίπρα και ταυτόχρονα να απαιτήσει «θεραπείες που αντέχονται, ενώ σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να υπάρξουν “δασκαλέματα” προς την Ελλάδα».

Σε ό, τι αφορά το ελληνικό χρέος, ο θεωρούμενος από τους σημαντικότερους υπουργούς Οικονομικών στη μεταπολεμική Αυστρία, εκτιμά πως αυτό θα πρέπει να διαγραφεί κατά δύο τρίτα και επισημαίνει πως η Ελλάδα το μέγιστο που μπορεί να αποπληρώσει είναι 100 δισ. ευρώ, από το συνολικό χρέος των 320 δισ. ευρώ.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Χάνες Άντρος είχε εκφράσει την πλήρη κατανόησή του για τη δυσθυμία των Ελλήνων, οι οποίοι, όπως είχε καταγγείλει, καλούνται τώρα να πληρώσουν για κάτι που δεν προκάλεσαν.

Σημειώνοντας πως όταν ένας δανειστής δανείζει σε μία χώρα 372 δισ. ευρώ, τότε ο δανειστής είναι εξίσου υπεύθυνος εάν ο δανειολήπτης δεν μπορεί να αποπληρώσει τα δάνεια, ο κ. Άντρος είχε επισημάνει ότι 170 δισ. ευρώ δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα, αλλά κατέληξαν στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.

Στην ίδια συνέντευξη είχε προειδοποιήσει ότι, όπως η υπερβολική χρήση ενός φαρμάκου – «επειδή ένα φάρμακο είναι καλό, δεν σημαίνει ότι το χορηγούμε δέκα φορές την ημέρα» – μπορεί να εξελιχθεί σε δηλητήριο, ακριβώς αυτό μπορεί να συμβεί και στην περίπτωση της υπερβολικής λιτότητας, προσθέτοντας πως χωρίς ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση.

Είχε, επίσης, τονίσει την ανάγκη να υπάρξει αλλαγή στάσης, προπάντων από τους Γερμανούς και αυτοί να επιδείξουν, όπως και ολόκληρη η Ευρώπη, περισσότερη αλληλεγγύη, σημειώνοντας πως αν η Ευρώπη είχε συμπεριφερθεί κατά την επανένωση της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας όπως οι Γερμανοί κατά την κρίση του ευρώ, τότε ποτέ δεν θα είχε πραγματοποιηθεί η επανένωση.