«Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ μία ιδιαίτερα ευνοϊκή αντιμετώπιση της επιχειρηματικότητας, ενώ ταυτόχρονα οι αδυναμίες ή αμέλειες της διοίκησης μπορεί να εξυπηρετούσαν τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντα ορισμένου αριθμού επιχειρηματιών» επισημαίνει η Συνήγορος του Πολίτη, Καλλιόπη Σπανού, σε ηλεκτρονική συνέντευξη που παραχώρησε μέσω της ιστοσελίδας της ανεξάρτητης Αρχής, για το ζήτημα της επιχειρηματικότητας στη χώρα.
Αναφέρει δε, ότι «τα προβλήματα που εντόπισε και ανέδειξε ο Συνήγορος του Πολίτη για την επιχειρηματικότητα σε σχέση με τη δημόσια διοίκηση, πριν από περίπου δέκα χρόνια, παραμένουν τα ίδια μέχρι σήμερα», ενώ προσθέτει: «Όταν, όμως, ανατρέπεται άρδην το οικονομικό περιβάλλον όχι μόνο για τις επιχειρήσεις, αλλά και για τα δημόσια οικονομικά, οι συνθήκες γίνονται εκρηκτικές».
Κατά την κ. Σπανού, «σημαντικές καθυστερήσεις, πολύπλοκες διαδικασίες, αλλά και συχνές αλλαγές του θεσμικού πλαισίου ή της ασκούμενης πολιτικής ανατρέπουν τα δεδομένα βάσει των οποίων καλούνται να λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις» και φέρνει ως παράδειγμα την επιστροφή φοροαπαλλαγών, οι οποίες δόθηκαν στις επιχειρήσεις ως κίνητρα για επενδύσεις σε συγκεκριμένες περιοχές, διότι εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε ότι δεν ήταν συμβατές με τους κανόνες της ΕΕ.
Ωστόσο, τα μεγάλα αγκάθια αποτελούν τα φορολογικά και ασφαλιστικά ζητήματα, οι προϋποθέσεις και διαδικασίες αδειοδότησης, για έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας, αλλά και οι καθυστερήσεις στην πληρωμή οφειλών εκ μέρους του δημοσίου.
Όσον αφορά τον ρόλο του κράτους απέναντι στην επιχειρηματικότητα, η Συνήγορος τονίζει: «Το κράτος έχει διπλό ρόλο απέναντι στην επιχειρηματικότητα: Από τη μια πλευρά οφείλει να διασφαλίζει την ελεύθερη ανάπτυξή της προς όφελος της συνολικής οικονομίας. Από την άλλη, να ελέγχει την τήρηση εκ μέρους των επιχειρήσεων ενός πλαισίου υποχρεώσεων, που διασφαλίζουν την προστασία ευρύτερων κοινωνικών αγαθών και της κοινωνίας στην οποία μετέχουν (πχ προστασία της απασχόλησης και του περιβάλλοντος, συμβολή στα οικονομικά και λοιπά βάρη µέσω των φόρων και των κοινωνικών εισφορών). Η ισορροπία μεταξύ των δύο αυτών πλευρών στον ρόλο του κράτους μπορεί και πρέπει να καθορίζεται από σαφείς και διαφανείς κανόνες, που εφαρμόζονται ισότιμα σε όλες τις επιχειρήσεις. Αυτό όμως δεν συμβαίνει στη χώρα µας. Αντίθετα, συχνά οι δύο αυτές λειτουργίες άτυπα αλληλοακυρώνονται και μάλιστα εκ των υστέρων».
Η κ. Σπανού αναφέρεται και σε μία παθογένεια του κράτους, το οποίο, όπως υποστηρίζει, «αντιμετωπίζει τις επιχειρήσεις- όπως και τους πολίτες βέβαια- εκ προοιμίου ως υπόπτους για αθέτηση των υποχρεώσεών τους απέναντι του και δημιουργεί ένα περίπλοκο νομικό πλαίσιο και διαδικασίες για να τις ελέγχει».
Σημειώνει δε, ότι «οι μεγάλες ληξιπρόθεσμες οφειλές, ιδίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων προς ασφαλιστικά ταμεία και εφορία, έχουν δημιουργηθεί και λόγω της προβληματικής λειτουργίας του δημοσίου».
Τέλος, για το πρόβλημα των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τις τράπεζες («κόκκινα» δάνεια), η κ. Σπανού λέει ότι ο Συνήγορος του Πολίτη δεν παρεμβαίνει στις σχέσεις των επιχειρήσεων με τις τράπεζες, εκτός κι αν η τράπεζα απλώς διαμεσολαβεί για οφειλή προς το δημόσιο, αλλά υπογραμμίζει ότι «σε κάθε περίπτωση, η ρύθμιση των οφειλών πρέπει να γίνεται με ρεαλιστικούς όρους. Σε αυτήν τη φάση, η συσσώρευση οικονομικών υποχρεώσεων καθιστά αδύνατη την ανταπόκριση τόσο των επιχειρήσεων όσο και των ιδιωτών».
